Regelmatig lees ik (oa van Jelte Pieter en Piet!) dat ze 'varroa-tolerante' bijen zouden hebben.
Nu vraag ik me af wanneer je mag spreken van 'varroa-tolerante' bijen.
Als je "al 6 jaar" niet meer bestrijd zegt dat nog niets over de varroatolerantie (met ieder jaar broedloze afleggertjes maken kom je ook al een eind).
Wie kan me vertellen wat de 'eisen' zijn om ze 'varroa-tolerante' bijen te mogen noemen?
oa hoeveel wintersterfte heb je?
hoeveel volken zou je zo moeten hebben?
hoeveel varroa is acceptabel?
Tja wisten we het maar!!
Allemaal interessantere vragen.
Het is niet zo (als Dirk B. beweert) dat niemand deze vragen kan beantwoorden. Zo langzamerhand weten we wel steeds meer. De tijd is de beste of meest wijze leermeester.
Natuurlijk spelen onderzoeks instituten een grote rol maar ook individuele imkers (zoals Piet, Maarten!! en ikzelf) pogen, welliswaar op een kleinschalige manier, om varroa tolerante bijen te kweken.
En daar heb je het al...want wat is nu een varroa tolerante bij?? Die discussie is eindeloos gevoerd hier op het forum 1 of twee jaar terug. Of eigenlijk ging het hier om het besef van de begrippen resistentie en tolerantie. Tolerantie betekent letterlijk verdragen. De bij verdraagt de varroa dus.....Hoe dat mechanisme in zijn werk gaat is nog helemaal onduidelijk. Er is wel veel geschreven over de mogelijk werking. Dit ga ik nu allemaal even niet herhalen.
Ongeacht het mechanisme werkt zijn er dus al een aantal imkers die al een paar jaar bestrijdingsvrij zijn en ondanks dat hebben ze nog steeds volken. Als ik voor mezelf spreek: ik heb nu een lijn te pakken die het prima doet. Goede broedaanzet, vitale volken en weinig uitval. In theorie zouden deze volken allang aan de varroa zijn moeten overgeleverd, cq. het loodje hebben gelegd (vergelijk ook de experimenten die op dit gebied zijn gedaan. Meeste volken zijn weg binnen drie? jaar).
Van belang is dan te weten hoe je imkert of moet gaan imkeren. Het schijnt dat de varroamijt een repoductie factor heeft van 1.2 in werksterbroed. Alleen werksterbroed in een volk is geen optie aangezien (veel) darren nodig zijn voor een succesvolle voortplanting.
Als je met een bijna varroavrije veger begint kun je het dus heel lang uitzingen (merk jij ook Gerard terecht op). Vandaar dat ik sinds vorig jaar darrenraat in mijn volken heb gehangen om de varroa meer de kans te geven en de selectie of varroa druk op te voeren. Ik houd ook de oude grote volken aan om te kijken hoe ze het doen onder die verhoogde varroadruk! Dit is volgens mij zeer belangrijk!! Zolang ze op deze manier stand houden zou ik val varroa tolrante bijen willen spreken.
Criteria zou ik stellen op:
1
Volk(en) moet(en) minimaal drie? jaar geen zichtbare schade ondervinden van (het aantal) varroa. Ze moeten zich gewoon kunnen doorontwikkelen, honing halen, zwermhoogte komen, etc..
2
Er mogen geen kunstmatige ingrepen door de imker uitgevoerd worden: geen bestrijding!! Maar ook geen darrenraat methode, K. arrest raam. Liefst niet reizen (zorgt voor minder varroa), liefst geen kranten gebruik bij vereniging (schijnt ook ten koste te gaan van varroa). Liefst niet voeren gedurende het seizoen.
Wel mag de imker het aantal varroa
doen laten toenemen!: dus zwaar besmet volk verenigen met minder besmet volk. Extra darrenraat inhangen. Afvliegen. Etc.
3
Minimale aantal volken. Minimaal zo'n tien volken op 1 of liefst twee standen zou ik adviseren. Vaak wordt gedacht dat 1 'verwilderd' volk of een aangevlogen zwerm varroatolerant zou kunnen zijn. Kan natuurlijk maar beter is om de eigenschap in een tiental volken waar te kunnen nemen.
Verder hebben we nog simpele indicatoren die snel en gamakkelijk tot de selectie van varroatolerante volken leiden?? Nee, die zijn er (nog) niet helaas. Uitval van volken en zware varroa druk is de beste tool die je als individuele imker in handen hebt. Daarnaast zouden de niet-bestrijders toch echt eens varroa's moeten gaan tellen. Het is goed te doen en tellingen over langere tijd geven een indicatie over varroadruk. Ik reken me dat zelf ook aan overigens.
Eerst maar tot zover.
Denk er eens over na en misschien kunen we de criteria samen verder aanscherpen. Verder nodig ik elke imker (die ook helemaal klaar is met de bestrijding met allemaal middeltjes) om eens 1 stand met een paar volken niet meer te bestrijden. Echter (zoals Piet Jager ook al zei); vergis u niet, met name in het begin, vergt deze aanapak veel van de psychse van de imker. Het is niet leuk om je bijen soms dood te zien gaan.
JP