imkers van het forum/kennismaking!
Geplaatst: ma 05 nov 2001, 13:03
Regelmatig komen u en ik dezelfde namen tegen op het forum.
Je fantasie gaat aan het werk en daarom lijkt het aardig en spannend om hen in levende lijve te ontmoeten.
Daar gaan we dan!
Een nieuwe serie...
~~~
Daar.. stapte hij de noordelijke-Deventer-stationsuitgang uit en ik herkende hem dadelijk.
Toch had ik JELTE PIETER DIJKSTRA, de een-en-twintig jarige uit Fryslân, nooit eerder ontmoet of gezien op een Roméese foto.
Het was zijn geheven camera die hem aan mij verraadde. Daar moet nu m'n witte stationkar(beetje smerig) op staan met een bijenkap over de antenne. (Een roos in het knoopsgat als 'herkenning', is toch niets voor een imker; winkelrozen zijn immers enkelbloemig!)
Ik stapte achter de voorruit vandaan en wij schudde elkaar de hand. J.P. is een meter negentig lang en kijkt over mij heen.
Leuk, leuk, leuk is een ontmoeting met iemand waarvan je vermoedt dat ie op hetzelfde koord kan balanceren.
We stoven weg naar Joppe. Van 66.000 inwoners naar 399.
Mijn vrouw werd hartelijk door hem begroet. 'Dag mevrouw Eclips', zei hij, 'ik heb over u gelezen'.
Nooit heb ik iemand ontmoet die Joppe-bijenstukjes zo nauwkeurig leest en zich herinnert. Alsof een dominee zijn verzen uit de bijbel weet te heffen. Een bijzondere ervaring.
Jelte is niet 'knieperig'. Twee stralend zuivere potten honing nam hij mee. Bladrammenas en echte Burgum lindehoning. Ik haalde mijn vinger erdoorheen en proefde. Honderd punten zou ik zeggen!
Wij gingen in de erker zitten en kwamen goed los, met een stralend, koesterend zonnetje in de rug.
Jelte Pieter is nu derdejaars student Biologie aan de Universiteit van Groningen. Hij zal zijn handen(grote) daar vol aan hebben en het verbaast mij dat hij daarnaast nog tijd vrij maakt voor nog andere dingen.
'Maar', zegt hij, 'ik moet grenzen trekken. Ik kan niet alles aanpakken wat mij interesseert.'
Natuurlijk gingen wij na de broodmaaltijd naar buiten. Naar de bijen..., Joppe-lievertjes!
De klotzbeute heeft hij vastgelegd met z'n digitale fotohuisje en het vlieggat heeft hij ook nog gefotografeerd. Op zijn hurken zittend kon ik hem goed in de ogen kijken. Groene kijkers en donkere wenkbrauwen blijkt een mooie combinatie.
Wij praatten over bijenrassen, bijenstallen, bijenplanten, bijenvolken, bijensteken, bijenhoning , bijenhouders en bijenhoudsters. Wellicht bent u ook nog in beeld gebracht.
Na de soep zijn we nog rond het Joppekasteel gewandeld en wist Jelte Pieter ons veel van zijn bomenkennis mee te geven.
De hyundai bracht hem weer naar Deventer en...zijn mooie heidestruikjes zal ik nog gaan planten. Die arme zandgrond van mij, zal ze met liefde ontvangen.
Bijgewerkt door - frans vantongeren op 05/11/2001 17:30:58
Je fantasie gaat aan het werk en daarom lijkt het aardig en spannend om hen in levende lijve te ontmoeten.
Daar gaan we dan!
Een nieuwe serie...
~~~
Daar.. stapte hij de noordelijke-Deventer-stationsuitgang uit en ik herkende hem dadelijk.
Toch had ik JELTE PIETER DIJKSTRA, de een-en-twintig jarige uit Fryslân, nooit eerder ontmoet of gezien op een Roméese foto.
Het was zijn geheven camera die hem aan mij verraadde. Daar moet nu m'n witte stationkar(beetje smerig) op staan met een bijenkap over de antenne. (Een roos in het knoopsgat als 'herkenning', is toch niets voor een imker; winkelrozen zijn immers enkelbloemig!)
Ik stapte achter de voorruit vandaan en wij schudde elkaar de hand. J.P. is een meter negentig lang en kijkt over mij heen.
Leuk, leuk, leuk is een ontmoeting met iemand waarvan je vermoedt dat ie op hetzelfde koord kan balanceren.
We stoven weg naar Joppe. Van 66.000 inwoners naar 399.
Mijn vrouw werd hartelijk door hem begroet. 'Dag mevrouw Eclips', zei hij, 'ik heb over u gelezen'.
Nooit heb ik iemand ontmoet die Joppe-bijenstukjes zo nauwkeurig leest en zich herinnert. Alsof een dominee zijn verzen uit de bijbel weet te heffen. Een bijzondere ervaring.
Jelte is niet 'knieperig'. Twee stralend zuivere potten honing nam hij mee. Bladrammenas en echte Burgum lindehoning. Ik haalde mijn vinger erdoorheen en proefde. Honderd punten zou ik zeggen!
Wij gingen in de erker zitten en kwamen goed los, met een stralend, koesterend zonnetje in de rug.
Jelte Pieter is nu derdejaars student Biologie aan de Universiteit van Groningen. Hij zal zijn handen(grote) daar vol aan hebben en het verbaast mij dat hij daarnaast nog tijd vrij maakt voor nog andere dingen.
'Maar', zegt hij, 'ik moet grenzen trekken. Ik kan niet alles aanpakken wat mij interesseert.'
Natuurlijk gingen wij na de broodmaaltijd naar buiten. Naar de bijen..., Joppe-lievertjes!
De klotzbeute heeft hij vastgelegd met z'n digitale fotohuisje en het vlieggat heeft hij ook nog gefotografeerd. Op zijn hurken zittend kon ik hem goed in de ogen kijken. Groene kijkers en donkere wenkbrauwen blijkt een mooie combinatie.
Wij praatten over bijenrassen, bijenstallen, bijenplanten, bijenvolken, bijensteken, bijenhoning , bijenhouders en bijenhoudsters. Wellicht bent u ook nog in beeld gebracht.
Na de soep zijn we nog rond het Joppekasteel gewandeld en wist Jelte Pieter ons veel van zijn bomenkennis mee te geven.
De hyundai bracht hem weer naar Deventer en...zijn mooie heidestruikjes zal ik nog gaan planten. Die arme zandgrond van mij, zal ze met liefde ontvangen.
Bijgewerkt door - frans vantongeren op 05/11/2001 17:30:58