Honingwijn, produktie en wetenswaardigheden
[img]http://www.bijenhouden.nl/beeld/w/wieringa-arno/wieringaarno_apiariobrasil.jpg[/img]
Hallo hollanders, weer eens een bericht uit Brasil, Apiario Florin in volle glorie. In Holland is het koud, stevige regenbijen in Scandinavie en hier in Brasil is het vollop zomer, het hoogseizoen. Het heeft even een tijdje op zich laten wachten maar daar is het dan: het recept voor het maken van honingwijn. Het is een heel verhaal wat we hier hebben, luister en huiver.
Groet aan Brasil, Apiario Florin
INLEIDING
Er zijn vele recepten en tips op het internet te vinden, mensen die thuis met vallen en opstaan experimenteren etc etc. Opmerkelijk genoeg heb ik in al die verhalen en recepten nooit de juiste receptuur mogen ontdekken. Vele zijn onvolledig, daarnaast worden soms recepten gepresenteerd die voor geen hout kloppen.
Voor de goede orde, Honingwijn is niet te vergelijken met de produktie van gewone wijn, gebaseerd op druiven. Het kent zo zijn nodige kneepjes. Bovendien mogen we geen eens van honingwijn spreken. Het woord wijn is verbonden aan druiven. Alle andere ingredienten waar ‘’wijn’’ van wordt gemaakt verdienen het predikaat likeur. Echte wijnkenners zullen dit onderschrijven. Honingwijn wordt ook wel aangeduid als Mede, dat ligt wat mij betreft wat beter in de mond.
Robust verleden, stoere-mannen-drank
Honingwijn is een drank met een robust verleden. Het werd al gebrouwen alvorens de eerste wijn (druiven) werd geproduceerd. Met name de Vikingen, het volk uit het oude Schandinavie, de Germanen en Romanen waren dol op deze goddelijke godendrank. Na de intrede van suiker en de gecultiveerde druif raakte de honingwijn in de vergetelheid. De laatste decennia is deze godendrank weer op zijn weg terug.
Studentenverleden
Het produceren van honingwijn is een erfenis uit mijn studentenverleden in Arnhem. Daar liggen zeer goede en diepe herinneringen. Als studenten waren we altijd dol op het doen experimenten. Grote pannen op het vuur, liters honing, kleffe handen en ploffende flessen (nagisting op de fles) in de keukenkast. Eindeloze discussies die veelal uitmonden in een dronkenmanspraat. Er moest immers geproefd worden. Dat hoefde geen twee keer verteld te worden. De basis voor de receptuur, de diverse testen en adressen heb ik met name te danken aan de volgende stoere-mannen:
- Wim van Til (1e meesterbrouwer)
- Harold Bekker (2e meesterbrouwer)
- Ben den Toom (Proefkonijn)
- Karel Poortvliet (Verkoop wijn-en biermakersprodukten)
Experimenteren in Brazilie
De jaren nadien heb ik me nog wel eens aan een vaatje honingwijn vergrepen, maar dat had niet veel naam. De serieuze intresse kwam (15 jaar later) terug nadat ik naar Brasil was vertrokken en mijn eigen imkerij op poten had gezet. De drie jaar alhier in Brasil heb ik vele malen met allerlei recepten geexperimenteerd, heb goede, foute en totaal foute wijnen en azijnen geproduceerd. Helaas, echt van de grond kwam het nog niet. De problemen lagen hoofdzakelijk in de gisting, die wilde maar niet stoppen.
Serieuze produktie
In het najaar van 2004 kwam alles opeens in een stroomversnelling terecht. Tijdens het nationale bijencongres leerde ik een dame kennen die onderzoek doet naar het gebruik van natuurlijke gisten voor het produceren van honingwijn. Beter kon het niet. Zij als laborante (de theorie, het onderzoek), wij als producenten (de praktijk). Welhaast een perfecte combinatie. Al gauw stormde het emails en postpaketten. De afgelopen weken hebben wij onze eerste serieuse honingwijn-produktie op poten gezet. Een geweldig succes, 320 liter in 16 borrelende en gistende wijnvaten. Een genot voor iedere wijnliefhebber.
HET VOORBEREIDEN VAN DE MOST
Van nature raakt honing niet aan het gisten. Dit gebeurt alleen als het vochtpercentage in de honing boven de 20% komt. Een voorbeeld is het slingeren van onverzegelde honing. Deze hon