een warme zomer in Frankrijk

[Oude Essink]

Hennie Oude Essink uit Maurik wist een bericht van ELS SCHRADER VAN OMMEN uit Bunnik te achterhalen.
-
EEN WARME ZOMER IN FRANKRIJK

De buurman had al meerdere keren geroepen dat er wespen in onze schoorsteen zaten. Hij zag ze af en aan vliegen, en had er last van op zijn terras en bij hem binnen. Volgens hem moesten we ze uitroken.
Nou hadden we gasten en niet zo'n aandacht voor wespen die we bovendien nergens zagen. Ook had onze buurman wel vaker adviezen die we niet onmiddellijk opvolgden en het was
bloedheet. Wie gaat er dan zijn kachel eens lekker stoken?
Maar op een vroege morgen waren onze logees vertrokken, de buurman sliep met deuren dicht en kon geen last krijgen van de rook, dit was het goede moment.
We steken de kachel aan. En ja, al gauw raakt de schoorsteen bedekt met insekten die door de hitte verdreven worden. De kachel loeit, het wordt heel warm in de kamer maar we blijven hout op het vuur gooien. Steeds meer beestjes vluchten door de rook naar buiten! Hoe is het mogelijk dat we nooit eerder iets van deze inwoning hebben gemerkt!
Opeens schrikken we van een vreemd geluid, alsof er iets zwaars door de schoorsteen naar beneden zakt. Daar waar in het plafond de kachelpijp in de afvoer steekt, beweegt iets. Zou de pijp uit het gat schieten door het gewicht van die bewegende massa? Nee, de kachelpijp blijft op zijn plaats, maar wel vult de kamer zich met rook. We kunnen elkaar niet meer zien en onze ogen prikken pijnlijk. De pijp is verstopt! En wat ruikt de rook scherp, dat is niet alleen maar een lucht van brandend hout!
We gooien alle ramen en deuren open en lopen de frisse lucht in. De schoorsteen is nu helemaal bedekt en ook een deel van het dak ziet zwart van het wriemelend gedierte.
Binnen drupt iets uit de pijp. Op de tegels ligt een klein geel plasje. Als ik er mijn vinger in steek, voelt het kleverig.
Nu wordt alles duidelijk. Dat waren geen wespen; een bijenkolonie is bij ons ingetrokken en honingraten verstoppen de afvoer. Alles gaat nu heel vlug. De gele plas wordt groter en groter, de honing druipt ook de kachel in en carameliseert daar, de zoetige rooklucht wordt bitter, de caramel verbrandt.
We staan er machteloos bij, kunnen niet veel meer doen dan het vuur uit laten branden en wachten tot de zaak is afgekoeld. Dan brengen we de pijp met vereende krachten naar buiten en laten de inhoud in het gras glijden. Wat jammer dat we geen boekje over het
leven der bijen bij de hand hebben. In de half verkoolde raat is nog veel te
zien. Op de eieren en de poppen komen alweer bijen af, maar ze zijn versuft en
laten zich makkelijk vangen.
We voelen ons schuldig dat we hun mooie kolonie zo wreed hebben verstoord, maar later stelt een bevriende imker ons gerust: het is niet mogelijk de koningin te vangen als zo'n kolonie hoog onder een dak of in een schoorsteen zit. Op zo'n plaats moet je het bijenvolk wel verdelgen, dat is niet anders.
Hij raadt ons aan de raat in het water te gooien en alles goed schoon te maken. Bijen schijnen terug te komen om te nestelen als ze de lucht nog kunnen ruiken.
Je moet wel moedig zijn om de raat met die wriemelende bijen eromheen in de kruiwagen scheppen en naar de rivier rijden!
Als dan binnen alle honing is weggeschrobd, rest ons alleen nog het stoken van de kachel tot ook in de schoorsteen de lucht van brandend hout de honinggeur heeft verdreven.
Dagen genieten we ervan. Ook buiten blijft het goed warm. Volgend jaar juni, als ze
weer gaan zwermen, zullen we onze schoorsteen zeker in de gaten houden!

Els Schrader-van Ommen / Kennedylaan 43/ 3981 GB Bunnik




Bijgewerkt door - frans vantongeren op 29/01/2002 17:41:43