Ballade

[Bart de Coo]

BALLADE

Een zwerm hing aan een dunne eikentak.
Nadat ik eerst de tak had neergebogen,
Liep heel het volk de korf in met gemak;
Ik moest helaas een enkle steek gedogen.
Toen 's avonds laat de bijen niet meer vlogen,
Heb ik ze op de fiets naar huis gebracht;
Ze zijn daar in een lege kast getogen.
Hoe vaak heb ik niet aan die zwerm gedacht.

De bijenzwerm had eindlijk onderdak;
Hij was, om zo te zeggen, op het droge.
Al spoedig kon ik met een honingbak
De aardig volgebouwde kast verhogen.
Een tijdje later, weer de kast gewogen.
Wat? Doen ze dat dan echt op eigen kracht?
Is iedre gram uit bloemen opgezogen?
Geen tel dat ik niet aan mijn bijen dacht.

Als wij eens wisten wat daarachter stak,
Vanwaar de bijen halen dat vermogen.
Als 't bijenvolk mij daar eens over sprak,
Ik zou geloven dat de bijen logen.
Ik zie het noodgedwongen onder ogen:
De bijen hebben bijna tovermacht.
Een bij begrijpen blijft een ijdel pogen,
'k Heb zo veel over bijen nagedacht.

Bijen, luister! Ik ben al vaak bedrogen;
Toch hield u telkens bij mijn ziel de wacht.
Voor u in plaats geen -sofen, -isten, -gogen,
Zolang ik aan uw raadselwonder dacht.


Bart de Coo,
April 2016

[Erick]

[Hans van der Post.]

Had het al eerder opgemerkt: het voorjaar 2016 is nu echt losgegaan.