Tot de grote familie van de Rosacaeën behoort ook de Mispel. In Oost Europa komt zij veel voor, in Midden Europa is zij zeldzamer aan het worden. Ik heb er een in mijn tuin staan en geniet in het voorjaar van de prachtige bloemen, die volop bijen aantrekken en in de herfst van de decoratieve vruchten.
Bij mij is de mispel een struik van 5 m. breed en 3m. hoog; zij komt ook als boom voor en haalt dan een hoogte van 8 meter. Op dit moment zit zij vol grote witte bloemen aan de uiteinden van de takken.
De kroon heeft een vijftal grote, witte ,soms iets groenige bloemblaadjes die breed uit staan. Verder heeft zij 30 à 40 meeldraden en 5 stijlen. Een mooie bloem, één aan iedere tak.
Het vruchtbeginsel is onderstandig en heeft over haar volle breedte, bovenop, Nectariën, die ruim nectar leveren aan de bij (links), die van de vele helmknoppen ruim lichtbruin stuifmeel meeneemt (rechts); soms neigt de kleur van de pollen naar het groenige.
De ruigbruine vruchten (mispels) zien er uit als afgeplatte bollen waarop de oorspronkelijke kelk nog aanwezig is. Mispels zijn eetbaar als zij beurs zijn; half verrot na de eerste vorst; vandaar dat men spreekt van een 'rotte mispel'
