om de struktuur van een kruisbes-bloemetje bloot te leggen;
het is een uiterst klein bloemetje en om er met een fijn mesje
een reepje af te halen zonder het bloemetje al te zeer te beschadigen,
moet je een aantal pogingen wagen; toen ik dacht, dat het gelukt was,
legde ik het bloempje onder de stereomicroscoop. Op een van de kijkers
kon ik een fototoestel plaatsen en dit was het resultaat:
Boven is het vruchtbeginsel te zien waarin een aantal eitjes; vanuit het vruchtbeginsel gaat de stamper naar beneden en eindigt in de stempel even
buiten de kroon; meeldraden zijn aan de kroon bevestigd; aan de voet van de stamper een rond kuiltje waarin (niet zichtbaar) een aantal nectarklieren.
Beharing rond de stamper voorkomt verdamping van de nectar.
Bestuivers, vooral bijen, die op de nectar afkomen, laten van elders
stuifmeelkorrels achter op de stempel; dat heet bestuiving.
Als de stempel de stuifmeelkorrel accepteert - hij moet van dezelfde soort zijn maar bij voorkeur niet van dezelfde bloem - trekt deze een z.g. pollenbuis door de stamper waardoor een zaadcel naar het vruchtbeginsel wordt getransporteerd; als de betreffende zaadcel zich verenigt met een eicel
spreekt men van bevruchting. Beide begrippen worden telkens weer verward.
Na de bevruchting onstaan de pitjes, die een hormoon afscheiden, waardoor de vrucht gaat groeien; de kroon valt vervolgens af. Op de foto is de vorm van de toekomstige kruisbes duidelijk te zien.
hennie oes
Bijgewerkt door - Oude Essink op 11/02/2002 14:18:46