Hallo Guido,kreydt schreef:
Met het bovenstaande citaat, ben ik het helemaal niet eens.
Om terug te komen op het stuifmeel. Dit is een zeer complex geheel en kan alleen volwaardig zijn als alle omstandigheden optimaal zijn en alle enzymen maximaal werken. En het is zeker niet zo dat er in onvolwaardig stuifmeel sommige elementen in kleinere hoeveelheid aanwezig zijn maar dat ze er gewoon niet in voorkomen omdat ze niet aangemaakt zijn in de plant.
Dus er meer van eten help niet!
Stuifmeel is inderdaad een zeer complex geheel, maar laten we ons even beperken tot het stuifmeeleiwit. Stuifmeel bevat ongeveer 25-30% eiwit. Stuifmeeleiwit is een "compleet" eiwit, dat is opgebouwd uit 20 aminozuren, waarvan 10 aminozuren essentieel zijn voor de honingbij. Deze 10 essentiële aminozuren kan de bij niet zelf maken en deze aminozuren moeten dus via de voeding (stuifmeel) worden opgenomen. De andere 10 niet essentiële aminozuren hoeft de bij niet per se via de voeding op te nemen, want deze aminozuren kunnen in het lichaam van de bij worden gevormd uit andere stikstof bevattende verbindingen, b.v. andere aminozuren.
Als nu een bij stuifmeel eet met te weinig van een bepaald essentieel aminozuur, dan zal die bij meer stuifmeel moeten eten om voldoende van dat ene essentiële aminozuur binnen te krijgen.
In de praktijk zal het overigens meestal zo'n vaart niet lopen, want het gemiddelde stuifmeeleiwit bevat ruim voldoende van alle 10 de essentiële aminozuren.
Het was niet mijn bedoeling om stuifmeel te vergelijken met een gekookt ei. Ik wilde aangeven dat denaturatie door verhitting niet per se nadelig is voor de voedingswaarde van eiwitten, met het kippenei en vlees als voorbeeld.kreydt schreef:
Ook over de vergelijking met een gekookt ei, heb ik ook bedenkingen. De vetten in de pollen, veresteren namelijk vrij snel door de aanwezigheid van zuurstof. Het gevolg is dat "uw voedzaam ei" er nog wel is maar dat het ingepakt is in een plastieken doos en nog moeilijk volledig kan verteerd worden.
Het vetgehalte in stuifmeel is laag en vetten en eiwitten in de voeding gaan geen binding aan. Daardoor zullen de eiwitsplitsende enzymen in het spijsverteringskanaal van de honingbij altijd bij het eiwit kunnen komen.
Lammert