Dit jaar is Cees van Holland 40 jaar lid van de VBBN\NBV en daarom kreeg hij vorige week op de verenigingsavond van de afdeling Veenendaal, nog de oude vergulde VBBN speld uitgereikt door het HB lid Marcel Simon.
Jarenlang is hij een belangrijke spil van de vereniging vooral toen hij nog woonde in het Ruiseveen. Begonnen in de Dijkstraat waar hij naast zijn bijenvolken ook vrachtwagen chauffeur was. In het Ruisseveen raakte hij door de nieuwbouw volledig ingesloten en moest van de gemeente verhuizen en is toen naar de Noordelijke Meentsteeg in Rhenen gegaan. Dit beviel hem in eerste instantie niet erg, maar achteraf gezien heeft die plek hem geen windeieren gelegd.
Naast jarenlang in het bestuur van de afdeling Veenendaal te hebben gezeten, was hij ook hoofdbestuurslid van de ANI en een belangrijke medespeler van de bijenmarkt van Veenendaal, en de laatste jaren ook als voorzitter van het marktbestuur. Binnen de vereniging kon altijd een beroep op hem worden gedaan. Vaak hield hij lezingen over zijn werk, zowel in Veenendaal als door heel Nederland. Hij heeft het vak van zijn vader overgenomen, maar dat is niet zonder meer gebeurt. Van de molenaar Van Eden die de volken van zijn vader vervoerde, hoorde ik dat hij in zijn jonge jaren niet altijd zin had om mee te helpen, omdat hij een hekel aan die steken had. Dat is wel goed gekomen. Samen met zijn vrouw Wil heeft hij een bloeiend bedrijf opgebouwd wat nu is overgegaan naar Raymond Visser en zijn vrouw Cynthia.
Elke klant kreeg altijd wel iets nieuws te horen als hij op bezoek kwam. Ook radio en tv wisten hem elke keer weer te vinden als er iets over bijen was te melden.
Hij behoort tot de laatste korfimkers die het jagen nog in zijn vingers heeft. Elke keer als hij de praktijk van de cursus korfimkeren verzorgde, liet hij zijn cursisten in vertwijfeling achter als zij na lang speuren in de krioelende massa de koningin niet konden vinden en hij haar er zo uitviste.
De jaarlijkse opendag in juni biedt altijd wel iets nieuws en is daarom een bezoek waard, wat ook gasten uit Duitsland en Belgie weten.
Naast de handel in honing en imkersartikelen is hij bestuivingsimker op het open fruit in de Betuwe, maar levert ook volken voor teelten onder glas en voor de zaadteelt.
Van Buckfast moet hij niks weten, over carnica’s is zijn oordeel wat milder, maar de passie van de koninginneteler bezit hij niet.
Maar dat is bijna het enige van de bijenteelt waar hij minder praktische ervaring mee heeft. Voor de rest is hij met recht een gediplomeerd imker want hij heeft tijdens het laatste gehouden examen praktisch imkeren nog zijn diploma gehaald.