Hondsdraf
- Details
- Geschreven door Hans van der Post.
Wie het kleine niet eert is het grote niet "weerd".
Hondsdraf wat een naam voor dit kruid. Is in het Latijn (Glechoma hederacea) Even door gezocht; De naam is waarschijnlijk afkomstig van het Gotische woord "Gunderaba" wat wonddrank betekent. Werkzame bestanddelen zijn: etherische olie (groene kleur), looistof en vetzuur.
Dit bijenplantje zag ik voor het eerst groeien onder een boomgaard van halfstam appelbomen (1963) die toen nog in gebruik waren.
Dit kruid bloeit nog voor de appel en peer en werd in boomgaarden bestreden. Jammer, want het mist zijn aantrekkingskracht als het fruit gaat bloeien. waarschijnlijk door een laag suikergehalte.
Hondsdraf heeft ook een tweede naam die slaat op de groeiwijze namelijk, kruip-door-de-tuin. Als dit plantje zich vegetatief uitbreid ontstaat bij elk oksel waar ook een bladpaar zit wortels en zo kruipt dit langzaam door de tuin.
Prunus incisa kojoh-no-mai
- Details
- Geschreven door Hans van der Post.
Prunus incisa:
Cultivar, kojoh-no-mai
Naamggeving: prunus en pruim is een zeer oude benamingen voor plant en vrucht. Het woord stamt uit een van de vele oude talen uit Klein-Azië”; is vandaar overgenomen door de Grieken (proumnon = pruim / proumnee pruimenboom) vandaar komt het bij de Romeinen terecht (Prunus) en bij de Germanen, waar wij het weer aan ontlenen. Hieruit blijkt, dat de pruim al sinds oeroude tijden de weg gegaan is van vele oude handelsroutes
De Prunus is een steenvrucht met veel familieleden waaronder pruim, kers, abrikoos, amandel, perzik en sierheester soorten. Alle prunus familieleden zijn bijenplanten.
Het geslacht Prunus hoort tot de Rosaceae (Rozenfamilie) en komt van nature voor in het Andes gebergte van Zuid-Amerika. Op het noordelijke halfrond in de gehele Verenigde Staten. Het zuiden van Canada, het noordelijke deel van Afrika en vanaf het westen van Europa tot in Noord-Scandinavië. Oostwaarts over geheel Rusland en China, de Himalaya, Korea en het noordelijk deel van Japan. Het geslacht, dat een 400-tal soorten omvat, is onderverdeeld in 5 ondergeslachten en 7 secties. In Nederland komen van nature twee soorten, P. avium als boom (voornamelijk in Zuid Limburg) en als opgaande struik P. padus voor.
Het geslacht Prunus hoort tot de Rosaceae (Rozenfamilie) en komt van nature voor in het Andes gebergte van Zuid-Amerika. Op het noordelijke halfrond in de gehele Verenigde Staten. Het zuiden van Canada, het noordelijke deel van Afrika en vanaf het westen van Europa tot in Noord-Scandinavië. Oostwaarts over geheel Rusland en China, de Himalaya, Korea en het noordelijk deel van Japan. Het geslacht, dat een 400-tal soorten omvat, is onderverdeeld in 5 ondergeslachten en 7 secties. In Nederland komen van nature twee soorten, P. avium als boom (voornamelijk in Zuid Limburg) en als opgaande struik P. padus voor.
In het voorjaar zijn er allerlei aanbiedingen in "groen". Zelfs grootgrutters doen mee met bollen, knollen, appel -en peren bomen in potten. Er stond heestertje wat ik nog niet eerder in het aangeboden voorjaars assortiment had gezien; Kleine stuikjes met veel bloemknoppen.
Lees meer in de rubriek dracht
Lees meer in de rubriek dracht
De Vuurdoorn
- Details
- Geschreven door Hans van der Post.
Valt de bloei van de Vuurdoorn nu einde voorjaars -of begin zomerdracht? Dit jaar - 2013 - valt deze in week 25 tenminste hier rond de stad Leiden. De heester gonst van de bijen die met grote klompjes lichtgeel stuifmeel op de vliegplank van de bijenkast landen.
De Vuurdoorn hoort tot het grote familie Rosacea die heel veel soorten herbergt zoals: geslachten van eetbare vruchten; alle appel & perensoorten, kersen, pruimen, frambozen en aardbeien, enz enz. Heel veel sierheesters/bomen soorten waaronder rozen en meidoorn, lijsterbes.
De Vuurdoorn mag weer. In de jaren '60 van de vorige eeuw werden deze en de verwante dwergmispel (contoneaster) in het openbaar groen rond boomkwekerijen en fruitteeltgebieden gerooid. Bacterievuur (perenvuur) is een zeer besmettelijke ziekte die toen rond ging en een van de waardplanten was de Vuurdoorn. Het stuifmeel van een met perenvuur aangetaste boom/heester draagt de bacterie Spilocaea pyracanthae bij zich. Perenvuur wordt verspreid onder andere door de honingbij.
Inmiddels is men er in geslaagd om die gevoeligheid voor perenvuur terug dringen door nieuwe kruisingen te maken waaronder "Golden Charmer" en "Orange Glow".
De heester is ook te gebruiken als (bijna ondoordringbare) haag wordt dan 2 tot 3 keer per jaar met een heggenschaar geknipt. De hoogte en breedte zijn zelf te bepalen. Laat je de heester vrij groeien dan zal deze 4-6 meter hoog worden.
De bessen die in de herfst kleuren zijn een lekkernij voor de vogels. Wij mensen moeten daarvan afblijven ze voor ons giftig. Merels vinden in deze struik een goede nestgelegenheid door de ondoordringbaarheid.
De wilde Vuurdoorn is al eind zestiende eeuw in Europa.
De oorspronkelijke groeiplaats is het verre oosten - China.
Toverhazelaars Hamamelidáceae
- Details
- Geschreven door Oude Essink
Artikel in Bijenhouden jan.2009 10/11 : http://library.wur.nl/ojs/index.php/bijenhouden/article/view/12166/11669
Pagina 2 van 10