Het hybrideproject, de nieuwe bij.

[marc]

Ed, het is toch de carnicabij waar je de varroaresistentie tracht in te kweken. Als ik je nu goed begrijp wordt nog helemaal niet gekeken naar het wegkweken van alle negatieve eigenschappen ('dat komt later wel eens aan de beurt').
Je moet een prima verkoper zijn (of de toehoorders moeten er geen fluit van afweten) want anders kan ik toch echt niet bedenken hoe je zoveel aanmoedigingspremies (NBV), sponsorgelden, schenkingen, 114000€ subsidie van het Ndl. Min. LNV en laatst nog een natuurprijs (25000€) binnen weet te halen voor dit (in mijn ogen) waardeloos project, sorry.

[Ed Pieterse]

Sorry Marc aan een nietes welles discussie doe ik niet mee.

Ed Pieterse

[wilde]

De varroamijt is drager van virussen en mogelijk ook nosema's en kan het volk besmetten indien er grote aantallen mijten in het volk zijn. Hoe minder mijten, hoe minder kans dat volk het niet aan kan.

De laatse zin begrijp ik niet gezien de ontwikkelingen van de laatste 5 jaar. Varroamijten zijn niet de boosdoeners voor wintersterfte en het aantal is nauwelijks meer belangrijk denk ik. Als ik nu een paar honderd mijten vang met een oxaalzuurbehandeling is het al veel. Toen ik 20 jaar geleden varroamijten bestreed ving ik gemiddeld 4000 mijten per volk. Toen ging er echter geen enkel volk aan dood. Het uitsluitend focussen op varroamijten is dus zeer onterecht.

Het hele project is voor mij volkomen nutteloos, zoals ik eerder al schreef, maar juist het niet blijk geven van voortschrijdend inzicht is toch wel erg opvallend. Ik vind het onthutsend. De wetenschappelijke coaching van dit project is kennelijk kwalitatief zeer onvoldoende geweest. Alsmaar met oogkleppen op doorgaan op deze varroaweg zal geen wintersterfte voorkomen en in het algemeen geen betere bij opleveren voor onze contreien. Ook het invoeren van deze hybride monsterbijen, die hier niet thuishoren, zal nooit kunnen slagen. Dat is een leuk speeltje voor minder dan 1% van alle imkers, zolang het duurt. De rest doet wat anders, dat niet slechter is.

De beoordelingen van 'kenners' om dit project van extra gelden te voorzien, zijn voor mij raadselachtig. Of men heeft geen verstand van bijen en het ecosysteem, of ze hebben slechts waardering voor al het werk. Dat laatste is dan wel erg mager. Het enige wat hier enigszins zou mogen meetellen is de waarde van de verzamelde data (als dat wetenschappelijk correct gedaan is). Die geven mogelijk enig inzicht. Iets anders positiefs kan ik helaas niet bedenken. Zonde van alle moeite en het geld.

[luc]

Het Nederlands Ministerie heeft geen deskundig panel nodig om het project te beoordelen, het is gewoon een politiek spelletje. Als de imkers weer eens komen klagen over bijensterfte kunnen ze toch zeggen dat ze al steun verlenen. [:)] Het is elders niet anders.

[Piet Jager]

Beïnvloeding van evolutiefactoren.

De invloed door de kweker is afhankelijk van de kennis en is eerst in de 19e eeuw geïntensiveerd en uitgebreid. Momenteel zijn de volgende manieren van kweken het bekendst: 1e het kweken door selectie, 2e het erfelijk-bepaalde kweken en 3e het mutatiekweken. Voor ons als imkers zijn slechts de 1e en de 2e manier van kweken weggelegd. De 3e manier van kweken is voor meer wetenschappelijk ingestelde mensen.

1e fase van het kweken door selectie
In de 19e eeuw kwam de evolutie van cultuurplanten alleen tot stand via selectie, zowel door ‘planmatig’ uitzoeken gedurende vele generaties (b.v. de suikerbiet) als door verder kweken van een enkele waardevolle ‘vondeling’ (b.v. squareheadtarwe). Van 1810 - 1970 heeft dit geleid tot een procentuele stijging van de opbrengst bij suikerbieten in 160 jaar van 25%. Ook in de bijenteelt was dit niet veel anders. In de 21 eeuw zijn de meeste imkers van ons nog op dezelfde manier bezig en als dat ook planmatig gebeurd gedurende vele generaties is daar niets mis mee! De onbestreden werking van selectie kan zeer goed uitpakken en kan op de duur dan ook waardevol zijn. Denk maar eens aan de Carnica bij, die van huis uit zeer zwermlustig was en later door planmatige’’ selectie omgevormd is tot een normaal zwermlustige bij.

2e fase is het erfelijk-bepaalde kweken
Hier werd slechts het reeds aanwezig materiaal opnieuw gecombineerd en onderworpen aan strenge selectie. Bij ‘ combinatiekweek’ werden gunstige eigenschappen (resistentie, constantheid) met elkaar gekruist. Het kruisingsresutaat bij Scandinavische tarwe gaf een procentuele stijging van de opbrengst van 20% over de periode 1880 -1940, dat is dus 60 jaar en aamerkelijk sneller dan de pure selectie methode. Dit zie je momenteel in de bijenteelt terug bij o.a. de stichting ‘De Duurzame Bij’, waarbij men de Primorsky bij als uitgangsmateriaal heeft gekozen. De combinatiekweek vindt ook hier dus plaatst binnen hetzelfde ras. Om de opbrengst te verhogen maakt men bij de dierveredeling echter veelal gebruik van kruisingen tussen verschillende rassen voor het luxureren van bastaarden dwz dat men uit gaat van een heterosiskweek bij kwantitatieve kenmerken. Was ook broeder Adam hier al dan niet initutief mee bezig?

!Piet

[Bart de Coo]

Piet,

Ik snap de laatste mededeling niet:

(...) luxureren van bastaarden dwz dat men uit gaat van een heterosiskweek bij kwantitatieve kenmerken. Was ook broeder Adam hier al dan niet initutief mee bezig?

Dat wil zeggen, ik snap het ongeveer of ik denk dat ik het ongeveer snap. Kun je dat begrip 'luxureren' nog eens toelichten? Bedankt alvast!

Bart

[kreydt]

probeer zelf eens, met dit eenvoudig spelletje, om een goede selectie te maken.

http://www.plantbreeding.wur.nl/Softwar ... ngGame.zip

Piet, waarom gebruik je scandinavische tarwe om uw betoog te kleuren? In 1869 werd reeds, dichter bij huis, kruisingen gemaakt van de Gelderse tarwe met andere plaatselijke varieteiten.
Het inkruisen van stabiele genotypen duurt zéér lang en levert, zelfs met het gebruik van breeding marks, duizenden mislukkelingen. Het zal dus nog even wachten zijn op de ideale bij, totdat de eerste gen-gemanupuleerde-bij op de markt is.

kg

[Piet Jager]

Bart: 'Kun je dat begrip 'luxureren' nog eens toelichten? Bedankt alvast!'

Het woord bastaard of bastaarden heeft altijd een negavieve klank gehad. Je hoeft slechts je oor te luisteren leggen op een bijenmarkt bij al die verschillende imkers. De een heeft het over bastaardjes en de ander zegt vuilnisbakkenrasje of Vuba's. Mijn Buca's werden ook weleens spottend Vuba's genoemd. De insider weet echter beter! Hij imkert niet met een zuiver ras, maar met F-1 bijen. Hierin treedt soms een soort heterosis effect op, doordat dit veelal een kruising is met kwantitatieve (veelzijdig samenwerkende) kenmerken van twee verschillende rassen. Je hebt dan een goede kans dat meerdere eigenschappen in de F-1 generatie zich versterkend zullen manifesteren. Dit gebeurt alleen in de F-1 generatie, waarin alle nakomelingen uniform zijn. De imkers spreken echter bij een F-1 volk nooit over een bastaard, maar altijd over een F-1 volk. Toch is dit in feite een zuivere bastaard met vele goede eigenschappen en veelal een geweldige opbrengst. Je zou kunnen zeggen, dat het een luxe bastaard is, dus een bastaard die genetisch is opgewaardeerd c.q. geluxeerd (of uit zijn normale verbanden getrokken, dus een beetje ontwricht c.q opgevoerd).

!Piet

[Piet Jager]

Ook negatieve invloed van veelzijdige genwerking

Vergelijk ‘veelzijdige samenwerkende genen’ maar eens met een bouwbedrijf.

Het grote bouwbedrijf is het cellichaam
De onderaannemers zijn de chromosomen
De werknemers zijn de genen

Als er veelzijdige werknemers in dienst zijn, die ook nog eens goed kunnen en willen samenwerken, dan gaat het ook goed met het grote bouwbedrijf. Ontbreekt er iets aan die veelzijdigheid of goede samenwerking om welke reden danook, dan gaat het minder goed.

Veel kenmerken zijn afhankelijk van talrijke genen (polygenie) en op het eerste gezicht geheel onafhankelijke kenmerken zijn vaak door een polygene factor met elkaar verbonden. Ze liggen echter eveneens zeker op de chromosomen en zijn daarmee aan de grondregels van de genetica onderworpen. Bij complexe polygene kenmerken is het aantal samenwerkende genen volstrekt onbekend. In enkele geanalyseerde gevallen is de fysiologische causale keten bekend (Grüneberg).

Bij de rat veroorzaakt een bepaald gen duidelijk extra ontwikkeling van ribkraak-, borstbeen en luchtpijpringen. De gevolgen zijn achtereenvolgens: stijve borstkas - beperkte adembeweging - onderontwikkelde longen - zuurstofgebrek en te smalle longbuisjes - hoge broeddruk - overontwikkelde rechter hartkamer en een vroege dood.

Bij de fruitvlieg veroorzaakt een bepaalde gen 'stompe vleugels' bovendien gereduceerde halters (gebruikt voor het behoud van evenwicht tijdens de vlucht), afstaande rugborstels, veranderende voortplantingsorganen, minder eierleggen en verminderde vitaliteit.

Ook in de bijenteelt is men mondiaal voortdurend bezig met genetische eigenschappen als dominante en recessieve verervingen. Voor goede eigenschappen wordt veelal de dominante factor uitgelicht, zonder te weten welke factoren (zowel goede als slechte) van bepaalde veelzijdige, samenwerkende genen nog meer in het geding zijn en plotseling de kop op kunnen steken. Wat je aan de ene kant opbouwt, wordt veelal van de andere kant weer afgebroken. Of zoals Kreydt ook al zegt: 'Het inkruisen van stabiele genotypen duurt zéér lang en levert, zelfs met het gebruik van breeding marks, duizenden mislukkelingen'

Mogelijke conclusie: ...??? Schrijf het zelf maar eens op in een volgende reactie!

!Piet

[Piet Jager]

Kreydt: 'Piet, waarom gebruik je Scandinavische tarwe om uw betoog te kleuren?'

Eenvoudigweg omdat ik voor een vergelijking met de pure selectie methode bij suikerbieten, de procentuele meer-opbrengst van de Scandinavische tarwe over een bepaald aantal jaren voorhanden had.

!Piet