Varroaresistentie

[Joost Peschier]

Beste forumleden,

Ik zal me eerst kort voorstellen.
Mijn naam is Joost Peschier en ik woon in Meedhuizen ( Groningen).
Mijn Hobby's zijn Duitse Herders en Buckfastbijen.
Duitse herders fok ik al 20 jaar en bijen heb ik van af 1993.
Ik heb me in 1995 verdiept in de techniek van het kunstmatig insemineren van bijen door onder anderen een cursus bij Harrie Dijkema te volgen.
Met vallen en opstaan heb ik me deze techniek meester gemaakt.
In 1996 heb ik een paar KI moeren niet meer behandeld omdat ze bijna geen varroa's hadden, de reden is dat ik niet met gif in mijn volken wilden werken.
In 1997 ben ik helemaal gestopt met behandelen van alle volken.
Alle koninginnen die ik nu nog heb stammen allemaal af van de koninginnen die ik in 1996 al niet meer behandelde, dus eigelijk wordt er al meer dan zes jaar niet meer behandeld tegen varroa.
Nu eerst maar een paar reacties op de stellingname van verschillende forumleden.
Gerard Boswinkel zou gelezen hebben dat ik eigelijk geen mijten meer zie in mijn volken, er staat werkelijk in mijn verslag: 'Het aantal varroamijten in de volken is dit jaar verwaarloosbaar klein geweest. Bij de meeste volken zijn ze niet geconstateerd en bij enkele volken slechts een paar'

[Romée van der Zee]

Dag Joost,
Je schrijft dat je nu al 5 jaar niet meer behandeld hebt tegen de varroa bij al je volken. Daarmee laat je zien, dat de vastgeroeste opvatting, dat bijenvolken binnen 4 jaar ineenstorten onjuist is. Prachtig dat er mensen zijn, die het lef hebben om tegen de stroom in te roeien. Met je opmerking over imkers die elk jaar behandelen en daardoor niet meer kunnen waarnemen, en dus ook niet selecteren onderschrijf ik.
Ik denk, net als jij, dat de bijenvolken met de meeste weerstand de grootste overlevingskans hebben, en dat selectie de mechanismen die dat mogelijk maken kan versterken.
Het is voor mij even vanzelfsprekend dat dit selecteren op grootst mogelijke overlevingskansen zich ook bij de varroa afspeelt. Vandaar mijn vragen over de ontwikkeling van de varroapopulatie in jouw bijenvolken.

Je legt uit dat je op de volgende manier telt:

Ook dit is een heel eenvoudige manier van tellen, toen ik begon hadden de meeste volken zoveel mijten dat ik er met het blote oog wel enkele honderden kon tellen ( in enkele volken)
Ik ben begonnen in 1996 om drie tot vier maal per jaar alle kasten, raam voor raam zorgvuldig te controleren op varroa's en op beschadigde bijen of darren.
b.v. in 1997 bij een gemiddeld volk telde ik 10 varroa's en 3 beschadigde werksters, zo kwam voor elk volk drie maal per jaar twee cijfers beschikbaar, een voor varroa en een voor beschadigde werksters.

Het lijkt me persoonlijk erg moeilijk om op deze manier het aantal mijten op de bijen betrouwbaar vast te stellen, en zoals je zelf al schrijft zitten bovendien veel mijten in het broed. Ik kan me wel indenken, dat het voor jouw doeleinden voldoende is, omdat je ivm je selectie geïnteresseerd bent in de trend. Op deze wijze ben je in staat om vast te stellen dat je ieder jaar minder mijten en minder beschadigde werksters ziet. Hoe groot de varroapopulatie is blijft echter onbekend. Naar je telling van het komend jaar ben ik benieuwd.
Omdat je de mijten met rust laat, kan aanpassing ook van die kant tot stand komen. Het zou inderdaad de moeite waard zijn om eens een volk met een goede afweer te voorzien van een aantal mijten uit een volk met een bestrijdingsvoorgeschiedenis. Dat zou een hele opgaaf zijn vermoed ik.

Ik ben ook benieuwd of je bijen veel contactmogelijkheden met andere bijenvolken hebben, afgezien van de koolzaadperiode.
De vraag over darrenbroed

De vraag van Romee van der Zee of het inhangen van darrenraat leidt tot minder varroa's is 'nee'

[Joost Peschier]

Beste Hugo

Mijn teeltverslaghen staan al jaren in het teeltverslag van de BBV, en op mijn website ( http://www.joostpeschier.nl ) kan je elk jaar het nieuwe teeltverslag en verslag over het teeltjaar lezen.
De tweede vraag of ik varroaonderleggers gebruik is nee omdat ik kasten heb die daar niet op zijn ingericht.
De eerste jaren heb ik wel met plaaten karton gewerkt om ze op te vangen.
Ik vind zelf dat de val van de varroa geen duidelijk beeld geeft van het aantal.
Het controleren en tellen van de varroa's op de bijen ( ramen ) vind ik veel duidelijker.
Mijn ogen zijn nog heel scherp en als je, je er op traint dan lukt dat goed.
Als er veel varroa's in de cellen zitten dan zie je er ook veel op de bijen, en als er weinig varroa's in de cellen zitten dan zittewn er volgens mij ook weing op de bijen.
De alcoholtest zal de uitslag geven.

Joost Peschier

[Ed Pieterse]

Hallo iedereen,
Zojuist terug uit de USA, waar ik bij Steve Bernard ben geweest, die van Dr Rinderer de eerste koninginnen van het Primorsky project mag vermenigvuldigen en verkopen.
Hij vertelde dat hij niet tegen de Varroa- en niet tegen de Tracheënmijt behandelt.
Ze zijn daar nu zo overtuigt van de resistentie dat ze niet meer testen of de nieuwe lijnen ook zo'n resistentie hebben opgebouwd. Ze zijn nu deze bijen aan het testen op honingproductie en zachtaardigheid en geven dit jaar de derde 3 lijnen vrij.
De honingproductie is als het een gestage dracht betreft 25% hoger als bij de andere bijen in de USA.
Ik heb deze soort bijen natuurlijk ook niet behandelt tegen wat dan ook en imker als vanouds (voor 1984) met deze bijen.
In Zuid Duitsland heeft Josef Koller dit ook gedaan met de F1's van die bij en zegt dat deze ook resistentie hebben. Dat ga ik dit jaar ook testen en tevens de zachtaardigheid van de F2 op de proef stellen. Ik heb nu 4 F1's die poeslief zijn. Dit zijn er twee, die in Lemmer zijn bevrucht en 2 die bij mij in de tuin zijn bevrucht door wat daar rondvliegt.
De toekomst ziet er wat dat betreft hoopvol uit.
Wat nu nog rest is een opzet van lijnenteelt die gecontroleert plaatsvindt en een constant beeld geeft van eigenschappen.
Ook de prijs moet ver naar beneden (in de USA hebben ze allemaal $-tekens in de ogen), wat alleen kan als er een verzorgde lijnenteelt plaatsvindt en er belangstelling genoeg is.
Als je de vergelijking met Carnica's bekijkt, zie je dat deze ook een hygienisch gedrag vertonen, maar niet voldoende, misschien dat de eigenschappen overerfbaar zijn bij kruisingen.

PS:Ik ben me niet bewust van onwaarschijnlijke stellingen!

Ed

[Alfons Put]

Het varroa-probleem lost zichzelf op, indien de imkers wat meer "natuurlijke selectie" in hun volken zouden toelaten. Wat gebeurt er indien men, een volk dat zwaar aangetast is door varroa, behandelt ? Dan houdt men een "minder resistent" bijentype in stand. Men houdt een "biotoop", waarin de varroa uitermate goed gedijt, in stand. Ondertussen creëert men gif-resistente varroa's, want in feite selecteer je dan varroamijten op hun gif-resistentie en alleen de meest resistente tegen gif planten zich voort.
Dit is een straatje zonder einde.
Dit wil niet zeggen dat je een aangetast volk moet vernietigen, maar je mag er niet van verderkweken !
Zelf tracht ik om de natuurlijke selectie een handje te helpen : steeklust, nosema, varroa, zwermdriftig, weinig honing enz. Van zulk een koningin kweek ik niet verder, en ik tracht ieder jaar verder te kweken van mijn "beste" volk.

[Ed Pieterse]

Was het maar zo simpel Alfons, maar als ze er in de streek boven Vladivostok 200 jaar over hebben gedaan, zie ik niet dat het hier veel vlugger zou gaan.
Al kunnen we een beetje helpen met selectie. Bedenk wel dat ze daar ook veel gedaan hebben aan varroa-resitente volken kweken. Ze hebben daar eerst ook een darrenraatmethode toegepast en nog veel meer andere methoden, biologisch en niet biologisch.

Grappig (?) is dat Romee gelijk krijgt met haar aversie tegen de darrenraatmethode, kijk maar in het nieuwe "Bijen", waar een Amerikaanse Prof commentaar daarop geeft. Ik ben het met Romee eens dat het een gevaarlijke methode blijkt te zijn. In de streek boven Vladivostok heeft een imker die deze methode veel gebruikte in het werksterbroed meer mijten gehad, dan in het darrenbroed. Het was maar één volk, maar toch... De reproductie van de mijt in werksterbroed is wel minder, door de kortere duur van het broed, maar wat heb je aan slechte werkbijen.

Ed

[Romée van der Zee]

Dag Ed,
Kun je nog even uitleggen hoe je aan die 200 jaar komt?
met weer een groet van,
Romée

[Joost Peschier]

De 200 jaar zal wel een tikfoutje zijn van Ed.
Mijn vraag aan Ed is de volgende, er wordt elke keer gezegd dat de Primorskibij al honderd jaar goed met de varroa om kan gaan.
Ik dacht dat de varroa ongeveer 8 a 10 jaar terug zijn intrede deed in Europa, als dit zo is, wanneer was er dan de intrede van de varroa in Rusland?
Men spreekt over 100 jaar geleden, kwam de varroa daar toen al voor, (koud gebied) en is er iets bekend over de celmaat van de Apis Cerana.
Op dit moment wordt door vooraanstaande Imkers namelijk geëxperimenteerd met de cel grootte.

Joost Peschier

[Oude Essink]

Hallo Ed,
Met anderen vraag ook ik mij af hoe jij aan de 200 jaar komt, dat de Primorsky bij zich weert tegen de Varroa.

De mijt werd in 1904 ontdekt op de Cerana bij; enige reden tot paniek was er niet, want de Cerana gaat goed met de mijt om; wij horen er dan ook niets meer over tot in het uiterste noorden van het Cerana gbied er contacten komen met de Mellifera's in O. Rusland. Deze Mellifera's worden naar het Cerana gebied gebracht vanwege haar economisch grotere betekenis en komen dan pas met de mijt in aanraking. wij zitten dan in 1960!!
Pas dan begint de besmetting binnen de Mellifera's zich te verspreiden. Natuurlijk verweer tegen de Varroa door de Prim. bijen kan pas sinds 1965 gestart zijn; dan krijgen wij ook nog een periode dat de mijt zich aanpast aan de nieuwe gastheer. Ik geloof, mede gezien de lezingen die ik in Münster bijwoonde op de Apisticustag (verslag elders) dan ook abloluut niet in deze snelle resistentie bij de Primorsky.
Ik begrijp dus ook niet waarom de Amerikanen al niet eens meer kijken naar de varroa resistentie bij de jonge generatie en de bij gaan aanprijzen zoals wij onze carnica's:

Ze zijn daar nu zo overtuigt van de resistentie dat ze niet meer testen of de nieuwe lijnen ook zo'n resistentie hebben opgebouwd. Ze zijn nu deze bijen aan het testen op honingproductie en zachtaardigheid en geven dit jaar de derde 3 lijnen vrij.

Is het niet zo, dat de Amerikanen hun argumenten aanpassen aan het $ teken in hun ogen; volgens de gegevens die Ria ons destijds toestuurde, hebben ze de Mijt bij de Primorsky in Amerika het afgelopen seizoen bestreden met Apistan!
Ik volg met grote belangstelling jouw bevindingen en hoop, dat gegevens en argumenten zuiver zijn en blijven. Graag derhalve ook mijnerzijds enige toelichting op jouw verslag van je bezoek aan Amerika.
hennie oes

[Ed Pieterse]

Zolang ben ik er ook niet achter, dat de mijt al 200 jaar de mellifera's belaagt.

De Apis mellifera, is niet vrijwillig naar de streek boven Vladivostok gegaan. Een Russische officier, met name Archienewsky bracht de eerste volken mee in het jaar 1792, naar Brakowka, in de Altai, waarheen hij bij disciplinaire maatregel was overgeplaatst.
Deze volken ontwikkelden zich goed onder de plaatselijke omstandigheden, zodat op relatief korte termijn meerdere volken aan de bewoners in deze dun bevolkte streek voortgegeven werden. De bevolking van Siberie door de Apis mellifera was daarmee begonnen.
De oorspronkelijke kolonies van kapitein Archinewsky stamden uit de Oeral, waar eveneens strenge winters heersen.
Met de invoer van deze melliferavolken uit Europees Rusland had hij een goede keus gemaakt, want deze bijen overwinterden met de hulp van slechts geringe menselijke tussenkomst, wonderbaarlijk goed. Bovendien was de inheemse bevolking in haar nopjes met de relatief grote opbrengsten van deze mellifera's, zodat de westerse honingbij haar grenzen elk jaar tientallen kilometers verder naar het oosten verlengde.
Gedurende de gehele 19de eeuw ging de kolonialisatie van het verre oosten door, met groepen Oekrainers, die zich in de Primorsky-regio vestigden. Ook zij brachten melliferavolken mee.
Toen de Trans Siberische spoorlijn klaar was ging alles in een versneld tempo en kwamen er ook andere melliferarassen naar het verre oosten van Rusland.
Wat frapant is, is dat de toen voorkomende mellifera in heel Europa de z.g. zwarte bij zou zijn geweest. Dus de Primorsky heeft in elk geval veel bloed van de zwarte bij in zich, later werd dit bloed gemengd met andere rassen. De Primorsky is dus een echte hybride. Meer hierover in het maandblad van de VIB 1998/8, artikel van de heer Schotanus.

Later gingen er volken weer richting westen en namen de varroamijt mee, die was overgegaan op de mellifera's. Dit blijkt niet de soort mijt te zijn, die op de Cerana voorkomt, maar een mijt, die van de Koreaanse of Japanse bij schijnt te komen. In de USA hoorde ik dat Rinderer dat ook al ontdekt had, maar Anderson en Trueman hadden dit in 2000 ontdekt.

Wat betreft de bevolking in de Primorsky streek, deze is zich pas in de jaren 60 bewust geworden van de mijten (ze hadden er niet zoveel last van)en had veel meer last van een gevaarlijke soort kalkbroed. Dat is ook de reden dat ik geteste koninginnen uit de USA heb genomen, in plaats van ze zelf te gaan halen.
In de USA waren ze in quarantaine geweest en veelvuldig getest op ziekten en plagen.

Waarom die Primorsky's waar Ria over vertelde met Apistan zijn behandeld begrijp ik niet, misschien waren het F1 of F2 bijen. Geen idee.
De grote bijenhouders in de USA zijn niet zo precies als bijvoorbeeld onze Duitse buren en veel commercieler, ik kan het niet netter op papier zetten. Ik weet alleen dat de Primorsky's, die ik heb tot nu toe resistent blijken te zijn. De toekomst zal ons meer leren.

De testen met kleinere cellen voor werksterbroed begonnen al in 1998 in Zuid Afrika, maar ik heb er niet veel meer van gehoord. Ik dacht eigenlijk dat het experiment mislukt was. Ik ga 1 oktober naar Zuid Afrika en ga er navraag naar doen, dan horen jullie het nog wel.

Verder zou ik natuurlijk nu wel willen weten, wat ik over 2 jaar weet, maar het duurt nu eenmaal lang voordat je met zekerheid kan zeggen "Dat is waar of niet waar". Ik behandel mijn Primorsky's niet ofwel ik gebruik geen bijzondere bedrijfsmethode, ook de F1's niet!

Ed