veredeling

[Romée van der Zee]

This message was distributed by the mailing list vbbn_zoem-L

Een ontroerend verhaal van wijlen de bioloog Dick Hillenius vele jaren
geleden. Met een groepje studenten onderzocht hij in Spanje
territoriumgedrag bij salamanders. Hun onderzoeksmethode was wreed. Zij
amputeerden delen van de salamanders en zetten ze vervolgens ver van hun
leefgebied en wachtten dan op hun terugkomst. Steeds lukte het om de
terugweg te vinden. Tenslotte maakten ze een exemplaar, ze noemden hem meen
ik Adam, blind en amputeerden 1 poot. Deze kwam niet terug. Het
onderzoeksgezelschap ging naar Nederland terug.
Het jaar daarop installeerde de biologengroep zich opnieuw in Spanje.
Hillenius beschreef dat zij bij de tent zaten en dat plotseling in de lome
avondwarmte een driepotige, blinde salamander over een oud muurtje
schuifelde. Adam was in zijn territorium terug.
De gehechtheid aan het eigen territorium blijkt bij iedere diersoort een
primair gegeven. De zooloog Gordon Orians beschreef de ideale leefomgeving
die mensen bij voorkeur zouden kiezen. Er moet water in de buurt zijn, een
parkachtige omgeving met veel gras en grote loofbomen. En dit lijkt sprekend
op de habitat waarin de eerste mensen in Afrika leefden (kan ik wel even
zeggen nu degenen die op bijbelse gronden niets van de evolutie willen weten
op vakantie zijn. Terzijde genesis levert eenzelfde paradijsbeeld op.).
Zelfs stadsmensen proberen met potplanten op dakterrassen dit milieu na te
bootsen. Naar mijn mening is de bekoring voor bijen onderdeel van dit
oeroude patroon. Honingjagen maakt onderdeel uit van het leefpatroon van de
oudste mensen.
Hillenius schrijft ook uitgebreid over habitat selektie als kenmerk van
ieder dier, en mens niet uitgesloten. Hij lacht ook een beetje als hij ziet
hoe mensen wekelijks hun gras maaien, als compensatie voor het jagen op de
savanne.
In onze tijd worden vele habitats vernield en verdwijnen diersoorten in hoog
tempo. De genetische verschraling binnen diersoorten is bedreigend voor die
dieren zelf, maar eveneens voor de anderen bewoners van een bepaald gebied.
Wij als imkers praten over koninginneteelt en rasverbetering en doen onze
ogen dicht voor de werkelijkheid, nl onze medeverantwoordelijkheid voor het
laten verdwijnen van bijensoorten. In iedere hybridebij ligt de droom naar
verschillende onbereikbare territoria verborgen.
Zelf heb ik daar mijn deel in gehad. Met name door met Buckfastbijen te
imkeren. En het was een groot plezier. Maar ik heb het achter me gelaten.
Meer dan voorheen wil ik op zoek gaan naar de bijen die aan dit klimaat van
oudsher aangepast zijn. Natuurlijk de omgeving is veranderd, dwz
verstedelijkt. Maar er is veel voor te zeggen om een homogene bijenpopulatie
in Nederland te hebben die is afgeleid van de donkere bij.
Dus koninginnetelers, als ik in een zwak moment nog eens een moer bij jullie
wil kopen, help me en zeg nee.
Romée

[Romée van der Zee]

test