Amazilia Beryllina = Beryllina kolibrie uit de westkust van de VS; mnl.
plm.7 cm.; foto Tyrrell.
Kolibries
In het voorjaar 2007 maakte ik een reis naar de Westkust van de Ver.Staten;
gewapend met een fototoestel wilde ik een leuke rapportage maken van de daar
aanwezige kolibries. Ik zag weliswaar kolibries maar het was toch te donker
en de beestjes waren te snel om tot acceptabele foto’s te komen.
Om toch een paar afbeeldingen te plaatsen maakte ik gebruik van enige folders
en waar vermeld van het schitterende Kolibrie boek van E. en R. Tyrrell:
E. Tyrrell cs. Hummingbirds, their life and behaviour; Nature; New York 1985.
Oorspronkelijk kende Amerika geen honingbijen; deze werden door Kolumbus
geïmporteerd uit Europa. Kolibries komen in geheel Zuid- Centraal- en Noord-Amerika (incl. Canada)voor. Zij zijn de bestuivers van bloemen met diepe kelken en ver naar buiten stekende meeldraden en stempels; als geen anderen beschikken zij over het complexe instrumentarium om die rol te kunnen vervullen; tussen haar en de betreffende bloemen is een symbiose ontstaan: de een kan niet zonder de ander.
Er zijn 350 soorten; verdeeld over de genoemde gebieden. In Z.Amerika leeft de Reuzekolibrie met een lengte van 20 cm. De meeste soorten zijn echter veel kleiner; de allerkleinste vogel is te vinden in Cuba: de Bijkolibrie is 5 cm. lang en weegt 1.8 gram; de Robijnkeelkolibrie uit N.Amerika heeft een lengte van 7.6 cm en zij weegt 3 gram; het gemiddelde gewicht van alle soorten is 3.5 gram; dat is het gewicht van 35 bijen. De gemiddelde leeftijd is 4 à 5 jaar; er zijn er ook die 12 jaar of ouder worden.
Het geringe gewicht ( weinig massa) betekent een enorm warmteverlies; om op temperatuur te blijven eten zij constant en zijn zij voortdurend in beweging. Haar stofwisseling is 50 keer die van ons mensen; dat houdt ook een zeer hoog zuurstofverbruik in; om dit te regelen maakt het hart meer dan 1000 slagen per minuut. Als zij rusten (‘s nachts) loopt haar temperatuur vele graden terug; als de dageraad aanbreekt, hebben zij 20 minuten tot een uur nodig om weer op gang te komen.
Kolibries zijn de enige vogelsoort dat achteruit kan vliegen; hangend voor een bloem vliegen zij in stilstand. Zij maken gemiddeld 53 slagen per seconde; vliegsnelheid 40 km. per uur; mannetjes 90 km.
kolibries op normale vlucht.
Op zoek naar voedsel en bij goed weer vliegen zij 24 uur achtereen. Bepaalde
soorten leggen een afstand af van 4500km om van de broedplaats in Alaska te gaan naar de overwinteringplaats in Mexico; zij nemen voedsel mee van meerdere keren haar gewicht. Ander soorten, zoals in Noord Amerika, hebben een z.g. nectarroute: van Texas vliegen zij met de dracht mee westwaarts; vervolgens langs de kustgebieden naar het noorden tot de grens met Canada; vandaar weer binnenlandinwaarts naar Texas terug. Zij oriënteren zich op zon - sterren - landschapskenmerken en een ingebouwd magnetisme zintuig. Kolibries zijn overigens eenlingen en vliegen nooit als groep.
3 foto’s Tyrrell
Kolibries zijn niet geurgevoelig: zij zien de bloemen waar zij op vliegen en zij gaan van bloem naar bloem, waarbij zij de beste nectarleveranciers onthouden. Zij vliegen op ongeveer 150 plantensoorten met een voorkeur voor trompetbloemen, die een zeer diepe smalle nectarbuis hebben waarin veel nectar is opgeslagen met een hoog suikergehalte. De kleur zal bij voorkeur rood zijn: deze bloemen hebben een hoog kleurcontrast met de omgeving; rood absorbeert warmte, zodat de geboden nectar a.h.w. is voorverwarmd; rood wordt door bijen niet gezien, zodat de concurrentie minder groot is. Ook roze - purper - geel - oranje - wit komt in aanmerking.
Vliegend in stilstand vóór de bloem steken zij haar l
