Gisteren 2 febr. vond in het akademiegebouw van de universiteit in Münster de tiende Apisticustag plaats; ieder jaar een enorme happening. 500 imkers uit de wijde omgeving ontmoeten elkaar; genieten van exposities en vooral luisteren naar wat wetenschappers te melden hebben over onderwerpen die de deelnemers zelf een jaar tevoren hebben aangegeven.
Als je zo'n dag als Nederlandse imker meemaakt, voel je schrijnend het enorme gemis in ons land aan wetenschappelijk kader, aan finantiële mogelijkheden om iets van de grond te krijgen, aan steun van de overheid, aan eensgezindheid en vechtlust van imkers en hun verenigingen om hun werkelijke belangen te leren kennen en ervoor te vechten.
De dag werd geópend door een vertegenwoordiger van het duitse ministerie, die aankondigde, dat er een ruim scholingsproject op stapel stond om tot een goed onderwijskundig kader te komen dat de band zou kunnen zijn tussen overheid en imkerij; dit zou moeten leiden tot voor iedere regio een vijftal deskundigen die de overheid gaan adviseren en anderzijds met cursussen en instructies de imkers helpen; de problemen zijn groot; de overheid stelt zich verantwoordelijk voor bestuiving en ziektebestrijding (a. Vuilbroed) en wil op alle mogelijke manieren bijspringen maar dan wel kundig en efficiënt.
Het centrale thema van een drietal voordrachten was de Varroa en ik moet zeggen,
dat er weinig bemoedigende feiten te melden zijn als het over de beheersing van de Varroa in onze westerse bijen gaat; ik ben zelf al een scepticus en deze dag heeft mij daar niet van genezen; daarnaast zal ik de laatste zijn om de moed op te geven; want een optimist ben ik ook. Uiteraard kom ik terug op de basis van de gegevens.
In de eerste lezing kwam dr.Pia Aumeier; instituut Bonn, verslag doen van haar onderzoeksbevindingen bij de Z.Amerikaanse Z.G. Killerbee; ik heb eindelijk inzicht gekregen in wat het voor een imker betekent met deze bij te moeten imkeren; De bij is zeer aggressief maar geeft geen Varroaproblemen; Zonder bestrijdingsmiddelen gaan deze bijen goed met de mijt om; hoe kan dat? was het onderwerp van grondig en langdurig onderzoek.
Tweede lezing door een biologe uit het instituut Stuttgart: de apis Cerana in Z.Azie is Varroatollerant; wat zijn de redenen en kunnen wij er iets mee; gedegen onderzoek en boeiend.
Derde lezing door de bekende tweede directeur van het Instituut in Celle: dr.Otto Boeking. Zijn titel: Ligt in de verte de oplossing van het Varroaprobleem. Zeker niet in bijen die wij uit de verte naar ons toehalen (hij rekende grondig af met het Primorski sprookje.hij vermelde met vrees de pogingen om de Varroatollerante Killerbee naar Duitsland te halen.) Werken met eigen bijen die ook het Varroatollerant systeem hebben zij het nog rudimentair. Onze eigen bijen opkweken tot bijen die veel broed en weinig Varroa hebben; hoe deden de bijen uit de vorige lezingen dat? zwermen en veelmalige vernieuwing.Dit vertalen naar onze eigen omstandigheden (Cerana en Killers zijn tropische bijen!) is de opdracht en de weg die wij moeten gaan en niet vanaag al denken, dat het morgen geregeld is.
Het academiegebouw is een prachtige entourage voor zo'n dag; het weer was schitterend; de Duitsers begrepen niet, dat wij uitgerekend deze dag niet thuis waren gebleven; maar ik had het niet willen missen.
hennie oes
Bijgewerkt door - Oude Essink op 03/02/2002 18:22:29
Bijgewerkt door - Oude Essink op 09/02/2002 21:55:45