HET GRIJZE GELUK

[Piet Jager]

Het grijze geluk !

Bij een eventuele fusie kunnen we niet om het grijze geluk van de oude imkersbonden heen. Dat kunnen en mogen we hen niet ontnemen. Toch moet er in het belang van de bijenteelt op korte termijn iets gebeuren. De vereniging met de oudste en beste papieren heeft in het verleden al ettelijk keren het voortouw genomen en dat heeft ze niet gedaan uit eigen belang. Door gebrek aan wezenlijke belangstelling voor een eigenlijke fusiegedachte bij de andere bonden, spreekt het haast vanzelf dat bij een kwijnende bijenteelt van een constructieve uitbouw geen sprake kan zijn. Als we echter zouden kunnen komen tot één Algemene Nederlandse bijenhoudersorganisatie van betekenis, dan zouden we ons een levensrecht verwerven, dat niemand ons, zonder aan de bijenteelt grote schade te berokkenen, zou kunnen ontnemen. We werken al jarenlang samen in onze Bedrijfsraad en participeren ook al jaren in ons gemeenschappelijk blad ‘BIJEN’. Ook op de elektronische snelweg, met name op ons landelijk imkerforum http://www.bijenhouden.nl, communiceren we als leden van één grote, hechte familie. Waarom niet dat laatste stapje gezet op weg naar eenheid: één algemene, landelijke bijenhoudersorganisatie? Laten we, in deze snel veranderde tijd, ons gescheiden optrekken, de afdelings- c.q. imkersbondenactiviteiten en daarmee het eigen bestaansrecht eens tegen het licht houden. Wat verwachten de leden in de vele afdelingen van hun imkersbonden? Of verwachten ze niets meer, omdat ze zelf al, vooruitlopend op de ontwikkelingen, hun gading en bevrediging ergens anders halen? Hebben we op bestuurlijk niveau nog wel zicht op wat er zich onderhuids afspeelt? Besturen is vooruitzien, maar hoe krijgen we de algehele malaise en nieuwe ontwikkelingen goed in beeld? En hoe en in hoeverre kunnen we daar sturing aan geven? Bestaat de enige binding, die de leden met hun afdeling c.q. imkersbond hebben, uit dezelfde hobby beoefenen, het blad BIJEN, het gezellig samenzijn en de respectabele leeftijd van de eigen vereniging? De vraag rijst dan ook: 'Blijven we, in deze inspirerende tijd, inspelen op het grijze geluk of zetten we in op vitaliserend beleid'

!Piet

[Piet Jager]

Bijenhouden heeft een hoog ritueel karakter. Ieder jaar dezelfde handelingen, in het zelfde seizoensritme, hetgeen zeer geruststellend is. Het is een rustpunt in een omgeving die voortdurend lijkt te veranderen.

Op deze wijze gezien, geeft het bijenhouden mede betekenis aan het leven. Daarnaast is het soms een aantrekkelijke afleidingsmogelijkheid voor agressie. Verder kan men door het wel en wee van een bijenvolk te controleren, en te manipuleren gevoelens van eindigheid verdringen. En tenslotte is er de mogelijkheid al doende dit eigen bezweringsritueel te doorzien, en de eigen eindigheid te aanvaarden, zoals die voor alles om ons heen gegeven is.

Ik probeer met bovenstaande aan te geven, dat het economisch belang in de imkerij heeft plaats gemaakt voor een zingevings belang. Men teelt geen Buckfastbijen voor de opbrengst, al zegt en denkt men dat wel, maar omdat het selecteren zelf een onderscheidende en zingevende bezigheid is. Het middel is doel geworden.

Spirituele processen in het omgaan met bijen, zoals benoemd door Romée, komen vaak niet in beeld. Niet omdat ze er niet zijn, maar omdat ze nauwelijks worden herkend. In de praktijk van alledag zie je dat de wereld steeds ‘gekker’ wordt. We zijn vaak onderworpen aan de ideologie van de commercie, waardoor een oplossing van onze problemen onmogelijk wordt gemaakt. Vandaar dat er vandaag de dag veel initiatieven zijn om de natuur en het milieu weer aan de mensen terug te geven. Het ‘omgaan met bijen’ zou daarin een belangrijke component kunnen zijn.

Daar de economische motieven in het houden van bijen niet meer van overwegend belang zijn, zou dit zingevingbelang beter belicht en geformuleerd moeten worden. Het zou één van de speerpunten van een vitaliserend beleid moeten zijn, al was het maar, dat we onszelf gaan zien als spirituele mensen in plaats van consumerende individuen.
Het vraagt om een herorientatie en herbezinning op de belangenbehartiging en de dienstverlening van de bijenhoudersorganisaties.

!Piet

[Piet Jager]

‘De toekomst van de bijenteelt! Wat moet een gewone bijenhouder daar nu mee? Niemand ligt daar toch wakker van? Kijk maar naar het teleurstellende aantal reacties op dit onderwerp’

Dat is echter geen criterium. Bovendien is het niet waar: het is opvallend hoeveel internet-imkers zich interesseren voor het wel en wee van de bijenteelt. Eigenlijk moet je zeggen: gelukkig als niemand er wakker van ligt. Dat kan ook betekenen, dat er al veel is bereikt.

Als je daar kritisch over doet, ontdek je echter dat ineens veel meer mensen daar bedenkingen bij hebben Die vormen met elkaar netwerken die nog te onbekend zijn en in het hoofdbestuur niet worden vertegenwoordigd. Uit het middenniveau komen soms veel interessante initiatieven, maar door gebrek aan goede onderbouwing en begeleiding, krijgen sommigen ook een voortijdig einde. Toch zou het voor de toekomst van de bijenteelt zeer vruchtbaar zijn om het werken in kleinschalige projecten te inventariseren, te stimuleren en zo mogelijk te ondersteunen. Gelukkig gebeurt dit al op kleine schaal en moet je, als HB, natuurlijk oppassen dat je door de bomen het bos niet meer ziet. Voorwaar, geen geringe opgave.

!Piet