Huttentut

[DaanL]

2 januari stond er weer een artikel in de TC Tubantia, van dezelfde Jo over dezelfde Huttentut, hij heeft weer te koop:
Artikel uit De Twentsche Courant Tubantia van 02-01-2006
De opmars van de huttentut

BORCULO - Hij heeft een soort opstanding van de huttentut teweeg gebracht. Jo van Dreumel uit Borculo bood dit jaar de zaadjes van het oude gewas te koop aan op internet. Hij kreeg zo'n 150 reacties uit Nederland, Luxemburg, Zwitserland en Frankrijk. Hij kon de vraag nauwelijks aan.


Hij stond eigenlijk al op het punt om geïnteresseerden '˜nee' te verkopen, toen hij plotseling hulp kreeg. '˜Er belde iemand van de Vogelwacht Borculo aan met de vraag of ik nog huttentutzaad wilde hebben. Hij had nog wel een paar kilo in de schuur te staan. Hij heeft me anderhalve kilo gegeven. Daarmee had ik meer dan voldoende om aan de vraag te voldoen. Zelf had ik maar honderd gram. Een man uit Luxemburg vroeg om 20 gram. Hij wilde een groot stuk land inzaaien met het zaad.'

Jo van Dreumel heeft altijd al een voorliefde gehad voor oude gewassen. Bijna drie jaar geleden stuitte hij bij toeval op de huttentut. In café-restaurant Kerkemeijer, waar een beurs van oude ambachten werd gehouden, zag hij het gewas dat honderd jaar geleden vrijwel overal in het Nederlandse landschap te vinden was.
'˜De plant zei me niets', aldus Van Dreumel eerder dit jaar. Hij kocht een oogstrijpe plant en hing hem thuis te drogen aan een draad. Ondertussen ging hij via boeken en internet op zoek naar informatie over de huttentut. Het gewas, dat net als koolzaad een gele bloem heeft, was tot voor honderd jaar zeer populair in Nederland. Het kende meerdere gebruiksmogelijkheden.

Uit de zaadjes werd olie gewonnen, die werd gebruikt in olielampen. De stengels van de huttentut waren geschikt voor het maken van bezems. Kleinere stukjes dienden zelfs als een soort schuurspons. De bloem van de huttentut was - vanwege de hoeveelheid nectar - bovendien ook erg geliefd bij bijen. '˜Voor imkers is deze plant dus zeer interessant', realiseerde Van Dreumel zich. '˜Het mooie van de huttentut is ook dat je maar één keer een kleine hoeveelheid huttentut hoeft aan te schaffen. Daarna kun je er jaren mee verder. Kwestie van drogen en daarna verzamelen van de zaden.'

Van Dreumel wist dus wat hem te doen stond. Het ene plantje dat hij had gekocht bij Kerkemeijer leverde hem een handvol zaad op dat hij uitzette op een stukje grond bij zijn huis. Binnen enkele maanden kreeg hij een wild ogende plant, met gele bloemen, waar ongelooflijk veel bijen op kwamen. '˜Het stierf echt van de bijen. Mocht je het zaad van de huttentut willen uitzetten is het wel handig daar rekening mee te houden. Dicht bij huis zou het tot overlast kunnen leiden.'


Over enkele maanden mag de huttentut bij Van Dreumel weer tegen de klippen op groeien. Hij is namelijk van plan de zaadjes opnieuw te koop aan te bieden. Mogelijk dat hij volgend jaar ook voor het eerst een bezem maakt van de stengels van de huttentut. '˜De man van de Vogelwacht bracht eerder dit jaar al zo'n bezem voor me mee. Het is een kwestie van de stengels goed bij elkaar te binden.'

Van Dreumel heeft de smaak met oude gewassen helemaal te pakken. Naast de huttentut gaat hij de komende maand ook aan de slag met het zaad van de Eenkoren en de Spelt, een oud tarweras waar goed brood mee te bakken valt. '˜Voor het zaad van de Eenkoren heb ik heel veel moeite moeten doen. Via het genetische centrum in Wageningen ben ik daar aan gekomen. Ze hebben de honderd zaadjes precies uitgeteld. De Eenkoren is het oorspronkelijke gras waar later allerlei tarwesoorten uit voort zijn gekomen.'

Van Dreumel is per email te bereiken op: jo(A)dreumel.net