Mijn manier van imkeren.
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Mijn manier van imkeren.
Mijn manier van imkeren
Romée vroeg mij dit eens op te schrijven.
Tsja . . , even een rondje vliegen om te bedenken hoe ik daar een rode draad van kan
spinnen!
Een leuke uitdaging trouwens.
Misschien willen anderen hun 'basisprincipe' ook eens opschrijven.
*
Mijn 'uitgangspunt' bij het houden van volken is dat er DYNAMIEK in het volk moet zitten.
Bijen moeten er zin in blijven houden. Ze moeten van hun kastenaanbieder(de bijenhouder) begrip krijgen voor hun zelfgekozen manier van leven. Die bijenleefwijze bestaat al vijftig miljoen jaar.
Ik moet mij dus inleven in hun leefwijze. Als ze iets van plan zijn, moet ik daar achter staan en ze helpen waar ik kan. Daar worden ze blij van. Ze worden immers 'begrepen' en doen extra hun best.
Van die bijenmotivatie wordt ook ik vrolijk. De bijen belonen mij met hun honing. Hun werklust stimuleert ook mij. Ik ga niet suffig achter de geraniums zitten als zij zo hun best doen.
*
VOORJAAR . .
Na een lange winterzit (op twee broedkamers), verlangen ze naar een rondje vliegen om de kerk.
De koningin wil eitjes leggen en er is veel stuifmeel nodig voor de larfjes. Dus. . .moet ik er voor zorgen dat de eerste kouwelijke vluchtjes al wat stuifmeel opleveren. In mijn tuin heb ik gezorgd voor duizenden sneeuwklokjes en daar vliegen ze op als ware, wilde babyverzorgsters. Volop genieten van een overdaad aan stuifmeel. Daar kan ik tevreden naar kijken.
Tussen de sneeuwklokjes heb ik krokussen geplant en ook daar vliegen ze op. Vierhonderd meter verder staan wilgen in een spoorsloot en die nemen de stuifmeelvoorziening van mij over.
De koningin heeft ruimte nodig en als het tenminste vijftien graden is geworden in de schaduw, en bij windstil weer controleer ik de kasten op werksterbroed. Ik neem een van de twee houten verkleinblokken uit de kast Dan ga ik van buitenkant kast, raam voor raam naar het centrum en stop bij het eerste raampje broed. Verder ga ik niet .Vervolgens ga ik vanaf de andere zijde, raam voor raam binnenwaarts en ook daar stop ik bij het eerste raam broed. Tussen de buitenste ramen met broed, moet ook broed zitten. Ik noteer de situatie in een boekje.
Een nieuwe truc en hulp voor de bijen volgt. Een prachtig UITGEBOUWD blank broedraampje vlij ik ik het midden van het gelocaliseerde broednest en daardoor druk ik de wat zwart geworden centrale broedramen richting buitenzijde. Stap voor stap raak je daarvan verlost, zonder de inkleding van het 'bijenhuis' ruw te verstoren.
Drie weken later haal ik verkleinblok twee uit de bovenbak en voorzie het 'broedcentrum' van een tweede kakelzuiver uitgebouwd raam.
Als de paardebloemen gaan bloeien is het tijd voor de honingkamer.
wordt vervolgd, als het zover is)
Romée vroeg mij dit eens op te schrijven.
Tsja . . , even een rondje vliegen om te bedenken hoe ik daar een rode draad van kan
spinnen!
Een leuke uitdaging trouwens.
Misschien willen anderen hun 'basisprincipe' ook eens opschrijven.
*
Mijn 'uitgangspunt' bij het houden van volken is dat er DYNAMIEK in het volk moet zitten.
Bijen moeten er zin in blijven houden. Ze moeten van hun kastenaanbieder(de bijenhouder) begrip krijgen voor hun zelfgekozen manier van leven. Die bijenleefwijze bestaat al vijftig miljoen jaar.
Ik moet mij dus inleven in hun leefwijze. Als ze iets van plan zijn, moet ik daar achter staan en ze helpen waar ik kan. Daar worden ze blij van. Ze worden immers 'begrepen' en doen extra hun best.
Van die bijenmotivatie wordt ook ik vrolijk. De bijen belonen mij met hun honing. Hun werklust stimuleert ook mij. Ik ga niet suffig achter de geraniums zitten als zij zo hun best doen.
*
VOORJAAR . .
Na een lange winterzit (op twee broedkamers), verlangen ze naar een rondje vliegen om de kerk.
De koningin wil eitjes leggen en er is veel stuifmeel nodig voor de larfjes. Dus. . .moet ik er voor zorgen dat de eerste kouwelijke vluchtjes al wat stuifmeel opleveren. In mijn tuin heb ik gezorgd voor duizenden sneeuwklokjes en daar vliegen ze op als ware, wilde babyverzorgsters. Volop genieten van een overdaad aan stuifmeel. Daar kan ik tevreden naar kijken.
Tussen de sneeuwklokjes heb ik krokussen geplant en ook daar vliegen ze op. Vierhonderd meter verder staan wilgen in een spoorsloot en die nemen de stuifmeelvoorziening van mij over.
De koningin heeft ruimte nodig en als het tenminste vijftien graden is geworden in de schaduw, en bij windstil weer controleer ik de kasten op werksterbroed. Ik neem een van de twee houten verkleinblokken uit de kast Dan ga ik van buitenkant kast, raam voor raam naar het centrum en stop bij het eerste raampje broed. Verder ga ik niet .Vervolgens ga ik vanaf de andere zijde, raam voor raam binnenwaarts en ook daar stop ik bij het eerste raam broed. Tussen de buitenste ramen met broed, moet ook broed zitten. Ik noteer de situatie in een boekje.
Een nieuwe truc en hulp voor de bijen volgt. Een prachtig UITGEBOUWD blank broedraampje vlij ik ik het midden van het gelocaliseerde broednest en daardoor druk ik de wat zwart geworden centrale broedramen richting buitenzijde. Stap voor stap raak je daarvan verlost, zonder de inkleding van het 'bijenhuis' ruw te verstoren.
Drie weken later haal ik verkleinblok twee uit de bovenbak en voorzie het 'broedcentrum' van een tweede kakelzuiver uitgebouwd raam.
Als de paardebloemen gaan bloeien is het tijd voor de honingkamer.
wordt vervolgd, als het zover is)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer # 33
verstuurd 24-04-2001 13:27
--------------------------------------------------------------------------------
De laatste drie weken van dit voorjaar waren bij-onvriendelijk. Acht dagen haalden elf graden of hoger en de rest steeg niet boven de tien graden uit.
Vandaag heb ik de volken bij zestien graden in de schaduw gecontroleerd en wat bleek..
Ze hebben toch aan hun toekomst gewerkt. De kakelverse uitgebouwde ramen van drie weken geleden waren flink belegd in het cenrum van het broednest. Daar heb ik maar een tweede, uitgebouwd, mooi, geel broedraampje naast gehangen en het tweede verkleinblok dus naast de kast gezet.
Braamraat was onder de dekplank gebouwd en dat laat ik gewoon zitten, want dat hebben de bijen immers zo gewild.
De tijd is NOG niet rijp voor de honingkamers.
De paardebloemen bloeien nog niet van harte en de paarden zelf.. die twee hengsten voor mijn kastenkraam kunnen elkaar niet uitstaan en klimmen voortdurend, al bijtend, tegen elkaar op.
De bijen zijn hun de baas, want af en toe is het schrikken en rennen voor de onevenhoevigen.(wordt vervolgd)
Deelnemer # 33
verstuurd 24-04-2001 13:27
--------------------------------------------------------------------------------
De laatste drie weken van dit voorjaar waren bij-onvriendelijk. Acht dagen haalden elf graden of hoger en de rest steeg niet boven de tien graden uit.
Vandaag heb ik de volken bij zestien graden in de schaduw gecontroleerd en wat bleek..
Ze hebben toch aan hun toekomst gewerkt. De kakelverse uitgebouwde ramen van drie weken geleden waren flink belegd in het cenrum van het broednest. Daar heb ik maar een tweede, uitgebouwd, mooi, geel broedraampje naast gehangen en het tweede verkleinblok dus naast de kast gezet.
Braamraat was onder de dekplank gebouwd en dat laat ik gewoon zitten, want dat hebben de bijen immers zo gewild.
De tijd is NOG niet rijp voor de honingkamers.
De paardebloemen bloeien nog niet van harte en de paarden zelf.. die twee hengsten voor mijn kastenkraam kunnen elkaar niet uitstaan en klimmen voortdurend, al bijtend, tegen elkaar op.
De bijen zijn hun de baas, want af en toe is het schrikken en rennen voor de onevenhoevigen.(wordt vervolgd)
-
- Berichten: 364
- Lid geworden op: do 25 jan 2001, 00:00
- Imker sinds: 1983
- Aantal volken: 8
- Bijenras(sen): Buckfast
- Locatie: Eibergen
- Contacteer:
Re: Mijn manier van imkeren.
Gerard Boswinkel
Deelnemer # 82
verstuurd 25-04-2001 12:27
--------------------------------------------------------------------------------
Hoi Frans,
Jij schreef over je bedrijfsmethode:
FvT: Daar heb ik maar een tweede, uitgebouwd, mooi, geel broedraampje naast gehangen en het tweede verkleinblok dus naast de kast gezet.
GB: Geef jij ze nog geen kunstraat om lekker uit te bouwen. Ik heb gisteren een aantal raampjes van nieuw draad voorzien en ik ben van plan om, als het een beetje weer is, in het weekend in de grote volken flink wat kunstraat te hangen. Dan hebben de volken wat te doen. Mijn ervaring is dat de kunstraat in het vroege voorjaar heel mooi wordt uitgebouwd.
Verder had ik gisteren en eergisteren de indruk dat er in één van mijn grote volken al redelijk wat honing binnen gebracht was. In de buurt van het vlieggat rook het tenminste naar honing. Afhankelijk van de weersverwachting, zet ik op twee van mijn volken ook maar een honingkamer had ik zo gedacht.
Deelnemer # 82
verstuurd 25-04-2001 12:27
--------------------------------------------------------------------------------
Hoi Frans,
Jij schreef over je bedrijfsmethode:
FvT: Daar heb ik maar een tweede, uitgebouwd, mooi, geel broedraampje naast gehangen en het tweede verkleinblok dus naast de kast gezet.
GB: Geef jij ze nog geen kunstraat om lekker uit te bouwen. Ik heb gisteren een aantal raampjes van nieuw draad voorzien en ik ben van plan om, als het een beetje weer is, in het weekend in de grote volken flink wat kunstraat te hangen. Dan hebben de volken wat te doen. Mijn ervaring is dat de kunstraat in het vroege voorjaar heel mooi wordt uitgebouwd.
Verder had ik gisteren en eergisteren de indruk dat er in één van mijn grote volken al redelijk wat honing binnen gebracht was. In de buurt van het vlieggat rook het tenminste naar honing. Afhankelijk van de weersverwachting, zet ik op twee van mijn volken ook maar een honingkamer had ik zo gedacht.
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer # 33
verstuurd 25-04-2001 21:28
--------------------------------------------------------------------------------
Bij Gerard is het inmiddels zo ver, maar bij mij (zo te ruiken) nog niet.
De paardebloemennectar wordt nog niet massaal binnengevlogen en die zware, haast misselijk makende, indampingslucht hangt nog niet om de kasten. Dus. . wacht ik nog even met het plaatsen van de honingkamers.
Bijen willen wel bouwen en die bouwdrift mogen ze van mij botvieren in die pas geplaatste honingkamer. Daarin hang ik acht uitgebouwde raampjes en raampje negen en tien krijgen slechts een zielig randje kunstraat in de zaagspleet gedrukt.
Dat vinden die 'aanneemsters' maar niks en bouwen het snel uit met darrenraat. Last van spandraadjes hebben ze niet, want dat spul zit er niet in.
Die twee raampjes heb ik 'gemerkt' met een punaise. Dus weet ik dat die raampjes zuivere was gaan bevatten.
Het handelsmannetje komt in mij boven, want..
DIE raampjes gaan geld opleveren.
Als ze gevuld en verzegeld zijn met voorjaarshoning, ontzegel ik ze samen met de overige acht en slinger ze voorzichtig leeg.
Ik zet ze opzij voor een reisje naar de heide in augustus. Daar ga ik heen met mijn beste volk en met het bovenste beste. Op de hei is verstandig om zoveel mogelijk raathoning te produceren. Daar heb je als imker weinig werk aan en de klanten staan er voor in de rij!
Dus probeer ik op het paarse veld zo'n heidehoningbak te vullen met reeds uitgebouwde raten (dus ZONDER kunstraat).
Bovendien is die heideraathoning hoogwaardig, want honing, opgeslagen in darrenraat, bevat MINDER was dan wanneer het zou zijn opgeslagen in werksterraat.
In de broedkamer hang ik dus geen vellen kunstraat, want daar is het bijenvolk ,volgens mij, nog niet op uit. Wel zijn ze uit op het vergroten van het aantal bijen. Hun koningin heeft behoefte aan VEEL ruimte en die geef ik haar dus. Twee ramen bevatten 10.000 wiegjes om een bijtje in te vlijen.
Als ik kunstraat zou geven, moeten de bouwbijen mopperend aan het werk om wiegjes te timmeren. Dat vreet weer energie en bovendien moeten ze het reeds bestaande broed ook nog warm houden en dat extra werk zal dus geen optimale hoeveelheid bijen opleveren.
Dat 'was zweten', dat 'bouwen' doen ze graag als ze, als volk, een nieuwe woning op moeten zetten. Die bouwdrift buit ik uit in de zwermtijd en daar houd ik dan die mooie, gele, fraaie raampjes aan over.(wordt vervolgd)
Deelnemer # 33
verstuurd 25-04-2001 21:28
--------------------------------------------------------------------------------
Bij Gerard is het inmiddels zo ver, maar bij mij (zo te ruiken) nog niet.
De paardebloemennectar wordt nog niet massaal binnengevlogen en die zware, haast misselijk makende, indampingslucht hangt nog niet om de kasten. Dus. . wacht ik nog even met het plaatsen van de honingkamers.
Bijen willen wel bouwen en die bouwdrift mogen ze van mij botvieren in die pas geplaatste honingkamer. Daarin hang ik acht uitgebouwde raampjes en raampje negen en tien krijgen slechts een zielig randje kunstraat in de zaagspleet gedrukt.
Dat vinden die 'aanneemsters' maar niks en bouwen het snel uit met darrenraat. Last van spandraadjes hebben ze niet, want dat spul zit er niet in.
Die twee raampjes heb ik 'gemerkt' met een punaise. Dus weet ik dat die raampjes zuivere was gaan bevatten.
Het handelsmannetje komt in mij boven, want..
DIE raampjes gaan geld opleveren.
Als ze gevuld en verzegeld zijn met voorjaarshoning, ontzegel ik ze samen met de overige acht en slinger ze voorzichtig leeg.
Ik zet ze opzij voor een reisje naar de heide in augustus. Daar ga ik heen met mijn beste volk en met het bovenste beste. Op de hei is verstandig om zoveel mogelijk raathoning te produceren. Daar heb je als imker weinig werk aan en de klanten staan er voor in de rij!
Dus probeer ik op het paarse veld zo'n heidehoningbak te vullen met reeds uitgebouwde raten (dus ZONDER kunstraat).
Bovendien is die heideraathoning hoogwaardig, want honing, opgeslagen in darrenraat, bevat MINDER was dan wanneer het zou zijn opgeslagen in werksterraat.
In de broedkamer hang ik dus geen vellen kunstraat, want daar is het bijenvolk ,volgens mij, nog niet op uit. Wel zijn ze uit op het vergroten van het aantal bijen. Hun koningin heeft behoefte aan VEEL ruimte en die geef ik haar dus. Twee ramen bevatten 10.000 wiegjes om een bijtje in te vlijen.
Als ik kunstraat zou geven, moeten de bouwbijen mopperend aan het werk om wiegjes te timmeren. Dat vreet weer energie en bovendien moeten ze het reeds bestaande broed ook nog warm houden en dat extra werk zal dus geen optimale hoeveelheid bijen opleveren.
Dat 'was zweten', dat 'bouwen' doen ze graag als ze, als volk, een nieuwe woning op moeten zetten. Die bouwdrift buit ik uit in de zwermtijd en daar houd ik dan die mooie, gele, fraaie raampjes aan over.(wordt vervolgd)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer # 33
verstuurd 30-04-2001 17:07
--------------------------------------------------------------------------------
'En buurman, heb je de koningin nog gezien?'
Mijn buurman liep vanachter z'n auto naar me toe en zei: 'Frans, je weet toch wel dat het daar in Drente niet doorgaat, of werkt je schotel niet?'
'Jos, ze is zopas in Joppe aangekomen. Kom maar eens kijken.'
Jos tuurde door het venster van de demonstratiekast en zag haar lopen met een kroontje van typex.
Deze morgen was het moment om vijf volken van een honingkamer te voorzien. Volk zes was al weken futloos en had pas twee raampjes broed opgeleverd. Om tien uur heb ik de koningin uit dit schaakspel kunnen gehaald om haar te kunnen decoreren en zo herkenbaar te maken voor de toeschouwers (zoals Jos).
Boven in de demokast hing ik een raam met suiker en het raampje plus koningin plus broed, hing ik daar onder. Vandaag houd ik hun tent gesloten, maar ben niet vergeten om het ventilatieschuifje open te draaien.
Het moerloze volk heb ik vier meter voor de bijenkraam gezet en de vliegbijen bedelen zich nu in bij de buren die ik 'half' heb gezet.
Morgen zit die moerloze kast vol huisbijen. Die klop ik af op een plank en loop daarmee naar de demokast. Daar draai ik morgen ochtend het vlieggat van open en de huisbijen wandelen naar binnen. Terug naar hun legarme koningin. Dan zijn er tenminste toch nog aardig wat bijen in dit glaspaleis te zien.
Dat tweede raam met broed hang ik niet in een ander volk. Ik heb gemerkt dat zo'n ander volk direct door heeft dat zij vreemde snuiters krijgt toegevoegd en begint dan dadelijk met het aanzetten van doppen.
Daar zit ik dus niet op te wachten in het vroege voorjaar.
De houten dekplanken met voergat, heb ik vervangen door acrylplaten. Door die kunststof heen kan ik dan zien of de HK in gebruik wordt genomen. (wordt vervolgd)
Deelnemer # 33
verstuurd 30-04-2001 17:07
--------------------------------------------------------------------------------
'En buurman, heb je de koningin nog gezien?'
Mijn buurman liep vanachter z'n auto naar me toe en zei: 'Frans, je weet toch wel dat het daar in Drente niet doorgaat, of werkt je schotel niet?'
'Jos, ze is zopas in Joppe aangekomen. Kom maar eens kijken.'
Jos tuurde door het venster van de demonstratiekast en zag haar lopen met een kroontje van typex.
Deze morgen was het moment om vijf volken van een honingkamer te voorzien. Volk zes was al weken futloos en had pas twee raampjes broed opgeleverd. Om tien uur heb ik de koningin uit dit schaakspel kunnen gehaald om haar te kunnen decoreren en zo herkenbaar te maken voor de toeschouwers (zoals Jos).
Boven in de demokast hing ik een raam met suiker en het raampje plus koningin plus broed, hing ik daar onder. Vandaag houd ik hun tent gesloten, maar ben niet vergeten om het ventilatieschuifje open te draaien.
Het moerloze volk heb ik vier meter voor de bijenkraam gezet en de vliegbijen bedelen zich nu in bij de buren die ik 'half' heb gezet.
Morgen zit die moerloze kast vol huisbijen. Die klop ik af op een plank en loop daarmee naar de demokast. Daar draai ik morgen ochtend het vlieggat van open en de huisbijen wandelen naar binnen. Terug naar hun legarme koningin. Dan zijn er tenminste toch nog aardig wat bijen in dit glaspaleis te zien.
Dat tweede raam met broed hang ik niet in een ander volk. Ik heb gemerkt dat zo'n ander volk direct door heeft dat zij vreemde snuiters krijgt toegevoegd en begint dan dadelijk met het aanzetten van doppen.
Daar zit ik dus niet op te wachten in het vroege voorjaar.
De houten dekplanken met voergat, heb ik vervangen door acrylplaten. Door die kunststof heen kan ik dan zien of de HK in gebruik wordt genomen. (wordt vervolgd)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer
Deelnemer # 33
Waardering deelnemer
verstuurd 12-05-2001 11:43
--------------------------------------------------------------------------------
Piet en Romèe hebben hun eerste zwerm al geschept. Daarom heb ik vanmorgen in de grootste volken geblikt om te zien of er al doppen waren/werden aangezet.
Plannen om te gaan verhuizen, hadden de bijen nog niet. Ze hadden heel andere plannen!
Dikke spekraten aanzetten in de honingkamer! Dat was hun optie geweest. De raampjes met een reepje voorbouw voor raathoning, waren geheel uitgebouwd met goudgele darrenraat en voor de helft gevuld met onverzegelde honing.
En waarom wilden ze nog niet gaan 'boompjehangen', zoals in Putten en Hoogland? Vermoedelijk omdat ze voldoende ruimte beschikbaar hadden in hun twee broedkamers om de nog niet ingedikte nectar,voorlopig, op te slaan. Ik werk met elf ramen in een tienraams kast. Bovendien had ik ze ,in den beginne (zie 26-03), nog twee uitgebouwde ramen gegeven en..in de honingkamer konden ze hun bouwdrift nog uitleven in vier lege latjes met een miezerig strookje was (zie 25-04).(wordt vervolgd)
Deelnemer
Deelnemer # 33
Waardering deelnemer
verstuurd 12-05-2001 11:43
--------------------------------------------------------------------------------
Piet en Romèe hebben hun eerste zwerm al geschept. Daarom heb ik vanmorgen in de grootste volken geblikt om te zien of er al doppen waren/werden aangezet.
Plannen om te gaan verhuizen, hadden de bijen nog niet. Ze hadden heel andere plannen!
Dikke spekraten aanzetten in de honingkamer! Dat was hun optie geweest. De raampjes met een reepje voorbouw voor raathoning, waren geheel uitgebouwd met goudgele darrenraat en voor de helft gevuld met onverzegelde honing.
En waarom wilden ze nog niet gaan 'boompjehangen', zoals in Putten en Hoogland? Vermoedelijk omdat ze voldoende ruimte beschikbaar hadden in hun twee broedkamers om de nog niet ingedikte nectar,voorlopig, op te slaan. Ik werk met elf ramen in een tienraams kast. Bovendien had ik ze ,in den beginne (zie 26-03), nog twee uitgebouwde ramen gegeven en..in de honingkamer konden ze hun bouwdrift nog uitleven in vier lege latjes met een miezerig strookje was (zie 25-04).(wordt vervolgd)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer # 33
verstuurd 17-05-2001 13:25
--------------------------------------------------------------------------------
In Utrecht ben ik 130 meter behang op de wanden van het huis van mijn zoon en zijn vriendin aan het plakken en ..ondertussen heeft een BIJENVOLK ook een nieuwe woonplek uitgekozen. Een paaltje in de wei (met die zwarte paarden).
Voorzichtig manoeuvrerend langs de electrisch geladen afrastering, heb ik de bijen in de schepkorf gegoocheld. Het waren Buckfastnonnenachtige exemplaren en dat verbaasde mij. In het najaar had ik deze tiepjes verenigd met zwarte bijen en nu zijn ze er toch op eigen gelegenheid weer van afgesplitst en hebben de zwarte bijen in de kast achtergelaten.
Om de korf op de steen, heb ik een aluminium trap gezet om te voorkomen dat die jongensachtige paarden gestoken zouden worden.
Na een uurtje heb ik het volk opgedoekt en in de schaduw weggezet.
Zulke vroege vrijbuiters wil ik geen aparte behuizing geven. Er wordt nog 'gehaald' op de paardekastanje en de honing is nog niet geheel verzegeld.
's Avonds heb ik een rooster op de HK gezet en de zwerm daarop afgeslagen. De bijen kropen door de tralies de honingkamer in en..de koningin was daartoe niet in staat. Ze was niet zo fraai rose als Beatrix vandaag, maar gezien heb ik haar toch. U begrijpt dat ze toen 'gezien' was.
Het volk is weer compleet en na een dag of vier (officieel een week) ga ik luisteren naar het trompetgeschal van de jonge koningin.
Ik ga maar weer behangen! (wordt vervolgd)
Deelnemer # 33
verstuurd 17-05-2001 13:25
--------------------------------------------------------------------------------
In Utrecht ben ik 130 meter behang op de wanden van het huis van mijn zoon en zijn vriendin aan het plakken en ..ondertussen heeft een BIJENVOLK ook een nieuwe woonplek uitgekozen. Een paaltje in de wei (met die zwarte paarden).
Voorzichtig manoeuvrerend langs de electrisch geladen afrastering, heb ik de bijen in de schepkorf gegoocheld. Het waren Buckfastnonnenachtige exemplaren en dat verbaasde mij. In het najaar had ik deze tiepjes verenigd met zwarte bijen en nu zijn ze er toch op eigen gelegenheid weer van afgesplitst en hebben de zwarte bijen in de kast achtergelaten.
Om de korf op de steen, heb ik een aluminium trap gezet om te voorkomen dat die jongensachtige paarden gestoken zouden worden.
Na een uurtje heb ik het volk opgedoekt en in de schaduw weggezet.
Zulke vroege vrijbuiters wil ik geen aparte behuizing geven. Er wordt nog 'gehaald' op de paardekastanje en de honing is nog niet geheel verzegeld.
's Avonds heb ik een rooster op de HK gezet en de zwerm daarop afgeslagen. De bijen kropen door de tralies de honingkamer in en..de koningin was daartoe niet in staat. Ze was niet zo fraai rose als Beatrix vandaag, maar gezien heb ik haar toch. U begrijpt dat ze toen 'gezien' was.
Het volk is weer compleet en na een dag of vier (officieel een week) ga ik luisteren naar het trompetgeschal van de jonge koningin.
Ik ga maar weer behangen! (wordt vervolgd)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer # 33
verstuurd 19-05-2001 21:11
--------------------------------------------------------------------------------
Een beetje ontzet keken mijn vrouw en ik naar de witte kwikstaart die tegen de ramen van de serre was gevlogen. Een naaldfijn snaveltje, ragdunne zwarte pootjes en een verenkleed van uitersten..zwart en wit!
Een monotoon gezoem hield aan op de achtergrond. Een zuil van wild door elkaar vliegende bijen gaf aan dat er een zwerm afkwam.
Ik legde het vogeltje op het gras. Zijn begrafenis werd even uitgesteld.
Op de kast van herkomst legde ik een steen ter herinnering en ging bezien waar de zwerm
ging hangen.
Na een half uurtje stond ik met korf en kap op een trapje en wist de zwerm uit de kastanjeboom te scheppen.
Met de wind in de rug zette ik de korf, op een steen, voor de boom en wachtte af. Na een kwartier kwamen bijen los van de boom, vlogen zigzaggend zoekend rond, gingen stertselen op de korf en toonde de witte vlag van Nasanoff. Fier op hun pootjes, met een holle rug.
De fijne geur wist de 'boombijen' te bereiken en na drie kwartier was de zwermen weer 'bijeen'
Het volk werd door mij met acht spijkers door een jutenlap opgedoekt en op drie steentjes in de schaduw gezet.
Na het etentje met raapstelen uit de tuin, heb ik elf raampjes gevuld met kunstraat, vers uit een kilopak.
De korf heb ik op een BK (met bodem) afgeslagen en als brieven door de gleuf, gleden de bijen de woning binnen tussen de ramen.
De heerlijke lokstofgeur deed me goed.
Na drie dagen, ga ik de bijen verwennen met twee kilootjes suiker. Ze willen niets anders dan bouwen, bouwen en nog eens bouwen. Die drang moet ik benutten.
Bijen hebben tien kilo honing nodig voor het produceren van een kilo was. Die 'groene' energie hoeven ze niet zelf op te wekken. Die krijgen ze van mij! (wordt vervolgd)
Deelnemer # 33
verstuurd 19-05-2001 21:11
--------------------------------------------------------------------------------
Een beetje ontzet keken mijn vrouw en ik naar de witte kwikstaart die tegen de ramen van de serre was gevlogen. Een naaldfijn snaveltje, ragdunne zwarte pootjes en een verenkleed van uitersten..zwart en wit!
Een monotoon gezoem hield aan op de achtergrond. Een zuil van wild door elkaar vliegende bijen gaf aan dat er een zwerm afkwam.
Ik legde het vogeltje op het gras. Zijn begrafenis werd even uitgesteld.
Op de kast van herkomst legde ik een steen ter herinnering en ging bezien waar de zwerm
ging hangen.
Na een half uurtje stond ik met korf en kap op een trapje en wist de zwerm uit de kastanjeboom te scheppen.
Met de wind in de rug zette ik de korf, op een steen, voor de boom en wachtte af. Na een kwartier kwamen bijen los van de boom, vlogen zigzaggend zoekend rond, gingen stertselen op de korf en toonde de witte vlag van Nasanoff. Fier op hun pootjes, met een holle rug.
De fijne geur wist de 'boombijen' te bereiken en na drie kwartier was de zwermen weer 'bijeen'
Het volk werd door mij met acht spijkers door een jutenlap opgedoekt en op drie steentjes in de schaduw gezet.
Na het etentje met raapstelen uit de tuin, heb ik elf raampjes gevuld met kunstraat, vers uit een kilopak.
De korf heb ik op een BK (met bodem) afgeslagen en als brieven door de gleuf, gleden de bijen de woning binnen tussen de ramen.
De heerlijke lokstofgeur deed me goed.
Na drie dagen, ga ik de bijen verwennen met twee kilootjes suiker. Ze willen niets anders dan bouwen, bouwen en nog eens bouwen. Die drang moet ik benutten.
Bijen hebben tien kilo honing nodig voor het produceren van een kilo was. Die 'groene' energie hoeven ze niet zelf op te wekken. Die krijgen ze van mij! (wordt vervolgd)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer # 33
verstuurd 26-05-2001 22:18
--------------------------------------------------------------------------------
Om twee uur in de middag kwam er uit 'volk twee' een reusachtige zwerm af. Een wirwar van rondvliegende bijen en een kast waarvan de voorkant opgesierd werd met de kleur van chocolade.
Langzaam aan wolkten de bijen weg van de bijenstand en de vliegenden werksters lichtten goudkleurig op tegen de achtergrond van groen eikeloof.
Mijn schepkorf leek me te klein en daarom pakte ik de grote korf van Antoon maar op. Imker Antoon die veel te vroeg (47 jaar)was gestorven.
'Antoon jongen, je mag weer imkeren', fluisterde ik hem toe en hij vond het goed.
De zwerm verdichtte zich in de kroon van een bolacacia en daar kon ik gemakkelijk bij.
De schepkorf rook wat muf en ik dacht de korf wat geurvriendelijker voor de bijen te maken door hem flink door te halen met een bosje gras. Het effect was verbazingwekkend!
Ik veegde de zwerm met drie of vier halen in de korf en draaide die daarna langzaam rond in mijn handen opdat de bijen zich aan de strooien wand konden gaan hechten.
Daar zag ik de koningin. Ze liep statig rond over de bodem en werd op eerbiedige afstand door de werksters gadegeslagen.
Ik zette de korf schuin op een steen en ging
na een half uur weer eens kijken. Vreemd...de resterende bijen uit de bolacacia
waren los gekomen van dit magere boompje en dwarrelden weer stuurloos door de lucht. Naar de korf met koningin keken ze niet om. Dat paleis liet ze volkomen koud. Ze vlogen terug naar kast twee, alsof hun koningin was verongelukt.
Mijn denken kwam op gang. Waarschijnlijk was de geur van het vers gemaaide(met de zeis!) gras zo dominant geweest dat ze de koninklijke koninginnegeur had overheerst en de bijen de juiste weg dus niet meer konden vinden. Dit kwam mij goed uit. Het volk bleef redelijke op sterkte voor het verzamelen van de tweede oogst, de oogst van de meest verfijnde honing die ik ken ...van de ACACIA. (wordt vervolgd)
Deelnemer # 33
verstuurd 26-05-2001 22:18
--------------------------------------------------------------------------------
Om twee uur in de middag kwam er uit 'volk twee' een reusachtige zwerm af. Een wirwar van rondvliegende bijen en een kast waarvan de voorkant opgesierd werd met de kleur van chocolade.
Langzaam aan wolkten de bijen weg van de bijenstand en de vliegenden werksters lichtten goudkleurig op tegen de achtergrond van groen eikeloof.
Mijn schepkorf leek me te klein en daarom pakte ik de grote korf van Antoon maar op. Imker Antoon die veel te vroeg (47 jaar)was gestorven.
'Antoon jongen, je mag weer imkeren', fluisterde ik hem toe en hij vond het goed.
De zwerm verdichtte zich in de kroon van een bolacacia en daar kon ik gemakkelijk bij.
De schepkorf rook wat muf en ik dacht de korf wat geurvriendelijker voor de bijen te maken door hem flink door te halen met een bosje gras. Het effect was verbazingwekkend!
Ik veegde de zwerm met drie of vier halen in de korf en draaide die daarna langzaam rond in mijn handen opdat de bijen zich aan de strooien wand konden gaan hechten.
Daar zag ik de koningin. Ze liep statig rond over de bodem en werd op eerbiedige afstand door de werksters gadegeslagen.
Ik zette de korf schuin op een steen en ging
na een half uur weer eens kijken. Vreemd...de resterende bijen uit de bolacacia
waren los gekomen van dit magere boompje en dwarrelden weer stuurloos door de lucht. Naar de korf met koningin keken ze niet om. Dat paleis liet ze volkomen koud. Ze vlogen terug naar kast twee, alsof hun koningin was verongelukt.
Mijn denken kwam op gang. Waarschijnlijk was de geur van het vers gemaaide(met de zeis!) gras zo dominant geweest dat ze de koninklijke koninginnegeur had overheerst en de bijen de juiste weg dus niet meer konden vinden. Dit kwam mij goed uit. Het volk bleef redelijke op sterkte voor het verzamelen van de tweede oogst, de oogst van de meest verfijnde honing die ik ken ...van de ACACIA. (wordt vervolgd)
-
- Berichten: 2016
- Lid geworden op: wo 29 nov 2000, 00:00
- Locatie: Nederland
Re: Mijn manier van imkeren.
Frans van Tongeren
Deelnemer # 33
--------------------------------------------------------------------
De acacia voor mijn deur gaf het aan...'Ik kom in bloei Frans, dus moet je NU de goudgele, geurige voorjaars- of meihoning gaan slingeren.'
Even zuchten en steun zoeken tegen het kozijn, vervolgens de rug rechten en de dynamiekknop in de kop omdraaien, want het winnen van honing is toch een heel 'gedoe'..
Vanmorgen was het prachtig weer. Om half negen stond ik bij mijn 'bijenkraam' met een kruiwagen waarop een lege HK stond. Ik blies wat rook onder de dekplank en de bijen stoven door het moerrooster naar de kelder.
Op de grond stond m'n schepkorf. Ik pakte het buitenste, geheel verzegelde (ja,ja) HK raampje en veegde de nog vasthoudende bijen voorzichtig in de korf met een veger welke ik de avond tevoren met zeep gewassen had, zodat de paardeharen lekker soepel en zacht waren geworden.
De raampjes hing ik een voor een over in de HK op de kruiwagen . Na elke 'overdracht' dekte ik die HK af met een oude handdoek.
Ik plakte een etiketje op de HK met het kastnummer, zodat ik later kon uitrekenen hoe actief de bijen van die kast waren geweest.
Heel rustig en heel vredig verliep deze operatie. Ik lijk wel een gynocoloog!
Tijd nu om te slingeren. Vijftig raampjes gingen tweemaal onder de ontzegelvork door en werden in de slinger gezet, zodanig ..dat de honing er richting toplat uitvloog. Op die manier houd ik rekening met de schuine opwaartse stand van de cellen.
Tarra werd van bruto afgetrokken en op deze wijze wist ik te berekenen hoeveel kilootjes honing de 'Joppe-lievertjes' hadden verzameld.
Tweeenveertig kilo bij elkaar.
Na het avondeten heb ik de HKamers er weer opgezet. Ieder volk kreeg haar eigen kamertje en haar eigen raampjes terug.
De bijen waren inmiddels bezig met het verzamelen van nectar uit de acacia. In de namiddag begint hun verzamelwoede op die ijle, lichtgroene, ruwbastige boom.
Maar...de temperatuur gaat dalen, het wordt wat regenachtig, de wind steekt op en dus Jelte Pieter, hoef ik geen twee kasten onder de boom te zetten. (wordt vervolgd)
Deelnemer # 33
--------------------------------------------------------------------
De acacia voor mijn deur gaf het aan...'Ik kom in bloei Frans, dus moet je NU de goudgele, geurige voorjaars- of meihoning gaan slingeren.'
Even zuchten en steun zoeken tegen het kozijn, vervolgens de rug rechten en de dynamiekknop in de kop omdraaien, want het winnen van honing is toch een heel 'gedoe'..
Vanmorgen was het prachtig weer. Om half negen stond ik bij mijn 'bijenkraam' met een kruiwagen waarop een lege HK stond. Ik blies wat rook onder de dekplank en de bijen stoven door het moerrooster naar de kelder.
Op de grond stond m'n schepkorf. Ik pakte het buitenste, geheel verzegelde (ja,ja) HK raampje en veegde de nog vasthoudende bijen voorzichtig in de korf met een veger welke ik de avond tevoren met zeep gewassen had, zodat de paardeharen lekker soepel en zacht waren geworden.
De raampjes hing ik een voor een over in de HK op de kruiwagen . Na elke 'overdracht' dekte ik die HK af met een oude handdoek.
Ik plakte een etiketje op de HK met het kastnummer, zodat ik later kon uitrekenen hoe actief de bijen van die kast waren geweest.
Heel rustig en heel vredig verliep deze operatie. Ik lijk wel een gynocoloog!
Tijd nu om te slingeren. Vijftig raampjes gingen tweemaal onder de ontzegelvork door en werden in de slinger gezet, zodanig ..dat de honing er richting toplat uitvloog. Op die manier houd ik rekening met de schuine opwaartse stand van de cellen.
Tarra werd van bruto afgetrokken en op deze wijze wist ik te berekenen hoeveel kilootjes honing de 'Joppe-lievertjes' hadden verzameld.
Tweeenveertig kilo bij elkaar.
Na het avondeten heb ik de HKamers er weer opgezet. Ieder volk kreeg haar eigen kamertje en haar eigen raampjes terug.
De bijen waren inmiddels bezig met het verzamelen van nectar uit de acacia. In de namiddag begint hun verzamelwoede op die ijle, lichtgroene, ruwbastige boom.
Maar...de temperatuur gaat dalen, het wordt wat regenachtig, de wind steekt op en dus Jelte Pieter, hoef ik geen twee kasten onder de boom te zetten. (wordt vervolgd)
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Geen geregistreerde gebruikers en 2 gasten