Ed Pieterse overleden

[Bart de Coo]

Via de mail bereikt mij het bericht dat op 24 december Ed Pieterse is overleden.

Nu kende ik Ed niet zo vreselijk goed, maar net goed genoeg voor een klein necrologietje. In februari 2009 reed ik namelijk met Ed mee naar de Apisticus Tag in Münster. Wij hebben daar samen een bord linzensoep met een pilsje zitten verteren. Onderwijl vertelde Ed mij van alles en nog wat over zijn stichting De Duurzame Bij en al haar activiteiten. Ik herinner mij Ed vooral van dat gesprek. Vervolgens kwam ik op zijn maillijst terecht en zodoende kwam ik aan de weet dat Ed tot zijn reusachtige enthousiasme een prijs van maarliefst 25 duizend euro had gekregen voor zijn speurwerk naar een varroaresistente bij. Ik herinner mij hem als een aimabele bijenvakman. Rust zacht Ed.


Bart de Coo

[renske]

Ed Pieterse is vandaag (op oudejaarsdag) gecremeerd, niet op nieuwjaarsdag dus. Ik kende hem pas sinds deze zomer, maar kon als beginnend imker met al mijn vragen bij hem terecht. Soms kwam hij binnen een half uur helpen als ik een probleem had. Ook hebben we nog een keer samen een zwerm geschept, die geen twee maar vier meter hoog bleek te zitten. Samen wiebelen op een ladder, hij met zijn 74 jaar!. Ik had gehoopt meer van hem te kunnen leren, maar het heeft niet zo mogen zijn. Ik wens zijn familie sterkte met het verwerken van dit verlies.

[Jeroenvt]

Heftig nieuws op de valreep. Ken Ed eigenlijk alleen digitaal (via het forum dus). Wens zijn familie veel sterkte.

[Wim Joosten]

Alle familie, vrienden en bekenden gecondoleerd met het verlies van Ed. Allen veel sterkte toegewenst.

[Oude Essink]

Het overlijden van Piet de Jager leek mij in één jaar meer dan voldoende om te verwerken en nu tot ons grote verdriet voegt zich daar Ed Pieterse bij; Piet de Jager hadden wij zien aankomen, Ed is, voor mij althans, ons volkomen onverwacht en veel te jong ontvallen.
Wie het in onze kringen over Ed Pieterse heeft, denkt daarbij onmiddellijk aan de Primorki-bij en aan de stichting “De Duurzame Bij”.
Voor nieuwelingen op dit forum een korte toelichting:
Primorski-bijen zijn mellifera bijen uit Primorskiy Krai, het gebied rond Vladivostok; zij vormen geen apart ras; het zijn hybriden van de apis mellifera.
Het district Primorskiy Krai ligt ver in Siberië en grenst aan de Japanse zee, China en Nrd.Korea. De hoofdstad Vladivostok werd in 1860 gesticht en is de grote havenstad die Rusland verbindt met het Oosten. Het gebied is voor 80% dicht bebost, waarvan de linde een groot bestand uitmaakt. Een geweldig gebied voor bijen. Van oudsher leefde in dit gebied een andere bijensoort, dan de Mellifera die wij hebben. Het is het gebied van de Apis Cerana, de Oosterse honingbij.
Imkeren met die bijensoort is te doen maar is lastiger en de opbrengst is aanzienlijk minder dan die van onze apis mellifera. Het is te begrijpen, dat imkerijbedrijven uit die streek het graag wilden proberen met onze mellifera.
In 1792 werden de eerste Mellifera’s het gebied binnen gebracht; dat moeten toen de “Zwarte bijen” geweest zijn. De Cerana’s waren vertrouwd met de Varroa mijt en kenden geen problemen; anders dan de geïmporteerde Mellifera’s die van de Cerana’s de Varroamijt over namen zonder enige bescherming ertegen.
De Transsiberische spoorlijn, die het gebied met Europa verbindt werd aangelegd tussen 1891 en 1916; hij loopt van Moskou naar Vladivostok. Een stroom van kolonisten kwam vervolgens op gang. Kolonisten vooral uit de Oekraïne (10.000 km.!) namen vele bijenvolken mee naar dit voor bijen zo vruchtbare gebied. Dit moeten naar gebruik in die tijd Ligustica’s, Carnica’s en Kaukasische bijen geweest zijn. Al deze bijenrassen vermengden zich daar en vormen samen wat wij nu noemen de Primorski bij. Zij worden gehouden in een vergrote Langstroth-kast. De winters zijn er zo koud (-40o), dat de volken in schuren worden gezet; de zomers zijn er heet.
In 1994 kwamen Amerikaanse onderzoekers naar het gebied; Amerika werd inmiddels ernstig bedreigd door de Varroa; door het gesleep met volken was de mijt van Primorskiy naar Europa en vandaar naar Amerika gekomen. De Mellifera’s in Primorskiy Krai hebben inmiddels een eeuw ervaring met de mijt en weten zich beter aan te passen en staande te houden . In de loop der tijden hebben deze Primorski-bijen een eigen weerstand ontwikkeld tegen de mijt.
In ’95 en ’96 voerden de Amerikanen tests ter plekke uit die uitwezen, dat de besmetting geringer is dan die bij de bijen in Amerika; daarna besloot men te proberen met deze Pimorki een mijtresistent ras te telen. Vele moeren werden daartoe naar Amerika gebracht en nog later vandaar naar Europa om te onderzoeken of zij misschien een oplossing kunnen bieden voor het Varroaprobleem.
Met zijn stichting “De duurzame bij” heeft Ed zich jarenlang intens bezig gehouden met de teelt en de promotie van deze bij, in een poging een resistent ras te telen en zo de Varroa het hoofd te bieden zonder specifieke bestrijdingsmiddelen.
Op ons forum hebben wij destijds intense discussies gevoerd over de Primorski bij en de vooruitzichten van de teelt; ik heb altijd grote waardering gehad voor de enorme betrokkenheid en de zakelijke en geduldige bijdragen van Ed.
De toekenning van subsidiegelden door de Europese unie kunnen een erkenning en een bekroning zijn van zijn werk. Uitermate jammer, dat hij ons nu moet ontvallen. Wij hopen, dat de stichting zijn werk voortzet.
De familie van Ed en zijn vrienden condoleren wij van harte met dit verlies.

[Hans van der Post.]

Zoals Hennie al schreef, Ed is volkomen onverwacht van ons heen gegaan.
Ed was ook een van de eerste die op de voorloper van het forum; "De zoemlijst" als medeschrijver zich erg druk maakte over het bestrijden van de Varroa.
Dit moest toen door Ed met alle denkbare middelen worden gedaan.
Hij noemde deze "geneesmiddelen". Ik schrijf nu van 14 jaar geleden.

Hoe zo anders is Ed hierover gaan denken en handelen.

Het is te prijzen dat iemand - Ed Pieterse - die flexibiliteit had om over zaken zoals "hoe pak ik dit anders aan" dan de meeste andere om alleen maar "bestrijden" als enig middel om van de Varroa af te komen.

Ik noem dit over de horizon "kijken" deze mensen moet je met een "kaarsje" zoeken.

Ed het was mij een waar genoegen om je te leren kennen je bijenstand te bewonderen en je tuin met een verscheidenheid aan struiken en planten.
Wens Mevrouw Pieterse en naasten sterkte.

[LWPisa]

SHIT.

Ik werd ook nogal door het nieuws overvallen. Ik had Ed hoog zitten, een kundig imker en techneut eerste klas. Niet bang van zwaar werk en gesjouw en eigenlijk de enige die op grotere schaal bezig was met experimentele selectie. Aardig en wijs en altijd bereid om "jonkies" te helpen. Ik wens Ank veel sterkte toe daar in het bos.

L

[Romée van der Zee]

Hij was een kerel. In mijn tuin stond een hazelaar, die ik probeerde uit te graven, maar er was geen beweging in te krijgen. Man was op bezoek en bood aan om de klus even te klaren. Kwam terug met een kettingzaag en vocht uren met de wortels tot de boom om was. Man tegen natuur , en wie de sterkste was. Hij dit keer.

Man was na zijn leven op zee in de bijen gegaan. De varroamijt was al gearriveerd, en zou uitgeroeid moeten worden tot de laatste verdwenen was. Wie dat niet deed was geen dierenvriend. Zo dacht ik niet. Man en ik stonden fel tegenover elkaar zo’n 10 jaar geleden. Kwamen we elkaar tegen dan was hij charmant en konden wij goed met elkaar. Uitgerekend hij viel op een bij die zonder of met minimale bestrijding de varroamijt de baas zou kunnen worden. Van Saulus tot Paulus. Ik stond ervan te kijken.

Veel jaren hebben we intensief met elkaar gebeld en stoom afgeblazen. Daarover nu geen woord. Er groeide een band tussen hem en mij. Geen van twee bang voor het conflict en heel gedreven tegen de stroom in. En niet voor niets.
Man was altijd bereid om zijn handen uit de mouwen te steken. Reed door het land om monsters op te halen voor mijn onderzoek. Maakte een mooie emmer met zeefbodem om moer en bijen te scheiden. Hielp mee, net als Job, Wiebe en Harmen, om de volken op Terschelling te bemonsteren. Ik schreef een kastkaartenprogramma voor zijn inmiddels uit de kluiten gewassen Duurzame Bij. Onderzocht zijn P-moeren op nosema en virussen. We hadden nog een spannende weg te gaan. Maar je energie werd minder en ineens was het zomaar gebeurd met je. Niet te geloven.

Van dat partijtje tennis komt niets meer. Wat waren de woorden van je (klein) kinderen, en vrienden herkenbaar bij het afscheid op die laatste dag van 2010. Goudeerlijke man, recht door zee, niet bang, ondernemend, behulpzaam en zo gemist. Ook door mij Ed.

Romée

[de vos roger]

Ongelofelijk , wat kan het leven toch hard zijn !
Ik leerde Ed kennen door zijn drang naar varroatolerante bijen ,
Ik was enkele keren samen met hem op het bevruchtings(eiland) Neeltje Jans , samen met Job Van Praagh waar hij met samen werkte voor zijn project.
Ed was een man recht door zee, eerlijk en met kennis van zaken.
We zullen je missen Ed.