Eerder heb ik al eens vermeld dat de genetica van de zwarte bijen uit de populatie Chimay - Valenciennes door het Franse CNRS (Centre national de la recherche scientifique) onderzocht geweest is waaruit bleek dat enerzijds op het vlak van het mitochondriaal DNA de genetische vervuiling 14% van de onderzochte stalen betrof, anderzijds op het vlak van nucleair DNA deze vervuiling 6% over alle stalen heen betrof.
Ondertussen heb ik van een van mijn volken ook een biometrisch onderzoek van de vleugelindices laten doorvoeren. Het staal bestond uit 49 werkstervleugels welke geanalyseerd zijn met behulp van het programma CBeeWing. Het onderzoeksresultaat was positief: voor 73% van de geanalyseerde vleugels vielen de gemeten waarden binnen het melliferabereik. Volgende viel op:
- Voor alle werksters voldeden de uiterlijke kenmerken aan de beschrijving van de zwarte bij door Ruttner;
- Geen enkele vleugel overschreed de maximaal toegelaten waarde voor de discoïdaalverschuiving, zijnde 0;
- Slechts 1 vleugel overschreed de maximaal toegelaten waarde voor de hantalindex, zijnde 0.925 (de vleugel had een waarde van 0.93 wat de overschrijding eerder verwaarloosbaar maakt);
- 9 vleugels overschreden de (door CBeeWing) maximaal toegelaten waarde voor de cubitaalindex, zijnde 1.9; dat worden er echter nog maar 6 als je het criterium van Ruttner (2.0) hanteert. Verder valt op dat, hoewel enkele vleugels buiten het melliferabereik liggen, er tussen de gemeten cubitaalindices geen enkele significante uitschieter aanwezig is (wat wél het geval zou zijn moest er een betekenisvolle hybridisering aanwezig zijn).
Uitgebreidere beschrijving van het onderzoek is te vinden op http://www.nordbiene.de/dunkle-biene-fl ... obe-1.html
Groeten,
Dylan