Tieme schreef:
Net als jij heb ik geen ervaring met plastic ramen.
Het zou fijn zijn als er eens gedegen onderzoek naar wordt gedaan. (...)
Tieme
Dag Tieme,
Onder andere Thomas D. Seeley (een van de grootste bijenonderzoekers, standplaats Cornell University, New York) heeft daar uitgebreide onderzoeken naar gedaan.
(Zie ook Seeley-publicaties
http://www.nbb.cornell.edu/seeleypub.shtml nummers 114 en 107).
Eén onderzoek (nr.114) was gericht op effecten bij raatbouw en honingproductie,
en een onderzoek (nr.107) was gericht op communicatie.
(Voor onderzoek 114: zie American Bee Journal van november 2006, en de samenvatting ervan in Bijenhouden/buitensnippers in april 2007).
- 114. Seeley, T.D. 2006. Plastic comb foundation can hinder comb building and honey production. American Bee Journal 146:955-957.
- 107. Seeley, T.D. 2005. Plastic foundation: Does it mess up the message? Bee Culture 133 (December):27-28.
Voor het gemak hieronder de samenvatting van nr. 114,
succes met de verdere beeldvorming
Astrid
Plastic ramen nadelig voor raatbouw en honingproductie
Het gebruik van een plastic ondergrond voor raatbouw roept emoties op: van felle tegenstand –want bijenvreemd- tot groot enthousiasme –want snel, makkelijk en stevig.
Om deze meningen met feiten te kunnen onderbouwen, heeft Thomas D. Seeley van de Cornell Universiteit (New York) op de afdeling neurobiologie een onderzoek verricht naar de invloed van plastic raat (d.w.z. een ondergrond van plastic kunstraatreliëf met een dun laagje bijenwas bedekt) op de ontwikkeling van bijen. Hij vergeleek daartoe drie verschillende raamtypen in 27 bijenvolken onder verder identieke omstandigheden: een houten frame met bijenwaskunstraat, een houten frame met plastic raat, en een plastic frame met plastic raat. Het onderzoek wordt uitgebreid beschreven in American Bee Journal; ik vat samen.
Onderzocht werden de verschillen in
volksontwikkeling, in raatbouwpatroon, in gewicht en in honingproductie.
Het bleek dat de volken op bijenwas na 12 weken 100% van de ramen hadden uitgebouwd, tegen 70% bij de volken op plastic raat. De volken op was waren gemiddeld bijna 10 kilo in gewicht toegenomen, de volken op plastic bijna 5 kilo en de volken met plastic raat in houten frames bijna 7 kilo.
Deze resultaten bevestigen eerdere onderzoeksuitkomsten (Weiss 1983, Jackson 1999), nl. dat bijen kunnen aarzelen om plastic te accepteren en dat plastic raat de honingproductie kan hinderen.
Hoe dit precies in zijn werk gaat is onduidelijk. Seeley formuleerde
drie hypothesen: doordat het plastic raat minder snel wordt uitgebouwd, is er onvoldoende broedruimte, waardoor de volksontwikkeling hapert en daarmee het honinghalen. (De honingproductie staat immers in verhouding tot de volksgrootte: Farrar 1937, Moeller 1958, Crane 1990). Het gebrek aan opslagruimte kan een tweede oorzaak zijn: wanneer de beschikbare ruimte met broed en voedsel gevuld is, zal een volk òf de raatbouw uitbreiden òf de nectaropslag stilleggen (Pratt 1998). Een derde oorzaak kan zijn dat de trillingen van de kwispeldans, waarmee een haalbij de afstand en de richting van haar voedselbron meedeelt aan de andere haalbijen, door het plastic meer worden geabsorbeerd dan door de dunwandige en veel flexibeler wasraat.
(samenvatting uit American Bee Journal, november 2006, Astrid Schoots).