Een zuiver ras?

[Minne Bonnema.]

verstuurd 25-03-2001 No. 37
--------------------------------------------------------------------------------
Beste Piet.
Wat waren dat voor zang kanaries,harzers of waterslagers!Maar naar mijn bedenksel zit er nog al wat verschil bij het kweken van kanaries of bijen,de eersten zitten in een kooi en de bij vliegt vrij rond.Zit nogal wat verschil in bij het tot stand komen van het nageslacht.Of men moet bij de moer k.i toepassen.Maar ja laten we ons dan leiden of misleiden met een dergelijle methode?
--------------------------------------------------------------------------------
Van: Easterein. Fryslàn | Geregistreerd: Jan 2001

[Piet Jager]

verstuurd 25-03-2001 No. 11
--------------------------------------------------------------------------------
Minne,
Leuk dat er toch nog eentje reageert! Goed lezen, Minne! Het fokken van kanaries, in mijn geval waren het Waterslagers, heeft niets, maar dan ook helemaal niets te maken met bijenteelt, maar wel met de erfelijkheidswetten van Mendel. Ook maak ik nergens een vergelijk tussen beide diersoorten, zelfs niet met gecontroleerde paringen, dus daarin kun je ook niet worden misleid. Het leiden of misleiden slaat op het telkens willen nastreven van een zuiver ras. De KI-methode is een gecontroleerde bevruchtingsmethode en kan worden gebruikt bij het streven naar een zuiver ras, maar kan evengoed en net zovaak anderszins worden gebruikt. Dus het gaat niet om de methode, maar om het doel dat je nastreeft.

Wil je echter meer weten, bel dan even aan bij 'mijn huisje' (ikoontje) boven aan deze bijdrage en de deur gaat wagenwijd voor je open met een schat aan informatie over bijengenetica.

Piet

[Piet Jager]

Leiden of misleiden.
Hoe zat het ook alweer met die Barneveldse kip? 'k Heb er op de zoemlijst eens een artikel over geschreven, maar ben het jammergenoeg kwijt, omdat mijn harde schijf vorig jaar zomer is gecrasht. Het opschrift luidde: "Opgaan, blinken en verzinken" en daarin maakte ik een vergelijk met de Buckfastbij (Wie kan het nog ergens terug vinden?).

Als de Barneveldse kip een ras genoemd mag worden, mag je volgens mij de Buckfastbij ook een ras noemen. Geen oorspronkelijk ras, maar een cultuurras. De Buckfastbij was genetisch aardig gestabiliseerd, maar omdat er nu mondiaal door zoveel mensen aan wordt gesleuteld (inmenging van andere erfelijke eigenschappen), valt inderdaad de kwalificatie Buckfastbij, als zuiver ras, weg.

Blijft men echter bij aanparen met andere stammen binnen het ras of met andere lijnen van dezelfde stam, dan zie ik niet in waarom dit geen zuivere Buckfastbijen genoemd mogen worden.

De buckfastbij is, evenals de Barneveldse kip, ontstaan uit kruisingen. Iedereen weet dat kruisingen na een paar generaties weer uit elkaar vallen. Uit een gelukte kruising kunnen echter door F1-zusteraanparingen in de F2-generaties individuen worden verkregen, die in meer of mindere mate een stabiele vererving geven. Het probleem is echter om die meer stabiel verervende F2-moeren te vinden. Dat betekent een groot aantal volken er op na houden en een juiste selectiemethode hanteren.

Heb je deze moeren eenmaal gelocaliseerd, dan kom je in de doorgaande lijnen al gauw het probleem van inteelt tegen met verlies aan vitaliteit en ziektegevoeligheid. Om inteelt het hoofd te kunnen bieden is een strenge selectie vereist op vitaliteit. Uiteindelijk is dit een doodlopende weg, omdat je binnen de uitwisselbaarheid van raszuivere genen in zo'n jonge cultuurras, waarbij de mens als sturende factor optreedt, in een vicieuze cirkel terecht komt. Vandaar ook mijn 'verloren' gegane artikel: "Opgaan, blinken en verzinken" met als significant voorbeeld de Barneveldse kip.

Een zuivere Barneveldse kip is prachtig om te zien en leuk om te hebben. Het predikaat 'U' (uitmuntend) op een tentoonstelling is benijdenswaardig. Maar daarmee houdt dan ook alles op!

Conclusie: We moeten ons niet laten (mis-)leiden door het begrip 'zuiver ras'.

Piet ( .....,die vroeger zangkanaries kweekte en al vroeg met de wetten van de vererving in aanraking kwam)



--------------------------------------------------------------------------------
Van: | Geregistreerd: Nov 2000

[maartenkleijne]

verstuurd 27-03-2001 No. 14
--------------------------------------------------------------------------------
Een ras is een binnen een soort te onderscheiden subgroep die stabiel een aantal eigenschappen overerft waardoor het ras is te onderscheiden van de rest van de soort. Meestal gaat dat over een populatie die ruimtelijk is gescheiden van de rest. Of die door mensen is gescheiden van de rest. In die zin is het enige ras bijen dat in Nederland aanwezig is: a.m.m.-achtige bastaardbijen. Carnica en Backfast kunnen geen ras zijn omdat ze afhankelijk zijn van voortdurende import van moeren van elders. De darrenpopulatie is nu eenmaal niet ruimtelijk te scheiden. Carnica's op Schier zijn ook nauwelijks als een ras te beschouwen omdat de populatie veel te klein is om levensvatbaar en stabiel te kunnen zijn. Het nederlandse, inheemse bastaardras zal altijd dominant blijven omdat nu eenmaal de meeste imkers daarmee imkeren.
Terug selecteren van de zwarte bij kan wel een stabiel ras opleveren omdat de a.m.m. 'toevallig' nauw verwant is aan de overheersende bastaardbijen. Het inheemse ras bastaard bijen zal gewoon weer wat zwarter worden als er meer imkers zijn die op de originele eigenschappen selecteren in plaats van voortdurend allochtone bijen te importeren.
--------------------------------------------------------------------------------
Van: hilversum | Geregistreerd: Nov 2000

[Piet Jager]

verstuurd 27-03-2001 No. 11
--------------------------------------------------------------------------------
Maarten,
Jij schrijft over een ras: "Meestal gaat dat over een populatie die ruimtelijk is gescheiden van de rest. Of die door mensen is gescheiden van de rest".

Het eerste behelst: 'een oorspronkelijk ras' en het tweede: 'een cultuurras'

De huidige Carnica en de Buckfast worden met gecontroleerde paringen door de mensen gescheiden van de rest, zodat een stabiele vererving van hun karakteristieke eigenschappen grotendeels gewaarborgd blijft en derhalve door ons terecht een ras worden genoemd.

Als men bij aanparigen binnen het ras blijft, mag je volgens mij de nakomelingen best een ras blijven noemen, omdat ze stabiel een aantal karakteristieke eigenschappen overerft.

Aangezien dit geen natuurlijke populaties zijn en ze verhoudingsgewijs tot de rest erg klein zijn, zul je, om inteelt te voorkomen, geregeld nieuwe 'bloedlijnen' moeten gebruiken. Als dit met beleid en kennis van zaken gebeurt, kun je zo'n cultuurras lang in stand houden, maar wel met alle ups en downs.

Zo gauw de mens echter zijn bemoeienis terugtrekt, vervalt zo'n cultuurras
binnen zeer korte tijd tot het oorspronkelijke ecotype, in ons geval de A.m.m.

Van hieruit en binnen dit ecoptype kun je dan weer selecteren en al of niet met gecontroleerde paringen nieuwe stammen en lijnen creeren. Maar ook deze stammen en lijnen gaan dan richting cultuurrassen en zullen op de duur ook weer aan verval onderhevig zijn. Zo blijft het een vicieuze cirkel, omdat de natuur nu eenmaal andere eisen stelt dan de cultuur.

Piet

[maartenkleijne]

verstuurd 27-03-2001 No. 14
--------------------------------------------------------------------------------
Gelukkig zijn er mensen, Piet, die het allemaal wat beter begrijpen dan ik. Zoals ik het begrepen heb zijn voor een min of meer stabiel ras minimaal 500 individuen nodig, of wellicht in de imkerij meer dan 50 immes, doordat een moer door een groter aantal darren wordt bevrucht en dus wel meer dan tien individuele erfelijke codes kan belichamen. Als iemand mij kan vertellen dat de F0 Carnica moeren, die in Nederland per jaar rondgaan, uit meer dan 50 verschillende authentieke Carnica moeren zijn geboren, zou ik wel van een ras willen spreken en anders is het niet meer dan een verzameling uitgelezen bloedlijnen die geen stabiel ras kunnen vormen.
--------------------------------------------------------------------------------
Van: hilversum | Geregistreerd: Nov 2000