Koninginneteelt á la Hans van der Post
Geplaatst: za 06 jul 2002, 13:10
Gisteren 5-07-02 heb ik koninginneteelt toegpast á la Hans van der Post. (Ik denk dat ie het hartstikke leuk vindt.) Maar ikzelf vond het ook hartstikke leuk. Ik heb ervan genoten! Om uw geheugen nog weer even te opfrissen kijk op:
http://www.bijenhouden.nl/forum/topic.asp?TOPIC_ID=946
Dertien dagen geleden had ik bij een volk de moer weggenomen en in een moerloze drie-ramer gestopt. En gisteren was het doppen breken geblazen, maar dat niet alleen'¦'¦'¦'¦'¦'¦'¦..
Twee weken geleden had ik de enige twee Kirchainers die ik bezit, al klaar gezet. Ze stonden drie jaar lang op de zolder, maar na het bezoek aan Hans had ik het voornemen om ze eindelijk eens te gaan gebruiken. Ik heb tijdens mijn verblijf in Oegstgeest het kunstje goed afgekeken. Verder heb ik op precies dezelfde wijze als Hans de Kirchainer ingericht: de latjes met een klein stukje voorbouw. Geen apifonda, maar losse suiker natgemaakt met wat honingwater. En als een lekker warm isolerend dekentje, om de kastjes goed toe te dekken, een diepvrieszakje.
Toen ik in het oude volk speurde naar doppen, vond ik ongeveer bij het derde raam al een uitgelopen dop, maar vervolgens vond ik nog meer rijpe nog gesloten doppen. Aangezien ik aan twee koninginnen genoeg heb, heb ik de resterende doppen gebroken. De eerste konigingin, wat ongeduldig, heb ik maar snel bij gebrek aan een koninginnekooitje in een kartonnen doosje gedaan. Tevens had ik twee doppen (met koninginnen) van de raam af geplukt en die dienden als natuurlijke kooitjes.
Vervolgens heb ik van twee ramen uitlopend broed de bijen afgeslagen in mijn zwermkorfje. De oudere bijen vlogen meteen op. Daarna heb ik nog eens goed de halve korf op de grond laten neerkomen, zodat ik een mooi klobje jonge bijen overhield. Zij moeten de koninginnen in haar Kirchainer residentie maar naar de zin maken.
(Achteraf had een van de koninginnen het toch niet zo koninklijk als ik had gehoopt, maar dat kwam door mijn eigen schuld.)
Met een plastic bakje (afkomstig van een bijenvoerbak) was het bijtjes scheppen. Dit was het aller mooiste moment! Een beetje apart. Helemaal '˜op gevoel' heb ik de koningin haar onderdanen gegeven. En bij het eerste schepje heb ik de koniginnen meegegeven. Ik heb mezelf er dus van verzekerd of ze er wel bij zat! Toen nog maar eens één, twee, drie, vier schepjes bijen erbij gedaan. Nog even gekeken en toen werd het hun waarschijnlijk blauw voor de ogen: met het diepvrieszakje dekte ik het hele spul af om de beide kastjes weg te zetten. Wat een gemakzuchtige koninginnneteelt; geen overlarven, geen broedstoof gedoe. enz. enz. Heerlijk.
In de avond heb ik de kastjes op de juiste plaats gezet. En dan mogen de darren hun best doen!!!!
Over de afloop van de methode á la Hans van der Post houd ik u op de hoogte.
J.P.
Het ene kirchainer mistte de roostertjes. Ik had er propjes kranten in gestopt, maar er waren toch teveel bijen uit ontsnapt. Ik moest het volkje inspecteren! Gelukkig zat de koningin nog wel in de kirchainer, maar ik moest weer nieuwe jonge bijen aftappen van het oude moedervolk. Dus weer het bovenstaande procedee opnieuw uitgevoerd. Van het ene volkje, waar de bijen wel '˜op slot' zaten waren de bijtjes al bijeen gaan klitten om aan het bouwproces te beginnen. Ongelovelijk en dat al naar zo'n drie uur.
http://www.bijenhouden.nl/forum/topic.asp?TOPIC_ID=946
Dertien dagen geleden had ik bij een volk de moer weggenomen en in een moerloze drie-ramer gestopt. En gisteren was het doppen breken geblazen, maar dat niet alleen'¦'¦'¦'¦'¦'¦'¦..
Twee weken geleden had ik de enige twee Kirchainers die ik bezit, al klaar gezet. Ze stonden drie jaar lang op de zolder, maar na het bezoek aan Hans had ik het voornemen om ze eindelijk eens te gaan gebruiken. Ik heb tijdens mijn verblijf in Oegstgeest het kunstje goed afgekeken. Verder heb ik op precies dezelfde wijze als Hans de Kirchainer ingericht: de latjes met een klein stukje voorbouw. Geen apifonda, maar losse suiker natgemaakt met wat honingwater. En als een lekker warm isolerend dekentje, om de kastjes goed toe te dekken, een diepvrieszakje.
Toen ik in het oude volk speurde naar doppen, vond ik ongeveer bij het derde raam al een uitgelopen dop, maar vervolgens vond ik nog meer rijpe nog gesloten doppen. Aangezien ik aan twee koninginnen genoeg heb, heb ik de resterende doppen gebroken. De eerste konigingin, wat ongeduldig, heb ik maar snel bij gebrek aan een koninginnekooitje in een kartonnen doosje gedaan. Tevens had ik twee doppen (met koninginnen) van de raam af geplukt en die dienden als natuurlijke kooitjes.
Vervolgens heb ik van twee ramen uitlopend broed de bijen afgeslagen in mijn zwermkorfje. De oudere bijen vlogen meteen op. Daarna heb ik nog eens goed de halve korf op de grond laten neerkomen, zodat ik een mooi klobje jonge bijen overhield. Zij moeten de koninginnen in haar Kirchainer residentie maar naar de zin maken.
(Achteraf had een van de koninginnen het toch niet zo koninklijk als ik had gehoopt, maar dat kwam door mijn eigen schuld.)
Met een plastic bakje (afkomstig van een bijenvoerbak) was het bijtjes scheppen. Dit was het aller mooiste moment! Een beetje apart. Helemaal '˜op gevoel' heb ik de koningin haar onderdanen gegeven. En bij het eerste schepje heb ik de koniginnen meegegeven. Ik heb mezelf er dus van verzekerd of ze er wel bij zat! Toen nog maar eens één, twee, drie, vier schepjes bijen erbij gedaan. Nog even gekeken en toen werd het hun waarschijnlijk blauw voor de ogen: met het diepvrieszakje dekte ik het hele spul af om de beide kastjes weg te zetten. Wat een gemakzuchtige koninginnneteelt; geen overlarven, geen broedstoof gedoe. enz. enz. Heerlijk.
In de avond heb ik de kastjes op de juiste plaats gezet. En dan mogen de darren hun best doen!!!!
Over de afloop van de methode á la Hans van der Post houd ik u op de hoogte.
J.P.
Het ene kirchainer mistte de roostertjes. Ik had er propjes kranten in gestopt, maar er waren toch teveel bijen uit ontsnapt. Ik moest het volkje inspecteren! Gelukkig zat de koningin nog wel in de kirchainer, maar ik moest weer nieuwe jonge bijen aftappen van het oude moedervolk. Dus weer het bovenstaande procedee opnieuw uitgevoerd. Van het ene volkje, waar de bijen wel '˜op slot' zaten waren de bijtjes al bijeen gaan klitten om aan het bouwproces te beginnen. Ongelovelijk en dat al naar zo'n drie uur.