Bijenhouden.nl

http://www.natuurbericht.nl/?id=10143

Natuurpunt vraagt volledige ban nieuwe generatie pesticiden

De Vlaamse imkersverenigingen sluiten zich daar volledig bij aan.
En hoe zit dat met de Nederlandse imkers ???
gr.

Deze imker denkt hier heel anders over.

Ooit is er afgesproken nooit meer honger te hebben. Dat is goed gelukt en nu zijn me met (te) veel en dan heb je ook de lasten.

Het zal wel een keer gruwelijk fout gaan maar dit soort acties zullen dat niet voorkomen. Hooguit het probleem verplaatsen. (er wordt nog steeds vis gevangen met DDT)

Dus wat wil je, dat we gewoon ons ogen dichtknijpen en de boel laten kapotmaken ???
Neeeeeee, er moet dringend een halt toegeroepen worden aan deze zinloze vernieling van onze natuur, de insecten.....de bijen.
groetjes uit Vlaanderen

Imidacloprid in maïsstuifmeel, in het stuifmeel van nateelten van graan en ook hier:

http://tinyurl.com/by42stx
groetjes

Ik woon ik een melkveehouderij regio. Er wordt voornamelijk gras en mais geteeld.
Mais wordt vrijwel altijd op dezelfde percelen geteeld. De aarde in die percelen komt steriel over.

Het zou denk ik eens interessant zijn ook om te kijken hoe het gesteld is met het bodemleven in die percelen.
Of een keer normale mais erop telen en kijken of er nog neonics in de planten zitten.
Er zijn zat goede testobjecten te vinden in deze regio. Erg benieuwd hoeveel wormen daar nog inzitten.

"Het zou denk ik eens interessant zijn ook om te kijken hoe het gesteld is met het bodemleven in die percelen."

Zo'n onderzoek wordt zat gedaan. Ik heb er eentje gelezen, waar weet ik niet meer.
Wat ik heb onthouden:
-bodemleven zit op een absoluut minimum in een mais-veld, maar met neonics wel beter dan met traditionele bespuitingen
-neonics in de bodem valt wel mee, in de omliggende sloten meer neonics
-uitstoot broeikasgassen door de bodem vrijwel nihil (omdat er geen leven in zit)

De bijen bij ons uit het dorp drinken ook, aan de oever van de sloot, uit de sloot.
Zelf gezien.

Hersenonderzoek bij honingbijen; de werking van Insecticiden.
Misschien kan de samenvatting van een lezing van een onderzoeksdeskundige opheldering geven over wat wij het precies hebben. Ik vertaalde voor jullie uit het Duits; wie mijn vertaling niet vertrouwt: op verzoek stuur ik de originele tekst toe. De samenvatting is van de professor zelf, die uiteraard met lichtbeelden en statistieken een boeiende toelichting gaf
Samenvatting van de lezing van Prof Grünewald (Biowetenschappen Götheuniv. Fr.f. am Main) op de Apisticus-tag 2013 in Münster.

Bijen komen onherroepelijk tijdens haar foerageervluchten in aanraking met plantbeschermingsmiddelen. Veel insecticiden, die in de landbouw en in parken en particuliere tuinen worden gebruikt, kunnen de bijen beschadigen. Maar hoe groot zijn de gevaren voor onze bijenvolken? Hoe werken die insecticiden in op het organisme van de bijen? Talrijke onderzoeken geven een verwarrende verscheidenheid aan antwoorden en de resultaten spreken elkaar tegen . Ik bied u de wetenschappelijke uitgangspunten van deze problematiek.
Wat zijn insecticiden chemisch gezien? Veel insecticiden zijn chemische afstammelingen van natuurlijke plantenstoffen. De planten beschermen zich met deze stoffen tegen vraat door rupsen, kevers of runderen Een van de bekendste afweerstoffen waarover de plant kan beschikken is de nicotine van de tabaksplant. Het is een zeer sterk zenuwgif , dat slechts weinig dieren verdragen. Uit deze natuurstof ontwikkelen scheikundigen een nieuw soort stoffen, de neonicotinoiden, die heden ten dage wereldwijd in de landbouw worden ingezet ter bestrijding van schadelijke insecten. Evenals de meeste insecticiden werken deze neonicotinoiden op het zenuwstelsel van deze insecten. Zij blokkeren de verbindingen tussen de zenuwcellen en verhinderen aldus de overdracht van informatie naar de hersenen van het insect. Zo kun je ook in de hersenen van bijen de werking van deze neonicotinoiden waarnemen. In onze laboratoria onderzoeken wij de moleculaire invloed van thiaclopride, imidaclopride en clothianidine . Deze neonicotinoiden hebben alle een negatieve invloed op de functie van de zogenaamde nicotinereceptoren van de bijen en op die manier kunnen zij gedragsveranderingen veroorzaken. Deze gedragsveranderingen zijn pas na het toedienen van overdoses waarneembaar: de hoeveelheid stof moet minstens het 10-voudige van de normale dosis overschrijden.
Een van de invloeden van neonicotinoiden is het verzwakken van de verzamelacties van bijen. Bij gedragsexperimenten blijkt een nadelige invloed op te treden op het oriëntatievermogen van de haalbijen en na een uitgebreide haal-vlucht keren vele, na de toegediende insecticidenopname, verzwakt naar het volk terug. Bovendien worden bijen na toediening van clothianidine hyperactief en kunnen zij zich minutenlang niet meer gecoördineerd bewegen.
Deze invloeden op het gedrag van afzonderlijke bijen worden door verscheidene onderzoekers van meerdere instituten bevestigd. Het wekt evenwel verbazing dat deze effecten niet tot beschadigingen van het bijenvolk als geheel leiden. Wij hebben maandenlang volken uitsluitend met voedersiroop, waarin thiaclopride was opgenomen, gevoerd; de volken ontwikkelden zich precies zo goed als de controlevolken, die de siroop zonder deze stoffen kregen toegediend. Wij moeten in de toekomst nog onderzoeken hoe het gedrag van afzonderlijke bijen invloed heeft op het gedrag van het volk zelf.
Residuen van neonicotinoiden zijn eveneens in de honing aanwezig, zij het in zeer geringe mate. Wij kunnen daar niet omheen omdat onze bijenvolken massale drachten nodig hebben. In de meeste gevallen wegen de voordelen van een rijke oogst van nectar en pollen voor de bijen op tegen de mogelijke risico’s, die neonicotinoiden met zich meebrengen.

In de discussie na afloop van de boeiende lezing laat het zich raden, dat de professor zich niet liet verleiden tot een uitspraak over het al of niet moeten verbieden van de gewraakte neonicotinoiden; het afwegen van de voors en tegens, is een zaak van de politiek die hierin een afweging moet maken.
Hij maakte wel duidelijk, dat het toedienen aan zaden of jonge planten minder belastend is dan het besproeien van volwassen planten. In het laatste geval is de dosis die de bij opneemt aanzienlijk groter.

Talrijke onderzoeken geven een verwarrende verscheidenheid aan antwoorden en de resultaten spreken elkaar tegen . Ik bied u de wetenschappelijke uitgangspunten van deze problematiek.
De vraag is en blijft, hoe zuiver op de graad zijn deze onderzoeken gebeurd ? Die worden meestal gesponsord door de chemische bedrijven zelf .Dus van een objectief onderzoek kan men dan moeilijk spreken.
Een feit staat vast, onze bijen gaan verzwakt de winter in door deze insecticiden of wat ze noemen"planten-beschermingsmiddelen" .
Deze soorten zijn nu al ongeveer 10 jaar in gebruik, dat kan je dan ook gelijkstellen met het begin van de massale bijensterfte overal ter wereld waar deze soorten gebruikt worden.