Huttentut

[Frans Klein Breteler]

Vandaag gelezen in de Twentse Courant Tubantia:
(kort samen gevat)
Huttentut, nieuw ontdekte lekkernij voor bijen.

Het artikel gaat over een gewas, Huttentut (camelina sativa).
Het gewas was volgens het artikel honderden jaren geleden net zo populair als koolzaad. Uit de zaadjes werd olie gewonnen. De ruwe stengels werden tot bezems gebonden en de fijnere takjes werden als 'schuursponsje' gebruikt. De plant, 80 cm hoog, bloeide met gele bloemen en gaf veel nectar.

De heer Jo van Dreumel uit Borculo verkoopt zaad van deze plant.

Liefhebbers kunnen contact opnemen met Jo van Dreumel uit Borculo (Gld.) jo apenstaartje dreumel punt net

Wie van dit forum kent de Huttentut (Hennie Oude Essink?)?

[Piet Jager]

wetenschappelijke naam = camelina sativa
Familie cruciferae
Nederlandse naam huttentut = vals vlas
Duitse naam = leindotter
bladverliezend loofverl
habitus eenjarig
hoogte 0,80
leeftijd 1
bloem 1
bloeitijd 5, 6, 7
vermeerdering zaad
voeding Zaad voor spijsolie [2,17]
overige Zaad ook voor olie voor lampen [2,17], kaf: veevoer voor schapen [17], stro: bezems [17], ook tot koek geperst als krachtvoer voor vee [17].
grondsoort zand, klei, leem
slechteburen vlas [18]
voedingswaarde zaden:
eiwit 25
vet 30
celstof 10
koolhydraten 20
as 7
vitamines

!Piet

[maartenkleijne]

Volgens de drachtplanten lijst van de VBBN is het een matige drachtplant, maar in diverse gidsen wordt hij ook in positieve zin als drachtplant vermeldt.
Zelf vind ik het 1 van de mooiste kruisbloemigen onder de akkergewassen.

[Germain Van Deursen]

Frans

Uit : GEILLUSTREERDE FLORA VAN NEDERLAND van E. Heimans ;H. W. Heinsius en Jac . P. Thysse ; 21ste druk ; op bladzijde 515.

Geslacht : Huttentut, Camelina.
Familie der kruisbloemen, Cruciferae.
a. Lichtgele bloemen en peervormige hauwtjes in een lange tros; Rijpe vrucht hard , stevig op 't gevoel. Op lichte grond in Gelderland en Limburg hier en daar gekweekt als oliezaad en soms verwilderd ; elders ook aangevoerd ( rondom oliemolens ) . Mei--Juli ; zeldzaam , eenjarig Huttentut, C. sativa Crantz .
b. Rijpe vrucht niet hard , meer papierachtig aanvoelend , Aangevoerd Juni--Juli ; zeer zeldzaam ; eenjarig Vlas-Huttentut, C. dentata Pers ( C. sativa ssp. Alyssum Thell. )

Uit: "De Grote Winkler Prins "

Huttentut , de plantesoort uit de " Kruisbloemenfamilie ". De plant is waarschijnlijk afkomstig uit Oost-Europa en West-Azie , maar wordt over het gehele noordelijke halfrond verwilderd aangetroffen . Deze 20-80 cm hoge plant wordt nl. geteeld voor de olie uit de zaden . ( dederzaad ) , maar is thans in Nederland en Belgie niet meer in cultuur. De huttentut heeft gave of getande , stengelomvattende bladen met pijlvormige voet , lichtgele bloemen ( mei-juli ) en bol-tot peervormige hauwtjes.
Het geslacht Camelina ( v.Gr. chamai = op de grond , linon = vlas ) telt ca. tien soorten , die voorkomen van Zuid- en Midden-Europa tot in Midden -Azie.

Dit is de theorie , graag van de kenners nog wat info :
- teeltwijze ?
- zaaitijd ?
- makkelijk verwilderen ?
- ....
Groeten

Germain

[maartenkleijne]

Huttentut kweken is net zo makkelijk als mosterd of bladrammenas.
Zaaien in het voorjaar, april/mei.
Ik heb eens gelezen dat het minder mest nodig heeft dan de andere kruisbloemigen en overbodig is geworden door de uitvinding van kunstmest.
Ik heb het eens gehad op zware klei, en daar was het niet zo geschikt voor verwildering: vrij snel weer uitgestorven. Vermoedelijk is lichte grond beter.

[Frans Klein Breteler]

Als het goed is kom je via onderstaande link bij het artikel uit de krant. Lukt het niet ga dan naar http://www.tctubantia.nl ga naar zoeken en vul huttentut in.


http://www.tctubantia.nl/regioportal/TC ... ID=2611316


In het artikel staat in verkeerd e-mail adres. Het goede is jo apenstaartje dreumel punt net

[Æbe]

huttentut.

C.Kalkman Planten voor dagelijks gebruik,botanische achtergronden en toepassingen.
De plant werd al in de prehistorie en in de Middeleeuwen in Nederland en elders in Europa gekweekt als belangrijk oliezaad . Rond 1930 wordt de soort hier niet meer als gewas gekweekt.Misschien is er na veredeling toch weer een toekomst voor dit oliegewas(met 30 tot 40% olie)
in de heemtuin van de GEMEENTE KAMPEN heb ik het wel eens gezaait, maar het is geen blijverje.
Æ.

[Frans Klein Breteler]

Mede-imkers, alhier het stukje uit de Twentsche Courant Tubantia:

Artikel uit De Twentsche Courant Tubantia van 10-03-2005
'˜Hebt u voor mij een grammetje huttentut?'

Wil je een verkoper bij de Welkoop in verwarring brengen, vraag dan: '˜Hebt u voor mij een grammetje huttentut?' Negen tegen tien dat de verkoper je vragend en niet-begrijpend aankijkt. De huttentut bestaat echter wel degelijk. Sterker nog, de zaadjes van dit landbouwgewas zijn weer te koop. In Borculo.


De huttentut. Alleen de naam al zorgt er bij menigeen voor dat de fantasie op hol slaat. Heel vaak wordt gedacht dat dit misschien een een oud-Hollands (streek)gerecht is. Zeg maar iets als balkenbrij. Maar daarmee sla je de plank redelijk ver mis. Huttentut is een gewas dat honderden jaren geleden net zo populair was als nu koolzaad.

De plant, die net als koolzaad een gele bloem heeft, kende meerdere gebruiksmogelijkheden. Uit de zaadjes werd olie gewonnen. Deze olie werd weer voornamelijk gebruikt voor het laten branden van olielampen. De huttentut, die ongeveer tachtig centimeter hoog wordt, beschikt over ruwe stengels die bijeen werden gebonden rond een stok om er zo een bezem van te maken. Kleinere stukjes stengels dienden zelfs als een soort schuursponsje.

Hoe lang het ongeveer geleden is dat de de huttentut uit het Nederlandse landschap is verdween, kan niemand je vertellen. Zelfs bij de Universiteit Wageningen, de voormnalige Landbouw Hogeschool, moeten medewerkers het antwoord schuldig. '˜In dit land', stelt wetenschappelijk medewerker Chris Kik, '˜gaan wij zo wild om met gewassen, dat het zo maar kan gebeuren dat een gewas van de ene op de andere dag uit ons leefpatroon verdwijnt. Dat zal met de huttentut ook wel het geval zijn geweest.'


De huttentut lijkt echter aan een wederopstanding te zijn begonnen. Met dank aan Jo van Dreumel, die veertig jaar actief is geweest in het tuinbouwonderwijs en een voorliefde heeft voor oude gewassen. Twee jaar geleden stuitte hij bij toeval op de huttentut. In café-restaurant Kerkemeijer werd gedemonstreerd hoe vroeger rogge werd gemaaid.

In het hoekje van het café zag hij het oude gewas huttentut staan. '˜Zei me niets', aldus Van Dreumel. De plant was op dat moment oogstrijp. '˜De plant kan niet gemaaid worden', kreeg hij te horen. Ruw met de plant omgaan zou betekenen dat de zaadjes verloren zouden gaan. Van Dreumel kreeg een plant mee en hing hem thuis tegen een draad te drogen. '˜Toen de plant droog was heb ik een plastic vuilniszak genomen, de koppen erin gestopt en het onderste deel er af geknipt. Door de zak stevig heen en weer te schudden kwamen de zaden vanzelf los en lagen onderin in de zak. Toen was het alleen nog een kwestie van schoonmaken.' De zaadjes, donkerbruin van kleur en klein van stuk, zette hij vorig jaar uit op een stukje grond bij zijn huis. Binnen enkele maanden kreeg hij een wild ogende plant, met gele bloemen, waar ongelooflijk veel bijen op kwamen. '˜Het stierf echt van de bijen. Zij komen af op de nectar die de plant bevat', heeft hij inmiddels uitgevonden.

Die lekkernij maakt de plant zeer interessant voor imkers. Aan hen heeft hij de afgelopen maanden ook al meer dan eens enkele grammen huttentut verkocht. '˜Een imker uit Oss en Friesland zijn erg lovend over de huttentut. Het mooie van de huttentut is ook dat je maar één keer een kleine hoeveelheid huttentut hoeft aan te schaffen. Daarna kun je er jaren mee verder. Kwestie van drogen en daarna verzamelen van de zaden.'

Liefhebbers van huttentut kunnen bij Jo van Dreumel jo apenstaartje dreumel punt net een bestelling plaatsen.

[Frans vanTongeren]

probeer deze...:
http://www.dynamicdeezign.be/cgi-bin/fo ... thread=606

[Æbe]

huttentut historische achtergronden (1)
in de NATUURLIJKE HISTORIE van NEDERLAND,de flora van nederland door C.A.J.A. Oudemans 1859 vermeld nog wat wetenswaardigheden wat ik nog niet op het internet ben tegen gekomen:Het negentiende geslacht onzer inlandse Kruisbloemigen draagt den naam van Huttentut(eene verbastering van Uit en Tuit) of Vlasdodder (eene verbastering van Vlasdooder),in het Latijn Camelina,en onderscheidt zich vooral door zijne peervormige (omgekeerd-eironde) haauwtjes;zijne bol uitstaande en van eene overlangsche nerf voorziene vruchtkleppen; de talrijke zaadkorrels, die in de hokjes der vruchten voorkomen; de breedte van het tusschenschot en het gemis van tandvormige aanhangsels aan de meeldraden.

(PL.VIII.Fig.35.D.E.F.)
Twee soorten van Huttentut komen bij ons in het wild voor,namelijk de gewone Huttentut(Camelina sativa),ook wel Vlasdodder,Dodder,Deder,Karmil,Kremil of Gekkenzaad genoemd, en de getande H.(Camelina dentata).Beide planten zijn eenjarig,bloeijen in junij en julij en groeijen bijna uitsluitend onder het Vlas.Van eerst genoemde soort vindt men eene afbeelding op Pl.VIII.Fig.35. Zij wordt 4-10 palm hoog;heeft een regtop staande stengel,die naar boven somwijlen een of meer takken afgeeft en stevige ,lancetvormige, puntige, gaafrandige,aanhun voet pijlvormige bladen draagt,en eindigt in een vrij gevulden bloemtros, welks gele bloemen lang gesteelde en wijd uitstaande haauwtjes achterlaten.
Het verdient opmerking, dat van de gewone H. twee verscheiden heden bestaan , namelijk eene behaarde en eene onbehaarde, en dat van deze twee alleen de laatste onder het Vlas wordt aangetroffen,terwijl de eerste, die,volgens van Hall , in Noord-Braband en Overijssel als zomer-oliezaad geteeld wordt,tot nog toe slechts zeer enkel(langs 'tScheveningsch kanaal bij 'sHage) in het wild gevonden werd.
De getande H. ,die met de onbehaarde verscheidenheid der gewone ,op vlasvelden voorkomt , en door sommige Schrijvers ook slechts als eene verscheidenheid en niet als eene soort beschouwd wordt,heeft geene gave,maar meer of minder diep ingesnedene bladen, doch is voor 't overige ook niet of slechts zeer weinig behaard.Zij wordt niet geteeld en komt bij lange na niet zoo menigvuldig voor als de gewone H.


Æ.