Steeklustig volk

[wilde]

Gisteravond (nacht) heb ik een collega-imker geholpen met het verhuizen van 3 bijenvolken, die hij in de ruime tuin van zijn woonhuis had staan. Ze staan er al jaren en het gaat altijd goed. Hij heeft van mij de laatste jaren redelijk zachtaardige moeren (Buckfast) gehad waar goed mee te werken was.
Dit voorjaar ving hij in zijn buurt een grote wilde voorzwerm. Het waren kleine zwarte bijen. Ze bouwden goed en hadden inmiddels de beschikking over 2 broedkamers en 2 (gevulde!) honingkamers.

Ze waren echter onhandelbaar en hij wilde ze opruimen. Daartoe had hij bedacht dat eerst de moer er uit moest. Dat had hij gedaan en 10 dagen later (eergisteren) verwijderde hij alle redcellen.
Het hopeloos moerloze volk wilde hij daarna zo spoedig mogelijk van een andere moer voorzien of verenigen met de andere 3 volken.
Het is zo'n volk dat ontembaar is: bij iedere keer openen schieten er honderden als raketten uit de kast en ketsen op het vizier van de bijenkap. Hij keek ze dan ook nauwelijks na. Ze hebben veel rust gehad, want de tuin is af en toe ook speelplaats voor zijn kleinkinderen. Nu was de agressie zeer sterk, maar niet op hem gericht maar op de tuin van de buren, achter 3 meter hoge brede hagen en schuttingen. Hij had het niet in de gaten en maakte zijn geplande werkzaamheden af. Moerloze bijen zijn dikwijls agressiever dan die van moergoede volken. Dat verklaart mogelijk de extra aanvalsdrift.

Het aangevallen object was de hond, een jonge gezonde Labrador. Het dier werd werkelijk overspoeld met steekgrage bijen en liep zo honderden steken op in lijf en bek. De hond zakte binnen korte tijd door de poten en raakte geheel in shocktoestand. De buurvrouw die de hond te hulp schoot liep ook zelf veel steken op. Ze heeft er nu ondermeer een dik gezicht aan over gehouden en dat zal wel weer over gaan, maar de imker voelde zich door alles zeer bezwaard. Hij heeft het kwade volk direct afgezwaveld en de rest moest voor zijn gemoedsrust (en misschien ook die van de buren) naar elders worden verhuisd. Dat was een zware klus, want er zat veel honing in.

De veearts die bij de hond geroepen was stelde shock vast. Het dier had een veel te lage temperatuur, reageerde nauwelijks, plaste bloed. Het dier heeft inmiddels een paar keer een infuus gehad, omdat drinken ook moeilijk is. Het bloed in de urine zou mogelijk worden verklaard door plasmacellen in de doorbloeding van de darmen, die door de grote hoeveelheid gif losraken, zo werd mij verteld. Over een week zou het dier weer redelijk hersteld moeten zijn. We hopen het beste. De hond was van de zoon van de buurvrouw die deze tijdens zijn vakantie zou verzorgen. Dat maakt het nog wat complexer.

Daarnaast spelen ook aansprakelijkheidsaspecten mee. De imker wil uiteraard alle kosten vergoeden, die inmiddels behoorlijk zijn opgelopen. Het is de vraag of de gewone WA-polis deze aansprakelijkheid dekt. Het is mij niet bekend of de VBBN naast een schadeverzekering ook een WA-verzekering heeft voor de leden. Dan zou de schade eventueel via die polis kunnen worden verhaald.
De schade aan de relatie met de buren wordt getracht te herstellen met tekst en uitleg, duizend excuses, bloemen, fruitmanden en '¦. potten honing.
Albert

[wilde]

Van de VBBN vernam ik dat er een WA-verzekering voor de leden is. Dat is dan misschien een geluk bij een ongeluk, want de kosten zijn inmiddels sterk opgelopen en het betreft een VBBN-lid. Die kosten zijn nog niet het ergste, want de hond is vandaag overleden, ondanks extra zorgen in een universiteitskliniek. Het arme dier heeft het niet overleefd.
Albert