Onze inheemse Vespa crabro heeft 'n vergeten status als beschermd dier, Jos.
Heb jij ooit gehoord dat in Nederland aan iemand 'n bon is uitgedeeld ?
Ik heb 't jaren geleden eens aan 'n politie-agent gevraagd.
Hij zei "Ik aan niemand". Hij kende hem zelfs niet; de Hoornaar bedoel ik;
in Zuid-Limburg Paesjwortel genoemd.
Ik heb in de afgelopen jaren zegge en schrijven één exemplaar gemold
toen het 'n oogappelvolk te veel lastig viel.
Ik werd meteen bestraft met me schuldig te voelen als IVN'er.
Momenteel zou ik de Hoornaars missen
als ze niet tot m'n dagelijks gezelschap zouden horen. Wat zijn het gezellige dieren.
Ik snap niet dat we als kind doodsbang voor ze werden gemaakt.
Mag óók ik Astrid bedanken dat ze het verborgen leven van de Europese Hoornaar
gefilmd heeft op 'n manier die zich kan meten met de makers van de veel besproken natuurfilm die eerstdaags in de bioscopen gedraaid wordt.Zjef
P.S. Ik bind de Hoornaars aan me met de 'suikerpot'.
Zie het onderwerp "Hoornaars"van Hennie Kroese.
Mijn Hoornaars leven thans nog steeds vredig samen met m'n bijen;
misschien nog tot eind november zoals vorig jaar.
Ik beschouw ze als bewakers van m'n bijenstanden. De kans op vandalisme
op m'n makkelijk toegankelijke standen is veel kleiner,
dankzij het gevlieg van de Hoornaars.