Ik las zonet het verhaal van collega imker in HLN : https://www.hln.be/in-de-buurt/roosdaal ... ~ac5a74d1/
Wie ben ik om een imker met 50 jaar ervaring tegen te spreken, maar ik zit toch wel in een bijzondere situatie.
Ik ken het fenomeen van de verdwijnziekte niet. Ik ken de theorie erachter niet, noch de praktijk. Ik heb deze winter één volkje verloren doordat de late bevruchting niet was gelukt: ik vond een kast die wit zag van de eitjes, ik kan me de paniek van de darrenbroedige legster zo voorstellen. Ik wist op voorhand dat de kans klein was dat het nog kon lukken, maar ik had amper iets te verliezen op dat moerloze volkje.
Maar verder nog nooit een volk verloren in winter. Wel nog wel wat mislukte experimenten met uitbreiden tijdens het seizoen maar dus geen leegloop in de winter. Als ik dat volkje buiten beschouwing neem: 0%.
Wat er nu bijzonder is aan mijn situatie is dat ik op een boogscheut van familie Torfs woon, één van de twee professionele imkers in België. Ik wil de honderden kasten waarmee zij werken niet eens proberen te schatten (800?). Ze staan wel nooit allemaal samen op het erf (waar je trouwens altijd warm wordt ontvangen, en zoon Jef maakt zelfs al eens plaatsbezoek naar mijn eigen stand) maar toch, ik durf te beweren dat de bijendruk in ons drachtgebied redelijk hoog is. En ik durf daarmee dus de stelling van "teveel imkers" relativeren. Wat onze situatie ook wel bijzonder maakt is dat ons drachtgebied fantastisch is, en Torfs ook veel reist met de bijen waardoor ik niet al zijn volken mag tellen. Maar dan nog.
Op mijn eerste lesdag werd me gewaarschuwd voor die twee professionele imkers, maar met de voetnoot dat we er als leerlingen weinig last van zouden hebben want ze lagen buiten de provincie. Wisten zij veel dat ik 100km reed om naar de les te komen en op een kilometer van "het probleem" woonde. "Oei, oei" kreeg ik te horen toen ik dat bekend maakte. Nooit geen oei, oei van gezien. In tegendeel, als ik een probleem heb is Torfs deel van de oplossing
Ik zie dat de populariteit van de imkercursussen redelijk hoog blijft, maar ik weet uit ervaring (bv. de terugkomdagen, en de clubavonden,..) dat het werk (en de bijen) veel van de aspiranten weer afschrikt. De gemiddelde leeftijd van de imkerpopulatie blijft hoog dus laat de instroom tegenhouden geen doel op zich worden.
Dus, hoe erg dingen die we nog niet begrijpen ook zijn (zie Corona): kunnen we het belang van de concentratie van (nieuwe, onervaren) imkers in de buurt een beetje afzwakken ? Als er in elke stadstuin of bovenop het appartementsgebouw een kast komt te staan dan kan dat een probleem worden, maar dat drachtgebieden verkleinen lijkt me een voornamer probleem. Nogmaals met alle respect voor de verliezen. En zonder wetenschappelijk bewijs. Puur individueel buikgevoel.
Die dracht is ook zo eenvoudig niet lijkt me. Hoeveel inspanningen ik hier op mijn landelijk perceel ook wel niet doe, de bijen vliegen er gewoon voorbij en weten elders percelen liggen die ze blijkbaar efficiënter kunnen bevliegen.
Ik word ook wel wat ingesloten door landbouw. Fruitteelt (perzikken, frambozen, appelen,...) is zeker tijdelijk meegenomen, maar naast mijn bijenhal zit een boer die toch maar maïs zet om iets van inkomsten te hebben op dat stuk. Daar wordt keurig gespoten zodat er na het zaaien alleen maar maïs kan groeien. Niet-particuliere pesticiden heb ik dus ook zeker meer dan de stadstuin.
Maar dus ook fruit- en natuurgebieden/reservaten. Een gelukje. En lekkere honing.
Meer dracht (echte bomen, struiken, bloemenweitjes?) of toch maar minder imkers (of kasten per imker, don't shoot me :p) ??
