Een prachtig voorbeeld van een nachtbestuiver is de Kamperfoelie ( Lonicera caprifolium), hier bestoven door een pijlstaartvlinder.
Als andere nachtbestuivers, zoals de Teunisbloem of de Silene, trekt de bloem tegen donker haar bestuivers aan. Een honingmerk hebben de bloemen niet; dat zou geen zin hebben in halfdonker; de kroonkleur is licht (wit, crème, geel, bleekviolet) en geeft een kleurvlak in het donker; de voornaamste prikkel om bestuivers te lokken is de geur die de bloem 's avonds verspreidt en voor de vlinder al op 10 meter te ruiken is.
Hier de avondkoekoeksbloem, bestoven door de vlinder Pergesa elpenor.
De pijlstaartvlinder heeft een lange, smalle tong van bijna 3 cm., die in rust in ingerold; Vóór de bloem rolt zij de tong uit en hangend voor de bloem zuigt zij de rijkelijke nectar uit de lange smalle bloembuis. De vlinder heeft een hoog energieverbruik en de bloem bevoordeelt haar dan ook met een rijkelijk belletje nectar. De pollen kleeft aan de tong en wordt zo meegenomen naar de volgende bloem. De Turkse lelie is ook een nachtbestuiver; vliegend vóór de bloem beweegt de vlinder haar tong razendsnel op en neer waardoor er veel pollen aan blijven kleven.
Bovenstaande foto maakte ik in Zuid Frankrijk ( gokken met de flits in donker!) van een bloem die de Fransen 'Belle de nuit'
Op de bovenste foto betreft het volgens mij een Groot Avondrood. De rups, genaamd "Olifantsrups", van deze vlinder is bekender dan de vlinder zelf. De rups richt zich bij verstoring op en toont hierbij z'n oogvlekken. Soms wiegt hij hierbij enigszins heen en weer, wat een indrukwekkende vertoning is. De vlinder komt hier in Zeeland o.a. in de duingebieden wel voor, waar de rups voldoende voedsel vindt in de vorm van o.a. geel walstro (en andere walstro-achtigen).
De vlinder op de onderste foto is volgens mij een winde-pijlstaart. Deze ken ik helaas niet zo goed, maar volgens de boekjes is het een echte trekvlinder, die vanuit Afrika ook wel onze omgeving bezoekt. De rups van deze vlinder leeft van o.a. akker- en haagwinde.
Aardige plant. Prachtig dat opengaan van de bloemen rond zonsondergang. Bij ons in de tuin bemerkte ik dat vanuit 1 kast er veel belangstelling was voor de teunisbloemen. Een enkele bij vloog ongeveer 10 minuten voor opening van de eerste bloem uit om te inspecteren. Daarna volgden er enkele meer. Niet te veel en niet te weinig om al die open gaande bloemen te bezoeken, het druppeltje nectar er uit te halen (je ziet het zo opgezogen worden), elke bij bezoekt een klein aantal bloemen als het druppeltje nog aanwezig is en moet dan met volle honingmaag weer terug.
Ze vlogen een half uur na zons ondergang nog!!! Namen ook stuifmeel mee. Maar slechts van 1 kast. De afstand van de kasten tot de bloemen bedraagt ongeveer 20 meter. Ze staan op een plek, de bijen moeten dus op deze korte afstand ook duidelijk de richting aangeven. En, ze wisten het natuurlijk van gisteren...
Hallo Erik en Kees,
Bedankt voor opmerkingen bij mijn plaatjes; de pijlstaartvlinder op die kamperfoelie betreft inderdaad de Groot Avondrood; Mijn kennis van die insectensoorten reikt niet zo diep, maar ik kon dit nakijken; het gaat er mij om, dat bepaalde bloemen zich op bepaalde insecten richten om aan haar gerief te komen (en zo wederzijds); zo ga ik er nu van uit, dat de vlinder op de onderste foto een winde pijlstaart betreft.
In mijn tuin heb ik ook een aantal (gecultiveerde) Teunisbloemen staan en zij zijn enorm dankbaar; nemen weinig plaats, bloeien fel en lang en 's avonds is het een lust de bloemen te zien openspringen; eerst grauw-groen in de schemering, is de plant binnen een half uur fel geel gekleurd. Bijen zie ik er 's morgens wel op, als de bloemen nog niet verwelkt zijn; in Zeeland zijn er hele velden van, die een rijke honingoogst kunnen opleveren. De plant is tweejarig; eenmaal in je tuin, heb je er ieder jaar plezier van zonder omkijken.
hennie oes
