Radiobericht zaait onrust en ongenoegen .

[de vos roger]

Beste Imker,

Vorige week kon men op Radio 2 in het consumentenprogramma Inspecteur Decaluwé enkele interviews horen in verband met het al dan niet giftig zijn van honing, wanneer honingbijen de nectar halen op Jacobskruiskruid. Op volgend URL zijn de interviews nog te beluisteren.

http://radio2.be/detailpagina.cfm?id=15 ... urdecaluwe

Of het forum bijen@cari.be is hieromtrent al heel wat te doen geweest. Misschien hebt u reeds vragen of opmerkingen gekregen van klanten. Mogelijk bent u niet geregistreerd op het forum, maar omdat ik het belangrijk vind dat u een correct antwoord kunt geven op vragen van uw klanten vind u hierbij, met toestemming van Ludo De Clercq, de goed gefundeerde reactie die hij plaatste op het forum.

Vriendelijke groeten,

Chris Van Gampelaere

Besten,

Ik denk dat het zeer terecht is dat het FAVV hier geen zaak van maakt.

Jacobs kruiskruid is inderdaad giftig voor vele zoogdieren, uitgezonderd herten en konijnen. Schapen verdragen het wel, maar krijgen later groeistoornissen.

De meeste dieren hebben geleerd de zeer bittere plant te mijden, maar vergiftigingen treden vaak op als een weide met JKK gehooid wordt.

Het is in die mate giftig dat in Engeland boeren (waar het in bepaalde streken een plaag is), aanbeveling krijgen de plant nooit met de blote hand uit te rukken, omdat de giftige stof uit het sap door de huid dringt en zo tot onomkeerbare leverschade leidt. Dit klopt echter niet, want het gif komt pas vrij na alkalische splitsing, t.t.z. na opeten in de dunne darm. Wat wel optreedt is een sterke huiduitslag, veroorzaakt door andere gifstoffen in het sap, de sesquiterpene lactonen. Dit is een allergische reactie

Het is echter uitgesloten dat het gif in de nectar terecht komt. Het gif is namelijk niet vrij aanwezig in de plant, maar chemisch gebonden als glucoside.

Het gif is een cocktail van zestien pyrrolizidine alkaloïden. Het wordt op een dag of twee via de nieren uitgescheiden, maar zal intussen hier en daar enkele levercellen gedood hebben. Een enkele dosis is dus op zich niet erg (de rest van de levercellen neemt de taak over, de afgestorven cellen worden vervangen door bindweefsel), maar regelmatige opname kan tot zo'n grote leverschade leiden dat de dood intreedt ( daarvoor moet wel 50-70% van de lever weg zijn. Om dit te bereiken moet een paard bvb 1 tot 10% van zijn eigen gewicht aan JKK eten.

Als men mij dus probeert wijs te maken dat het stuifmeel in de honing gevaar zou kunnen opleveren, laat ons dan eens aan het rekenen slaan. Een dodelijke dosis vergt zo'n 0.6 tot 6 kg stuifmeel per persoon van 60 kg.. In geslingerde honing zit gewoonlijk minder dan 0.1 gewicht% stuifmeel, waarvan waarschijnlijk niet meer dan 1% van JKK afkomstig is (JKK bloeit van juni tot oktober, en komt bij ons dus enkel in juni-juli van pas, een periode dat we normaal een grote diversiteit aan bloesem hebben) dus moet men dan 60 tot 600 ton honing eten om aan een dodelijke dosis te komen. Correct warm afgeschuimde honing zal normaal nog een factor 10 tot 100 minder stuifmeel bevatten. Daarvan moet men dan al 6-60.000 ton eten!

Ik denk men meer risico door JKK zal lopen door na een natuurwandeling zonder de handen te wassen te eten, dan door wat een normale persoon aan honing eet.

De belangrijste menselijke schade en sterfte gevallen staan in verband met (zelf gemaakte) kruidenthees die gedurende lange tijd werden gebruikt.

Voor wie belangstelling heeft voor de chemie erachter, zie:

http://vm.cfsan.fda.gov/~mow/chap42.html

http://www.cfsan.fda.gov/~mow/pyrrol2.html

Beste groeten,

Ludo




roger