Wij wonen in een "ruig" deel van Canada. Als ik zeg gecultiveerd, bedoel ik dat er relatief veel ontgonnen land is (akkerbouw), van oorsprong is het noordelijk bos hier. We hebben in het algemeen een overvloed aan stuifmeel. Er zijn vier soorten wilgen die achter elkaar bloeien en als we geen late (strenge) vorst hebben, is dat geen probleem. Veel van onze collega's voeren wel "pollenpatties", wij doen het niet(o.a. omdat het een manier is om akelige broedziektes binnen te krijgen). Toch vind ik af en toe nosema (fijngestampte bijenachterlijven in watersuspensie en dan onder de microscoop), de eerste keer was ik ook heel verbaasd en we zien soms volken die maar niet op willen bouwen, terwijl er geen hoge tracheemijt infectie daar is. Bedenk dat onze winters "hel" zijn voor de bijen. We winteren erg grote volken in en ze komen er klein uit. Toen ik ooit bijencursus in Nederland deed, leerde ik, dat bijen niet konden overleven bij temperaturen benenden -35°C. Vorig jaar haalden we een record van -46 bij ons thuis. Ik denk dat dat een grote stress factor is. Daar is niks tegen te doen, behalve ze verhuizen naar het zuiden van British Columbia voor de winter, dat doen ook veel collega's. Binnen inwinteren is ook een mogelijkheid, maar dan kunnen ze nooit van een "chinook" profiteren om zich te reinigen. Dit jaar waren de verliezen in Alberta bij binnen inwinteren hoger dan die buiten.
Tot nu toe gaat onze voorkeur uit naar het gebruik van 60% azijnzuur, dat kan bij een iets lagere temperatuur en is minder agressief. We maken ons geen zorgen om de wasmot, die kan de kou hier niet overleven. We hebben wel een andere mot die spinsels op de ramen maakt, maar ze niet vernielt als de wasmot.
Dennis, een plastic zak is een goed idee, wij dachten aan "duct tape", breed plastic plakkband, reuze handig voor van alles en nog wat, om de bakken af te plakken. In de winter heeft het geen zin, dan is het te koud, daarom denk ik aan het voorjaar. De temperatuur kan hier rap oplopen op een zonnige dag. Voor roest van de afstandsrepen zijn we niet bang, we vinden dat toch ondingen en geleidelijk vervangen we onze houten ramen door plastic. Wij hebben "mite wipes" die 30 ml mierezuur kunnen absorberen, ik denk dat ze ook 30 ml azijnzuur aankunnen, dus voor 90 ml gebruiken we 3 van die dingen. We doen ze in een goed afsluitbare emmer en voegen de hoeveelheid zuur toe. Na een nacht hebben ze het wel opgenomen. Met een barbecue tang kunnen we ze hanteren.
Albert, we leven hier in de natuur,ik ben niet van plan die te vervalsen door om onze 21 winterstanden bollen te gaan planten. Sommige mensen hebben wel bollen, vnl. tulpen, maar dat is van geen belang voor onze bijen. De prairiecrocus (Anemone patens) is wel een bron van stuifmeel, maar komt erg pleksgewijs voor. We moeten het in het voorjaar van de wilgen hebben (vanaf eind april), soms zien we stuifmeel van de de Aspen populier (Populus tremuloides), maar die bloeit erg kort en een stand staat bij een boerderij met esdoorns waar ze graag op vliegen. Daarna is er meestal een massale paardenbloemendracht, dit jaar hadden we daar meer honing van dan ons lief was.
Wat chemicalien betreft, het is misschien gevoelsmatig, maar ik behandel liever de ramen met azijnzuur dan dat ik twee keer per jaar fumagiline, een antibioticum voer. Het is meer werk, als het niet te doen is, is het experiment mislukt.
vanuit de Peace River Vallei, Ria van den Berg
