verminken, aanranden, vermoorden.

[henkvanderscheer]

Verminken, aanranden en vermoorden '¦'¦..!??? / ?!!!
"Honi soit qui mal y pense"

Beste mensen,
Waarom ging niemand in op de uitnodiging van Romée, om parallelen te trekken tussen jagers die hazen "oogsten" en imkers die er ook wat van kunnen? Is de werkelijkheid te schokkend? Of denkt iedereen aan het woord "Wie van u zonder zonde is, werpe het eerst een steen." (voor de minder bijbelvasten onder u: Johannes 8, vers 7) Die gedachte zou van een zeldzame zelfkennis getuigen. Waarschijnlijker is dat eenieder wel de splinter in des jagers oog ziet, maar niet de balk in des imkers oog (naar Matthéüs 7, vers 3).

Wat dacht u van het "oormerken" van koninginnen met een rugnummer? Moet kunnen, als de overheid zoiets toestaat bij o.a. aaibare kalfjes en velen zich een piercing aanmeten!??? Relatief onschuldig dus; maar het kan erger.
Wat dacht u van het knippen van koninginnen? Wel handig ja voor in de zwermtijd. Liever één koningin kwijt (= dood) dan een hele zwerm. Moet dus ook kunnen!???
Nou, het wordt wel lastig om tijdens een "opendag" aan jonge bezoekers uit te leggen dat de koningin in de demonstratiekast niet zo verminkt wordt geboren; maar het kan nog erger.

Wat dacht u van het aanranden van jonge koninginnen? Ze vastzetten, ze verdoven, ze met enge tangetjes de geslachtsopening opentrekken (het lijkt wel SM) en ze, als klap op de vuurpijl, met sperma van wel twintig darren insemineren. En dan zijn er van die "vieze oude mannetjes" die alles op beeld vastleggen, er een pornofilm van maken en die voor geld verkopen. "Getverderrie, wat een viespeukerij" riep spontaan een dame die zo'n opendag bezocht en desgevraagd uitleg kreeg over dergelijke praktijken; maar het kan nog erger.

Wat dacht u van het "oogsten" van honing uit korven? Een handeling die alom in het recente verleden van de korfimkerij plaats vond. Hele volken werden afgezwaveld (= gedood): per volk trof dat lot een koningin, duizenden werksters, honderden darren en meerdere wasmotten en stuifmeelmijten. Het is haast niet voor te stellen.
"Ja, kom, dat is toch zeker verleden tijd." hoor ik u al zeggen. Dat had u gedacht. Moet u de handleiding "Bestuiving Land- en Tuinbouwgewassen door honingbijen" die in 2000 het licht verscheen, er maar eens op nalezen (5e regel van onderen op blz 31). Dat de deskundige schrijver duidelijk van "de oude stempel" is, is nog tot daar aan toe. Dat de begeleidingscommissie zoiets niet corrigeert, is een blunder van formaat.

Ik kan maar één conclusie trekken en dat is, dat imkers net zo erg of net zo inschuldig zijn als jagers. Kortom: niets menselijks is imkers (en jagers) vreemd.

Henk

[Oude Essink]

Is ook het werken en vooral reizen met slecht kastmateriaal niet een ontoelaatbare "slordigheid" t.o. bijen én publiek!


hennie oes

[marianvoor]

Omdat ik nog niet zo lang imker, durf ik me niet in discussies te storten, maar lees ik wel met belangstelling hoe anderen over het imkeren denken.
Met verbazing en verontwaardiging lees ik niet alleen, maar heb ik ook op de imkercursus dingen geleerd die ik absoluut niet bij mijn eigen bijen wil toepassen.
Als je ziet welke beschermende maatregelen jezelf moet nemen als je mierenzuur of oxaalzuur gebuikt, dan denk ik dat de bijen daar ook niet vrolijk van worden. En wat zo mooi de darrenraatmethode heet, vind ik zinloze moord. En nu vertelt Henk dat het allemaal nog erger kan!
Konijnen, hazen en ander wild dat wordt afgeschoten, worden tenminste nog door de jagers opgegeten. Als ex-fruittelersvrouw weet ik hoeveel schade ze aan de gewassen kunnen aanbrengen. En ik was echt niet blij toen ik zag hoe in de winter hectaren jonge aanplant, waar wij heel hard voor hadden gewerkt, werd aangevreten. Dus bij mij gingen de konijnen ook in de pan.
Maar bijen betitelen wij als onze vriendjes. We zijn blij met de honing en het plezier dat het imkeren ons geeft.
Het Rode Kruis kent sinds 1864 de Verdragen van de rechten van de mens in oorlogstijd.
Ik werk in de geestelijk gehandicaptenzorg en daar kennen wij sinds 1971 de Verklaringen van de rechten van geestelijk gehandicapten.
Hopelijk wordt in 2003 de leerstof voor imkers herzien en wordt er een comité opgericht die zich inzet voor de rechten van de bij.



marian voorneman

[wilde]

De discussie via Marian en Henk gaat mijns inziens de verkeerde kant op.
Het zou denk ik moeten gaan over het oogsten in of sterk beïnvloeden van de natuur.
Bij de jacht worden producten uit de natuur gehaald waaroor het ontstane evenwicht door de mens wordt verstoord. De jagers denken daar onterecht anders over. Wij willen een ander evenwicht, want ze mogen niet aan onze planten zitten. Daarover zou je echter wel kunnen discussiëren, maar daar heb ik hier geen behoefte aan. Bij het in de natuur plaatsen van een overdosis insecten van een bepaalde soort kun je je afvragen of dat allemaal moreel wel juist is. Het zou aardig zijn als daar eens op zou worden gereageerd.

De aanranding etc. die Henk te berde brengt kan ik niet in relatie brengen met de jacht. Daar wordt door merendeels plezierjagers, die nauwelijks de rest van de natuur kennen, een dier gedood. Ga me nou niet vertellen dat het allemaal anders is en dat natuurbeheer voorop staat. Ik ben er vast van overtuigd dat de natuur zelf de beste beheerder is. Onze bemoeizucht verpest alleen maar veel. Ik ken relatief veel jagers en het is bijna allemaal één pot nat: plezierjacht. Het zijn verder geen beroerde lui, maar ik wil niet wijs gemaakt worden dat er veel principes achter steken.

Dan is er ook nog het niet te veronachtzamen probleem van veel aangeschoten wild. Dat is echt geen smoesje. Een paar jaar geleden had ik een zeer forse kater van 7 kg. Hij ving regelmatig konijnen en vrat die met huid en haar op. Op een koude zondagmorgen in januari had hij een bij mij op de weg voor het huis doodgereden haas het erf opgesleept. Het vroor en de haas was geheel verstijfd en de kat kon er zo niets mee. Ik heb hem laten ontdooien en toen geslacht om het vlees aan de katten te voeren. Toen bleek wat een ellende deze prachtige grote haas had gehad. Hij had een enorm abces aan een achterpoot door achtergebleven hagel. Het dier moet wekenlang enorm veel pijn hebben gehad. De katten aten de rest overigens smakelijk op in een paar dagen tijd.

Bij mij in de tuin moet ik mijn boerenkool en winterbloemkool afdekken met een gemaakt gaasrek tegen vraat door houtduiven en fazanten. Zo kan ik toch mijn kool eten, want anders is er niets over. Daarnaast kan ik op het gemak genieten van alle vogels in mijn tuin, ook van de fazanten die in mijn bomen dagelijks komen slapen. Konijnen en hazen worden door enkele bij mij bekende fruittelers geweerd door het perceel te omheinen met gaas. Dat kost wel wat, maar dat is steeds de afweging. Onze gehele maatschappij is commercieel gericht en dan wordt discussie moeilijk voor sommigen als principes mee (zouden moeten) gaan spelen. Ik hou erover op, want deze discussie hoort hier niet thuis.

Bij het merken en knippen van een moer heb ik nooit problemen waargenomen bij de volken. Als het goed gebeurt heeft de moer er in het gewone bestaan geen enkele hinder van. Ja, ze kan niet meer vliegen, maar hoeveel tijd in haar leven doet ze dat dan. Bij een (niet gewenste) zwerm help ik ze even een handje en zet ze bij de zwerm en iedereen is tevreden. Indien er wel problemen zouden zijn, dan zou het volk een dergelijke moer direct vervangen. De spontane vervanging heb ik wel soms meegemaakt, maar dan juist (toevalligerwijs?) met 'onbewerkte' moeren.

Bij het merken en knippen moet geen gebruik worden gemaakt van de zeer stressende zg. merkbuisjes. Het zijn inderdaad martelwerktuigen voor zowel moer als imker. De moer moet daarin gepositioneerd worden in een bepaalde stand voor het merken en het kunnen knippen is meer een toevalstreffer. Dat moet je dus gewoon uit de hand doen. Ik zal er dit jaar eens wat foto's van maken, zodat die gepubliceerd kunnen worden. Het gaat zeer gemakkelijk en altijd goed.

Elders in het forum werd gewag gemaakt van een flauwgevallen moer na een merkbuisjeservaring. Ik heb dat vroeger ook diverse keren gehad en ben er daarna ook om die reden op die wijze mee gestopt. Het teruggeven aan het volk is meer een probleem door de onvermijdelijk toegevoegde geur van de imker. Daarom licht insmeren met honing en boven tussen de raten terugzetten. Dat gaat gewoon altijd goed.

Het niet bestrijden van varroa acht ik overigens kwalijker dan de toepassing van mierenzuur en oxaalzuur. Als je al langere tijd imkert en je hebt ooit een sterk besmet volk gezien, dan wil dat nooit meer. Het is te vergelijken met aangeschoten wild dat nog een poosje moet doorleven met alle ellende vandien, maar waar een zekere dood op te korte termijn staat te wachten. Dat wens ik mijn volken niet aan te doen. Ik realiseer me dat ook dat beïnvloeding van de natuur is.
Met Henk en Marian ben ik het echter bepaald oneens.

Groetend, Albert de Wilde

[Frans vanTongeren]

Op mijn dertiende verjaardag, kreeg ik een windbuks van mijn oom!
Diabolo-kogeltjes van 4.5 mm en ook veelkleurige pluimpjes wisten het hart van kartonnen schietschijfjes, na veel oefening en concentratie, dicht te benaderen.
Na dat bereikt te hebben, werd het schieten saai! Maar dat wist ik weg te werken in de tuin van mijn oma; zij woonde onder onze woonverdieping.
Achter in haar tuin stonden fiere, blauwpaarse hortensia's op lange stelen. Zo'n acht meter daarvoor knielde ik neer op een been en met ondersteuning van mijn onderarm op mijn minst nederige bovenbeen, haalde ik, met geleidelijk toenemende druk, de trekker over. Waanzinnig vond ik dit. Langzaam zeeg de stengel opzij; geknakt door een loodje en de hortensiabloem raakte de zwarte tuingrond. Ik schoot er nog twee af en toen stopte ik ermee.
Mijn oma heeft er nooit weet van gehad.
Wat nu; je wilt toch wat met je schietvaardigheid!
Een vriend van mij had een zwager die ons overhaalde om eens een mus af te schieten op zijn schuurtje. Vanuit het raam van zijn slaapkamer. Hij strooide eerst van graantje op het schuurdak en de mussen werden erdoor aangelokt. Hij schoot er een dood en ook wij mochten van hem schieten, maar ik kreeg er geen goed gevoel bij.
Thuisgekomen schoot ik uit ballorigheid op een overvliegende meeuw en wist die te raken. Als een trein schoot ik via twee steile trappen naar de begane grond en klom over de schutting van de buren om de meeuw op te pakken; het dier blies van angst en pijn. In het schuurtje van mijn oma heb ik hem moeten afschieten. Walgelijk was dat. Je ouders mochten er niet van weten. Een strenge opvoeding was het vroeger.Als kind moest je je afschermen
Het JACHTINSTINCT kwam bij me boven. Dat blijkt toch in een mens gebakken te zitten. Vanuit onze zolder schoot ik op fluitende vogeltjes in de bomen en als ik er een gedood had, kerfde ik een streepje in de kolf van het wapen. Van Karl May was ik een liefhebber.
Zojuist heb ik het inmiddels verroeste geweer (made in Germany staat erop) nog eens bekeken en zag 52 streepjes staan, waaronder een X en twee ++. Dat kruis was de meeuw en de plusjes waren merels. De andere 49 waren musjes geweest.
Ik kreeg in die tijd GENOEG van die stilliggende verendoosjes en heb nooit meer geschoten op dieren.
De kermis vond ik een leuker schietfeest. Als je een pin in de achterwand van de schiettent wist te raken, maakte je een eigen foto die je een dag later op kon halen. In mijn diensttijd wist ik drie kogels in een een stukje van twee bij twee cm te schieten. Verleerd was ik het knallen niet.
JAGERS KUNNEN HET SCHIETEN NIET LATEN. Ik weet ervan; zij theoretiseren al deze dier-ellende tot iets positiefs en aanvaardbaars.
Dat afknalplezier gaat pas over als de WALGING bezit van hen neemt bij het zien van die zielige, slappe, dooie vogels/slachtoffers. De jagers moeten zichzelf een verwijt gaan maken. Maar DAT lezers.., is een proces.
BIJENHOUDEN is wellicht een vervanging voor het jachtinsinct. Het openmaken van een kast vol potentieel steeklustigen, drijft de adrenaline op. Je bent als imker tevreden als je het gevaarlijke spelletje weer is gelukt.
Misschien zijn er daarom meer mannelijke dan vrouwelijke imkers!

[Minne Bonnema.]

--------------------------------------------------------------------
Bij het merken en knippen van een moer heb ik nooit problemen waargenomen bij de volken. Als het goed gebeurt heeft de moer er in het gewone bestaan geen enkele hinder van. Ja, ze kan niet meer vliegen, maar hoeveel tijd in haar leven doet ze dat dan. Bij een (niet gewenste) zwerm help ik ze even een handje en zet ze bij de zwerm en iedereen is tevreden. Indien er wel problemen zouden zijn, dan zou het volk een dergelijke moer direct vervangen.
--------------------------------------------------------------------

Hoe je het ook wend of keert een geknipte moer is een gehandicapte individu,wat niet meer aan de door het volk gestelde eisen kan voldoen.
Een geheim van het imkeren is om je bijen voor te blijven maar dat lukt niet altijd,ze zijn je ook wel eens te vlug af. Met een zwerm zal de geknipte moer het meestentijds niet overleven. Natuurlijk geen probleem voor de imker, maar omdat af te doen met de slogan '˜maar hoeveel tijd in haar leven doet ze dat dan'

[wilde]

Minne, je hebt me goed begrepen.
Ik imker voor mijn lol en niet om een aantal bijenvolken in stand te houden. Het welzijn van die volken gaat mij zeer aan het hart, maar een wel of niet geknipte moer heeft bij mij nooit verschil gemaakt in de kwaliteit van de volken. Wel het beheersgemak van de imker. En daar gaat het mij inderdaad om. Als je dat verminken wilt noemen, best. Feitelijk doet het er niet eens toe of de moer zelf er last van heeft of niet. Het volk, als entiteit, moet er geen last van hebben. Zo dat wel het geval is, laten ze dat direct merken door vervangingsdoppen aan te maken.

Bij mijn korven doe ik dat natuurlijk niet, ook al niet omdat het praktisch moeilijk uitvoerbaar is om een moer te vangen. Het is me wel een paar keer gelukt toen het echt nodig was. Toen ik in 2001 na de zwermtijd ernstige twijfel had of er een leggende jonge moer in een korf aanwezig was, heb ik een op dat moment oude overtollige gemerkte/geknipte moer toegevoegd in een Nicothuisje met wat suikerdeeg: korf oplichten en naar binnen schuiven en touwtje aan invoerhuisje laten uitsteken. Een volgende dag snel even oplichten en met touwtje het huisje wegtrekken. Ik heb dat al meer gedaan, maar bijna nooit met succes, omdat mijn inschatting steeds onjuist was: er was wel een moer aanwezig. Hier bleek het te zijn gelukt. Ik was het echter even vergeten, hoewel ik alles noteer. Bij de zwermtijd in 2002 kwam de zwerm af, terwijl ik er naast zat te kijken. Ook dat was enig toeval, omdat ik ook niet altijd thuis ben. De moer komt meestal als een van de laatsten en zo was het hier ook. Tot mijn grote verrassing zag ik de gemerkte moer uit de korf komen. Ze viel na een vliegpoging een meter voor de korf in het gras neer. Ik vond het toen achteraf wel leuk het volkje daarmee gered te hebben.

Bij nader er over nadenken hoe ik met mijn huisdieren omga, schieten mij nog 2 voorbeelden in gedachten.
Ik heb 3 kippen die zeer ruim gehuisvest zijn: ongeveer 6 m2 per kip. Er staat gaas van 2 m hoog om een buitenren. Zodra een kip over deze omheining vliegt, kortwiek ik die. Dan worden 3 slagpennen aan 1 vleugel aan de basis afgeknipt. Een stompje blijft staan, want anders wordt de veer direct vervangen. De kip kan daarna niet fatsoenlijk meer vliegen. Ook mijn buurman die tuinder is, heeft dan geen last van mijn kippen. De kip verliest enige functie. Vind je dat ook erg?

Ik heb ook 2 katten. Het zijn katers, althans, het waren katers, want ik heb ze laten castreren. Dat doe ik meestal met katten. Maar iedere keer gaat het mij aan het hart, want ik realiseer me dat daardoor een enorm functieverlies optreedt. Toch doe ik het, want ook deze dieren houd ik voor mijn lol en niet om de diersoort huiskat in stand te houden. Ze zijn zo gemakkelijker te houden en zijn de buurt niet tot last. Wat doe jij met je katers, als je die hebt?

Bij de bijen is het functieverlies aanzienlijk minder, zo niet nihil, want mijn koninginnen moeten voor mij slechts legfabriek zijn voor het volk dat ik aanhoud en ze hoeven niet meer te kunnen vliegen na de bruidvlucht. Een verloren moer na een ongewenste zwerm heb ik uiteraard wel eens gehad, maar niet veel. Het maakt me ook niet veel uit, want een moer die zwermt op een moment dat ik dat niet wil, wens ik niet. Die mag verkloren gaan want die vervang ik toch. Het achtergevleven volk heeft overigens altijd voldoende doppen in zo'n geval om daarna opnieuw te zwermen. Ook dat is mij overkomen. Het was een enorme 1e nazwerm, groter dan de meeste voorzwermen. De zwerm hing op 30 meter afstand van de kast. Dat kan nooit bij een geknipte moer die in het vroege voorjaar nog aanwezig was. Ik had de voorzwerm gewoon gemist, maar ook dat lost zich vanzelf op.

Je ziet dat ik het wat zakelijk bekijk. Mijn hele manier van imkeren is daarop ingesteld en juist dat geeft me de meeste voldoening: het organiseren van een bijenstal en daarbij de economische principes niet uit het oog verlizen. Ik wil met beperkte middelen een zo hoog mogelijk resultaat bereiken, dan wel een bepaald resultaat bereiken met zo weinig mogelijk middelen. Dat kan alleen maar met goede volken, goed materiaal en een respectvolle behandeling.

De verloedering in de samnleving heeft merendeels te maken met het gebrek aan respect voor elkaar en de natuur, of, anders gezegd, grote onverschilligheid ten opzichte van bijna alles.
Over dat respect voor de natuur verschillen wij denk ik nogal van mening. Wat ik zonder gewetensnood vind kunnen, acht jij verminking. Een discussieforum is er ook voor om dat eens uit te spreken, dacht ik.

Met het woord dialect heb ik je nogal op je ziel getrapt geloof ik. Dat geldt voor veel Friezen heb ik wel eens begrepen, maar ook daar ontgaat me de logica. Ieder dialect mag van mij een taal heten, doch niet beperkt tot het Fries. Wat de relevantie daarvan is ontgaat me gewoon. Bovendien kan ik fonetisch geschreven Gronings, Limburgs, Achterhoeks, Fries en wat dies meer zij niet lezen. Ik gun echter iedereen zijn locale taalgebruik. Een forum in Nederland communiceert echer wel zo gemakkelijk als iedereen het ook begrijpt. Ook daar zullen we wel van mening blijven verschillen. Ik wil hierover verder geen discussie, want het moet hier over bijen gaan.

Groeten, Albert de Wilde

[Oude Essink]

nogmaals: de jager (jammer, dat het onderwerp in deze rubriek is beland, maar het is niet anders).

Zojuist heb ik het inmiddels verroeste geweer (made in Germany staat erop) nog eens bekeken en zag 52 streepjes staan, waaronder een X en twee ++. Dat kruis was de meeuw en de plusjes waren merels. De andere 49 waren musjes geweest.

Het verhaal van Frans doet mij denken aan de oorlogsjaren: op een verlaten spoor bij ons in Oldenzaal stonden een aantal duitse kanonnen opgesteld; zij kwamen in actie als engelse bommenwerpers richting Ruhrgebied aan de afdaling begonnen. Als een kanon raak schoot, kreeg hij als beloning een witte ring op zijn loop geschilderd.
Ik lag als jongetje op mijn rug te kijken; de piloten probeerden zich te redden met de schietstoel maar werden vervolgens hangend in de lucht ook onder vuur genomen. Piloot doorzeven leverde een groene ring op.
Toen een piloot naar beneden zeilde en zijn parachute niet open kreeg, maakte ik iets mee, dat ik niet kan beschrijven. Oorlog voeren is wreed. Ik heb sindsdien nooit meer gekeken maar hield er een weerzin tegen geweren aan over. En nu zeg ik: dieren zijn ook mensen!
Bij mijn rondgang als taxateur (Am.Vuilbroed werd voorheen nog grondig bestreden) maakte ik zo nu en dan onnodige kwelling van bijen mee door een imker, die kennelijk dacht: ze worden toch geruimd, dus laat maar zitten verder. Een keer zaten de bijen in een toch al doorschimmelde kast, besprenkeld met water, verwaarloosd in de koude, dat het mij te gortig werd en ik de AID erbij haalde.
Er ontspon zich een discussie of de verantwoordelijk imker juridisch aan te pakken was. Daar kwam als antwoord 'nee'

[Minne Bonnema.]

Minne
Albert, Het moderne Westen,heeft tot nu toe de hoogste prestatie cultuur geschapen dit werkt door tot zelfs bij de hobby imker.Wat bevestigd wordt door jouw zienswijze en manier van imkeren en de uitvoering daarvan.Je zult wel niet de enigste zijn,misschien wel het gros van de hobbyisten.Gemakshalve laat ik diegenen die hun brood met bijenhouden, verdienen er buiten want dat is weer een ander verhaal. Men kan een volk manipuleren,maar nooit zijn wil opleggen zo als je aanhaalt met het citaat:( moment dat ik dat niet wil, wens ik niet) Als voorbeeld het fenomeen van jonge moers zwermen van het achter ons liggend bijenseizoen, het gebeurd dom weg zonder dat je er maar iets aan kunt veranderen.Jawel doppen breken maar in zo'n jonge moers volk zit je niet te controleren die laat je met rust. Goede resultaten alleen maar met goede volken, goed materiaal en een respectvolle behandeling,staat buiten kijf,maar dat kan evenzo met ecologisch verantwoord imkeren.Dat is een wijze om met je bijen om te gaan waarbij rekening wordt gehouden met de consequentie van het doen en laten voor de natuur en het milieu. Terecht dat er eens over wordt geschreven, meestal blijven deze verschillen van inzicht buiten de discussie. Terecht verder geen discussie over het Fries,als jurist weet je wat er in de Staatscourant is en staat vermeld. Op die ziel van mij zit al wat eelt geen zorgen daarover.
Met een vriendelijke groet Minne.

[wilde]

Beste Minne,
Ik heb ook respect voor imkers die er andere methoden, bijv. ecologische, op na houden. Ik heb regelmatig contact in mijn buurt met zeer verschillende imkers. Daaronder zijn er ook die het imkeren als het ware filosofisch benaderen. Zolang het respectvol gaat vind ik dat prachtig. Ik doe het alleen anders en kom daar ook voor uit. Ik wil bij die andersdenkende imkers ook best meehelpen een methode te bedenken om het imkeren op die wijze ook praktisch te kunnen uitvoeren. Vorig jaar ben ik naar een bijeenkomst geweest van imkers op anthroposofische grondslag. Dat gaat nog wel een paar stappen verder, maar is ook heel interessant om er kennis van te nemen. Onderzoekt alles, maar behoudt het goede (om in de stijl van Henk van der Scheer te blijven: 1 Thess.5:21).

Mijn reactie was merendeels gericht op de visie dat het knippen van moeren een grove verminking is. Daar denk ik anders over, ook in relatie met de eerder genoemde voorbeelden van bijv. katten, maar er zijn er veel meer in onze cultuur.
Groeten, Albert de Wilde