heide (bij mijn vertek van de zoemlijst)

[Romée van der Zee]

This message was distributed by the mailing list vbbn_zoem-L

Nog even liep ik rond met de het nare gevoel dat ik liever afscheid nam met een stukje dan met afgemeten woorden. Bij deze, precies zoals het was.

Onze hei achter de erfgooiersstraat:

Overal de hei, om mij wolkte het stuifmeel, en voor mij vlogen trage wespen. Grote en kleine gaten in het gele zand, met grijze vliegen op de loer. Ik legde een gravende bijenwolf vast, terwijl een gletscher over haar frêle lijfje schoof. Zag dit vanmiddag keer op keer.

Overal een klein kind, en ik speelde op de hei die achter ons huis begon. Grote jongens groeven een gat, zo diep, dat een ladder nodig was om de bodem te bereiken. Van daaraf kwam je in een ondergrondse kamer. Mijn vriendinnetje en ik mochten er na veel zeuren in. De lemen wanden voelden nat en glad aan. De lucht was zichtbaar in een ronde ring. Plotseling werd ik door paniek overvallen. Ik riep dat ik eruit wilde en de ladder werd lachend weggetrokken. Wij huilden en hoorden hoe het geluid weerkaatste maar niet naar boven leek te komen. Een mannenstem riep hard iets tegen jongens op de vlucht. Wij zagen de omtrek van zijn gezicht. Even later waren we stonden we op de paarse vlakte.
Man met sluier en een geur van smeulend vuur. Van de korven met bijen, een paar honderd meter verder.

Je graaft je door de dagen, en laat het zand stuiven tot het gat gesloten is.
Romée