De eerste keer

[Erik]

Hallo,

afgelopen zaterdag met mijn vader naar de heide geweest alwaar 5 kasten stonden van hem. Als zeer pril imker was dit de eerste keer dat ik honing ging halen. De dag was prachtig, een briesje, blauwe lucht en veel zon. Voor de 2e keer trok ik mijn nieuwe imkers-kap over het hoofd, laarzen aan en goed dichtbinden. Handschoenen aan, de beroker aansteken en wachten tot het goed smeult. Een enkele verbaasde Schotse Hooglander nam het tafereeltje op. Hij zal wel denken "Wat is dit nu weer ?".

Goed, naar de kasten, ze staan lekker beschut onder een eenzame zwarte den. De heide zelf is nog wel enigszins paars, maar de echte uitbundige bloei is toch wel voorbij. We gaan vandaag 1 kast openen en leeghalen waar volgens mijn vader het meeste inzit.
Voorzichtig wandelend staan we uiteindelijk achter de kasten. De bijen vliegen nog dat het een lieve lust is, een prachtig gezicht. Maar er moet gehaald worden dus aan het werk.

Het dak wordt er afgehaald, de laag tussen honingkamer en dak ook (ik weet de term niet hiervoor), deze zit trouwens erg vast, voorzichtig wrikken met de kastbeitel doet wonderen. Nadat deze ook verwijderd is, zien we de honingkamer. Het wemelt van de bijen, dus een paar kleine kneepjes in de blaasbalg van de beroker doet wonderen. De bijen gaan naar beneden alsof ze zelf gestoken zijn. Weer voorzichtig de raampjes loswrikken van de kast zelf. Nooit gedacht dat bijen zo sterk alles aan elkaar vastkitten. De raampjes worden nu 1 voor 1 losgehaald. Sommige raten zijn prima verzegeld en bij anderen kan ik de honing nog zien glinsteren. Een prachtig gezicht als je dit voor de eerste keer ziet, de keren daarna zal ook heel mooi zijn denk ik.

De bijen worden nu flink wild en ze zoemen om mij heen en gaan op mij zitten. Ik weet wel, ze kunnen mij niet steken door de blouse maar toch, als je zoiets voor het eerst meemaakt, al die zoemende bijen, is toch een aparte ervaring. En ja hoor.....auw ! Op mijn been dus, gewoon rustig blijven en dan is er niks aan de hand. Maar het is even vervelend, nooit gedacht dat ze door de stof van een spijkerbroek heen kunnen steken. Wel dus........

De honingkamer is leeggehaald en gaat er weer op, dadelijk merk je dat de activiteit van de bijen afneemt. We dragen de raten naar de auto en blijven daar nog even staan om ook de laatste bijen de kans te geven zich terug te trekken. Nog even genieten van het wijdse uitzicht en we gaan weer richting huis om de honing te slingeren.

Omdat het heide-honing is, moet er een kolb-toestel gebruikt worden. Maar eerst moet er ontzegeld worden, mijn vader doet het voor en niet lang daarna heb ik de slag al aardig te pakken en ontzegel ik alsof het een lieve lust is. Het kolb-toestel ligt intussen in een pan met kokend water. Grappig apparaat, de pennetjes vallen precies in de raat en maken de honing zo vloeibaar.
Dan het slingeren, er gaan 3 ramen in de slinger en er wordt eerst 1 kant en daarna de andere kant geslingerd. Voorzichtig in het begin, omdraaien en dan wat harder slingeren. Ik hoor de honing tegen de wand aan spetteren. Al gauw wordt de bodem bedekt met honing.
De andere raten volgen nu ook snel en niet lang daarna heb ik mijn eerste potje zelf geslingerde heidehoning in handen. Van deze kast was de opbrengst ongeveer een kilo of vijf.

Misschien niet zoveel, maar waar het mij echter om gaat is de zeer leerzame dag die ik gehad heb en opnieuw een bewijs dat ik eenn goede keus heb gedaan om met deze hobby te beginnen. Ik kan bijna niet wachten tot ik volgend jaar mijn eigen volken heb.

Dit was mijn verhaal, ik hoop dat het een leuk verhaal was en dat eenieder een beetje terugdenkt aan zijn/haar eerste ervaring met honing halen.

Erik

[Els Kleijnendorst]

Maar eerst moet er ontzegeld worden, mijn vader doet het voor en niet lang daarna heb ik de slag al aardig te pakken en ontzegel ik alsof het een lieve lust is. Het kolb-toestel ligt intussen in een pan met kokend water.

Erik, aan al die pennetjes blijft nu een druppeltje water hangen. En dat water komt hierna in je honing terecht. En dat terwijl de bijen zo'n moeite hebben gedaan om de nectar in te dampen. Het is beter om de raten met heidehoning in z'n geheel op een warme plaats te zetten, hierdoor zal de honing makkelijker uit de raat komen. Maak het ook weer niet te warm, dan zal de was zacht worden en wellicht smelten. Wellicht kan iemand anders je advies geven over de juiste verwarmingstemperatuur, die weet ik niet.
Een andere mogelijkheid is om je kolbtoestel met een elektrische verfstripper iets te verwarmen, ook weer niet zo warm dat de wasdeeltjes aan het ijzer smelten.

[Erik]

Hallo Els,

ik was nog vergeten er bij te vermelden dat het kolb toestel eerst wordt afgedroogd.
Maar de tip is natuurlijk van harte welkom.

Erik