Rotbeesten bestaan niet, alleen de mens solliciteert naar die titel.
De teek kwam bij de verkiezing als nr. 1 tevoorschijn. Dat is niet zo verwonderlijk, want je kunt er knap last van hebben, maar alles heeft in de natuur een functie. Dat wij niet al die functies waarderen is een tweede.
Bij het plaatje van de teek (schapenteek: Ixodus ricinus) heeft 'Vroege vogels' het voor de mens verkeerde stadium gekozen, namelijk het 3e stadium (imago, volwassen exemplaar). Mensen worden echter bijna steeds gestoken door teken van het 2e stadium (nimf, onvolwassen exemplaar).
Bij de copulatie 'wroet' het mannetje met zijn snuit in de geslachtsopening van het vrouwtje. Die opening bevindt zich tussen het laatste paar poten. Aan het eind van het lichaam zit de andere opening (anus). Dat wroeten is een soort voorspel. Na verloop van tijd wordt ze paringsbereid en het mannetje deponeert met zijn palpen (aan weerszijden van de snuit) spermapakketjes in de geslachtsopening van het vrouwtje, waarmee ze bevrucht wordt en de paring klaar is. Bij nader bekijken blijken deze 'rotbeesten' dus best interessant te zijn.
Onderstaand plaatjes van een volwassen vrouwtje (ongeveer hetzelfde plaatje als bij Vroege vogels), een nimf op de huid van een mens (dat was ik), een copulerend stel en de onderkant van een vrouwtje (1=geslachtsopening; 2=anus). De nimfen zijn ongeveer 1,0 mm, adulte mannetjes circa 2,0 mm; adulte onbevruchte vrouwtjes ruim 3 mm lang. Om het laatste plaatje te kunnen maken moest ik het stel voorzichtig omkeren. Ze waren zodaning in trance dat ze dat toelieten. Normaal hangt het mannetje dus onder het vrouwtje.
