Bosklaverzuring

[Jelte Pieter Dijkstra]

10-05-2001 23:35
--------------------------------------------------------------------------------
He Frans, als ik het goed heb is het uitplantten van Bosklaverzuring gebeurd door Maarten kleijne. Een zeer leuke anekdote. Maarten is dus de verantwoordelijke voor de verspreiding van Bosklaverzuring in Nederland. Zo waren er trouwens wel meer botanici: bijvoorbeeld de Friese plantkundigen J.P.Wiersma en een zekere Dokter Pool die beide in de beginjaren twintig de Cranberry(Leppeltsjeheide in het Fries en in het Nederlands letterlijk vertaald: Lepeltjesheide) uitplanten in grote stukken onontgonnen (natuur)land. Vooral die Wiersma had er een handje van. Hij vond zijn eigen grond een soort van plantenasiel moest worden. Vervolgens als er een bijzondere soort voorkwam, zoals de Cranberry in 1927 dan stuurde hij een brief naar de (belangrijke) botanist Van Dieren en zei dan dat de planten hier via vogels terecht waren gekomen, maar Van Dieren geloofde dit niet. Later bleek inderdaad dat Wiersma dus met meer verschillende onbekende planten experimenteerde. Vaak zat er ook een economisch doel achter. Net als in 1898 toen zijn er zo'n 10.000 stekjes van de Cranbery naar Ameland gegaan zijn en in dezelfd tijd ook stekjes naar Schiermonnikoog gingen. Beide experimenten mislukten. Maar toch vele jaren later waren er weer Cranberry struikjes te vinden op beide eilanden. Maar niet in zulke grote getale als op Terschelling.

Maar om op de Bosklaverzuring terug te komen. Bosklaverzuring groeit vaak rondom bomen. Dit is en interresant fenomeen. Door de stamregen die van een boom 'glijdt', vindt er lokale uitspoeling plaats van kalk (Ca). Hierdoor vindt er lokale verzuring plaats van de bodem. Het is een zeer geschikt milieu voor bosklaverzuring. Vanaf de boom en telkens meer verwijderd van de boom staat dus steeds minder bosklaverzuring(Of in ieder geval wordt de grond minder zuur)
Zomaar even een aanvulling

J.P.D.

[maartenkleijne]

10-05-2001 23:41
--------------------------------------------------------------------------------
Leuk Frans, zo'n bericht is goed voor mijn hart.
De bosklaverzuring kan de eerste jaren na het planten zich heel langzaam ontwikkelen als ze eerst door zaadzetting een aan de grondsoort aangepast ras moet zoeken. Daarna kan het heel hard gaan.
Profesor Jeswiet -en zijn zoon- werd inderdaad door veel mensen met de nek aangekeken omdat jij in de oorlog een topfunctie binnende NSB had. Maar zo heb ik al heel jong geleerd met mensen om te gaan zoals ze voor mij zijn en niet volgens wat anderen van ze vinden. Jeswiet en zijn zoon Leo -de ex-SSer- waren en zijn voor mij idealistiche en edele mensen die zich na de oorlog veel het hoofd gebroken hebben over hoe ze zo gevallen konden zijn voor een systeem dat bij nader inzien zo in strijd was met hun eigen idealen. Maar ja dat komt zoveel voor bij mensen die idealen najagen. Daarom ben ik zelf een idealist met praktische neigingen geworden: alles is goed mits mooi voor het oog, lekker voor de tong, fijn voor het hart, etc.

[Romée van der Zee]

[/Jeswiet en zijn zoon Leo -de ex-SSer- waren en zijn voor mij idealistiche en edele mensen die zich na de oorlog veel het hoofd gebroken hebben over hoe ze zo gevallen konden zijn voor een systeem dat bij nader inzien zo in strijd was met hun eigen idealen.[

Ze waren wel wat laat met zich het hoofd te breken. Wie tijdens de oorlog lid was van dergelijke organisaties draagt een zware medeverantwoordelijkheid voor het breken van menig leven. Sorry Maarten.
Romée

[Frans vanTongeren]

*Maarten Kleijne schreef in januari '01...:
- Bosklaverzuring is 1 van de planten waar ik al meer dan 50 jaar iets mee heb. Dat komt zo: onze overbuurman in Bennekom was een oude botanicus (Prof. Jeswiet), die erg begaan was met behoud en herstel van de natuur. Op een dag riep hij mij en overhandigde een tas met stekjes van bosklaverzuring.
Hij vertelde dat deze mooie bloempjes in het bos horen maar nergens in het bos te vinden waren om twee redenen: enerzijds zijn onze bossen zo jong (destijds minder dan 100 jaar) dat ze nog geen kans hebben gehad door het plantje bevolkt te raken, anderzijds werden ze altijd door mensen geoogst voor in de tuin of om de eetbare wortelstokken. Dus zei de Professor: 'als ik er niet meer ben wordt het veld bosklaverzuring dat ik heb gekweekt vast wel door de volgende bewoners ondergespit daarom moet jij zorgen dat ze nooit verloren gaat. Ga maar op de fiets naar het bos en plant deze tas met stekjes overal, liefst op plekken waar de mensen ze niet zo gauw vinden.'
Als gevolg van zijn opdracht zijn er op de Veluwe en inmiddels ook in Gooi op tientallen hectares 'spontaan' hele velden met bosklaverzuring verschenen. Want de oude Professor had gelijk: overal in de overigens kale bossen met verder alleen dorre blaadjes en in het najaar paddestoelen, breidt de Bosklaverzuring zich explosief uit, als iemand ooit zo bijdehand is geweest er een polletje te droppen.
Het is mooi te zien als in het vroege voorjaar juist in die stukken bos de hommels zoemen lang de witte bloemen terwijl de rest van het bos nog in winterrust lijkt te zijn.
Onze 'natuurlijke' bossen zijn voor de bijen meestal armoe troef -behalve wat honingdauw op de sparren enzo- maar juist in het vroege voorjaar kan dat ook anders leert deze ervaring. -
*
In mei ben ik met imker- en plantenvrienden afgereisd naar Sauerland. In een prachtig oud bos met een fantastische stilte (goudhaantjes), vonden we kamerbrede plakken bosklaverzuring. We hebben wat vuistgrote pollen meegenomen en geplant in ons bosrijk gebied.
Imker Gerrit had ooit gehoord van professor Jeswiet. Deze man had tevens plantenonderzoek gedaan in Nieuw Guinea. Hij is later opzettelijk genegeerd, omdat hij 'fout' zou zijn geweest in de oorlog. Zijn zoon heeft nog meegevochten aan Duitse zijde in Stalingrad.
Later werd hij leraar aan de school van Gerrit.
Maar . . mensen zijn vaak mensen met zwakheden en slechte brillenglazen. Ze worden 'goed' genoemd als nog niet is aangetoond dat ze zwakke plekken hebben.
*
(Het stukje van Maarten stond in het 'Archief'.
Ik zou het daar pas NA EEN JAAR plaatsen. Dan is het immers niet meer opvraagbaar op het rolmenu.
Bovendien kun je er niet meer op reageren als een artikel in dit Archief staat opgeslagen.)

[maartenkleijne]

11-05-2001 15:12
--------------------------------------------------------------------------------
uiteraard heb je daar gelijk in, Romee