Bijenhouden.nl

In 1986 verhuisden wij voor mijn werk naar Wageningen. Mijn vrouw vond een baan als secretaresse voor het bestuur van de VBBN in het bijenhuis. Haar werd geadviseerd de bijencursus te volgen en dat deed ze. Van de vereniging kreeg ze een volkje dat bij ons achterin de tuin geplaatst werd. Ik bekeek het met argusogen want ik had het niet zo op die steekbeesten. Ze had voor de cursus het boek van Speelziek. Voor de aardigheid begon ik ook te lezen. Gaandeweg werd ik steeds meer geboeid door het leven van de bijen maar behield wel mijn angst voor die stekers.
Na een tijdje zei ik haar dat ze haar volk eens moest controleren want ze zouden wel eens kunnen gaan zwermen. "Dat komt wel", was het antwoord. Er gebeurde niets. Na nog een week hetzelfde verhaal. De derde keer zei ik: "als jij het niet doet, doe ik het"." Ok" was het antwoord. Daar stond ik met mijn grote mond want ik was het niet werkelijk van plan. Maar ja, nu moest ik wel. Haar pak aan (paste wonderwel). Beetje rook bij de ingang, dekplank voorzichtig omhoog, beetje rook. Wow. Ik zag een stel bijen rustig bezig en er was er geen een die in de aanval ging. Rustig raampje voor raampje bekeken. Ik voelde me steeds beter. Wat een genot om naar te kijken. Er was niets aan de hand. Het volk was prima in orde en en van zwermen was geen spreke.
Sindsdien was ik verslaafd aan de bijen en heb vele cursussen gevolgd en ook als beheerder van de VBBN bijenstal geassisteerd bij de bijencursussen.
Na onze verhuizing naar Duitsland, 8 jaar geleden had ik geen bijen. Varroa etc, ik zag het niet meer zitten.
Nu toch weer een volkje en ik ben zo gelukkig.
Grote plannen tegen varroabestrijding maar daarover later meer (thermobehandeling volgens een nieuw concept waarmee ik druk bezig ben.

Nu Jan er zijn heel veel lege pagina's laat maar horen over de thermobehandeling.
Zet dit dan wel in de rubriek: Ziekten, parasieten en bestrijding.