Dag fens!
Dag Albert.
Dag Erik.
Ga ik een reactie schrijven, schuine streep, ga ik níét een reactie schrijven? Vanaf het eerste moment circuleert deze gedachte door mijn brein. Verantwoordelijkheidsgevoel leidt er toe, dat ik, let wel op, voor de allerlaatste keer me toch nog eens laat verleiden. Ik kan mij toch niet in stilzwijgen verhullen, terwijl mijn fens mij zo warm verwelkomen. '˜Smûker' had ik het mij niet voor kunnen stellen! Blijkbaar vinden forumers mijn stukjes net zo fris en zoet als mijn lievelings vruchtenkokteel van sinasappel, banaan, peer, kiwi en wat voor vrucht maar voor handen is. En dat is fijn. Heel erg fijn. R. is zelfs ingegaan op de legitimiteit van het schrijven van een column op
http://www.bijenhouden.nl. Beter dan zij, verwoord ik dat vraagstuk nooit. Bij R. is het een duidelijk en heldere uitleg. Bij mij zou het een slordige opsomming worden wat lijkt op het onderstaande:
Ik beroep me op mijn zwijgplicht, op mijn vrijheid van meningsuiting. Ik doe niets wat niet mag. Ik houd me aan de grondwetjes van het forum. Jij/u hoeft niet te reageren, mag wel natuurlijk. Niets staat je/u in de weg om met de dingen aan de slag te gaan waar jij/u zich aangesproken door voelt. (Dat '˜gelieve hieronder niet te reageren' was enkel en alleen om een aansluitende reeks te maken.) Enzooooooooovoooooooorrrrrrrrrrtttttttttt.
Daarom verwijs ik liever naar het stuk van R.
Speciaal voor Albert toon ik aan, dat aan het schrijven van een column niets mis mee is. Dergelijk principe komt zelf veelvuldig voor in de natuur. Lees maar mee.
Met vriendelijke groeten J.P.
P.s. 1 Mijn eerst volgende bericht zal over bijen gaan.
P.s. 2 Van goede kritiek word ik natuurlijk nooit verlegen en goede kritiek verwerk in mijn columns.
P.s. 3 Frans, ik wil mijn column voor alsnog even in '˜algemeen' houden. Die rubriek dekt tot nu toe het best de lading. Van jouw goede wil als rubrieksbeheerder was ik al van overtuigd.
~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~
Ap de merel
Albert jij bent, ondanks je kleine formaat, het genereuze en geduldig mereltje en ik'¦'¦'¦ik ben de koekoek. (Of om in bijentermen te blijven en jou te plezieren de koekkoekshommel. Je mag zelf weten welke.). Stiekem leg ik mijn ei in jouw nest. Op deze manier ben ik mijn ei kwijt. Ik richt vanaf dat tijdstip mijn aandacht op andere dingen.
Jij klein broeds bruin mereltje zit lekker warm in je nestje mijn ei uit te broeden. Mokkig van het broeden orden je de takjes van het nest. Ze moeten keurig in elkaar gevlochten zijn. Onwillige uitstekende conifeertjes knip je met je scherpe snavel af, net zo lang dat er een egale rand is ontstaan.
Wat mij opvalt, je maakt ook steeds van die vreemde geluidjes. Je partner krijgt de opdracht om de scheidingslinies met andere territoria fel te verdedigen. Je communiceert met soortgenoten. Je reageert continue op hun geluidjes. Ik ervaar het als positief, het zal mijn nakomeling alleen maar ten goede komen.
Al die zituren van die doorgebakken kersenrode merelkont heeft zijn nut. Kijk eens aan. Aan het einde van het seizoen klinkt koekoeksgeschal in het bos. Een prachtig koekoekskind prikkelt je enorm om je meest voorradige bronnen aan te spreken.
Bijgewerkt door - Jelte Pieter Dijkstra op 01/04/2003 16:06:13