Waarom imker jij?

[Franschman]

Beste Beeliever,
Langzamerhand behoor ik tot de mastodonten onder imkers hier.
Al vroeg werd ik in mijn jeugd, die ik in het Gooi doorbracht,geconfronteerd met de natuur. In dit grensgebied tussen veen - zand - en kleilandschappen vind je een gevarieerde natuur, bossen, heiden, veenplassen en de polders.ik werd een echte vogelaar en hielp een vogelringer.

Ook werd ik als scholier lid van de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie (NJN)
Een positieve grondhouding. Vis a vis de natuur was dus aanwezig. Een oom van mij had bijen waar ik ver van af werd gehouden als kind ivm steken.
Toeval; mijn ouders verhuisden naar Brabant en mijn bezoektocht vanuit de studentenstad Amsterdam ,voerde mij langs het Bijenhuis aan de Grintweg te Wageningen.Ik kon het uit nieuwsgierigheid niet laten en bezocht de winkel
Ik ging door de knieën en kocht er een groen geplastificeerd boekje van Dhr J. Speelziek over bijen houden, (“Bijen hoe leer ik jullie kennen “, was meen ik de titel)

Mijn eerste volkje in een beroerd kastje ,zwermde direct ,maar ik kocht pas mijn eerste vaste bijenkast op de Bijenmarkt in Veenendaal, ik meen bij van Dam , een toen bekende handelaar.

Daarna volgde ik de beginners cursus en had succes met leuke honingoogsten die ik toen nog mocht slingeren bij een aardige, oude ,echte West-Friese imkervader’ waarvan ik ook veel leerde.(ook Westfries zoals ‘omwijd’= uit elkaar ! )
Geen jaar is met imkeren hetzelfde en steeds moet je reageren en anticiperen op veranderingen. Dat blijft een uitdaging!
Naarmate je je verdiept in het bijenleven ,verwonder ik mij meer en meer.
Deus Maximus in Minimus===>God toont zijn grootheid ook in het kleine

Veelal imker ik alléén, buiten ,in de natuur. Als individualist is deze tijdsbesteding op mijn lijf geschreven. Bijen belonen en inspireren me daarbij .
Ondanks zware lichamelijke kwetsuren die ik heb opgelopen na een bizar ongeluk in Frankrijk( o.a. doofheid) kan ik het imkeren niet missen. Het geeft levensvreugd op een paar vierkante meter.
Soms vlieg ik in gedachte mee met mijn gevleugelde vrienden en waan me even in een ideale wereld . Een imkersdroom? Een beetje kinderlijk wellicht.

[tomer]

Imkeren is veel meer dan een hoop insecten houden in een kast. Er komt meer bij kijken dan oorspronkelijk gedacht.
Je wordt bewust van de verschillende drachtplanten in je omgeving. Wat bloeit er wanneer en hoe belangrijk is het voor de insecten?
Je moet ook rekening houden met de weersvoorspellingen. Wordt het koud en nat of droog en warm? Je leert dat alles met elkaar te maken heeft.
Het is een nuttige hobby waar je veel tijd in kwijt kan.
Het mooiste aan bijen houden vind ik het kweken van nieuwe volkjes. Wonderlijk hoe ze uit bijna niets een volledig nieuw volk doen ontstaan. Hoe complex de dingen soms ineen zitten (feromonen, genetica,...).
Hoe ze de winters overleven, zwermen, omgaan met mijten enz...
Imkeren is ook fouten maken en daaruit leren.
Imkeren is leren beslissingen nemen en omgaan met problemen. Het is ook dingen leren relativeren.
Dingen die je op andere vlakken in het leven kan gebruiken.
Honing oogsten hoort er in mijn streek gewoon bij, omdat er zoveel gehaald wordt dat je het niet allemaal kan laten zitten. Het slingeren zelf is minder interessant dan het bezig zijn in de kasten. Als we dan toch honing moeten oogsten, dan liever op een juiste manier. Op tijd honingkamers geven en slingeren op het juiste moment om verschillende soorten gescheiden te kunnen verkopen. Het verkopen van de potjes hoort er dan ook gewoon bij. Je komt zo tussen de mensen en met de opbrengst kan je nieuw materiaal kopen zodat je hobby niets hoeft te kosten.

Anderzijds eenmaal je wat kasten hebt, kan het soms wel wat druk worden, stresserend om alles klaar te krijgen enz...

[Fieke01]

Ik ben uit 1973. Ik heb het nu 2 jaar niet meer gedaan in verband met allergie van 1 van de kinderen( had 3 volken thuis staan). Nu begint het toch weer te jeuken. Ondertussen al een andere standplaats geregeld.
Ik ben begonnen om de kinderen (4) wat meer kennis met de natuur te laten maken. Ik vind de honing lekker en gebruik het ook als ruilmiddel in de vriendenkring voor kleine dingen. De reden waarom ik het ook weer wil oppakken is dat ik al dat gevlieg en gedoe geweldig interessant vind. En het imkeren leert je heel erg om te ontsressen. Hoe rustiger je zelf bent hoe minder kans op een steek. Heeft me in het begin wel menig prikje opgeleverd. Ik wil volgend jaar ook eens kijken of ik hommelvolken in de tuin kan krijgen. Ik kan ze als particulier zelf nergens kopen, iemand toevallig een idee hoe ik dat wel voor elkaar ga krijgen. Ik heb een aantal jaar geleden een volk in de spouwmuur gehad en vond het bijzonder knap hoe die dikke hommel toch iedere keer weer via dat kleine gaatje kon verdwijnen. IK heb de tuin al redelijk bijvriendelijk en wil nu ook de platte daken om gaan toveren. Ik wil op het ene dak een sedumdak en op het andere dezelfde invulling alleen dan meer met bloemen.

Hoi Kef, sinds een paar maand is er in het UZA in Antwerpen een methode beschikbaar die je op 2 uur tijd van je allergie af helpt. Een goeie oplossing voor je dochter/zoon?
Dan kan jij weer lekker met je bijtjes gaan spelen ;o)

[Fieke01]

Hoi Kef, sinds een paar maand is er in het UZA in Antwerpen een methode beschikbaar die je op 2 uur tijd van je allergie af helpt.

Beste Fieke, bedoel je immunotherapie/hyposensibilisatiekuur? Heb het in de tussentijd gevonden: https://atv.be/nieuws/studiogesprek-wes ... rden-63298

Dat is em!

[alfa vulgaris]

Zijn er ook mensen die bijenhouden leuk vinden? Ik vond het prachtig om nieuwe volkjes aan de praat te krijgen en ze groot te laten worden.

[Marcje]

Ik doe het niet voor de bijen , en ook niet voor de honing, maar gewoonweg omdat ik bijen fascinerende beestjes vind en kan er uren naar kijken hoe ze stuifmeel binnen brengen
Het imkeren vind ik een uitdaging om het goed te doen, en ondertussen ben ik er ook achter gekomen dat ik dagelijks bijleer en ieder jaar anders is
Zou mijn bijen niet meer kunnen missen

Groetjes
Marc van het jaar 1961

[maartenkleijne]

Ja Marc, fascinerend is het goede woord.
Ik was al 30 jaar gefascineerd voor ik de kans kreeg de imker-cursus te volgen en m'n eerste volk te krijgen.

Dat kwam zo:
Als kind van 8 stond een keer naast onze treures naar de blauwe lucht te kijken.
Toen hoorde ik in de verte een roepende man op een fiets met een raar wit pak aan (imkerpak wist ik achteraf).
Toen ik zijn kant op keek zag ik voor hem uit een enorme zwerm zoemende bijen vliegen.
Ik stond ademloos gefascineerd te kijken.
De imker schreeuwde mij toe weg te rennen.
Maar ik stond gefascineerd aan de grond genageld, terwijl ze steeds dichterbij kwamen.
En die imker maar roepen en gebaren.
Toen plotseling landde een extra grote bij midden op m'n borst.
Ik vond het prachtig en keek er met open mond naar.
Vervolgens kwam de hele zwerm naar me toe vliegen en ze doken met z'n allen ook op m'n borst.
Dat was wel overweldigend en ook nog steeds fascinerend.
De imker legde z'n fiets neer en stond met z'n handen in het haar (en z'n schepkorf) naast me.
Tenslotte zei hij: "ga voorzichtig op de je rug liggen, ga voorzichtig op je rug liggen, ga voorzichtig op je rug liggen, voorzichtig, voorzichtig'.
Hoe fascinerend het ook was ik begreep wel dat er iets moest gebeuren want die bijen waren best zwaar en m'n hemd begon naar beneden te zakken en inmiddels zaten de bijen ook al deels op m'n blote borst.
Dus ik ging heel voorzichtig op m'n rug liggen.
De bijen bleven eerst nog op me zitten maar even later hingen ze in de treures een meter verderop en was de imker bezig ze in zijn korf te vegen.

Zoals gezegd: 30 jaar later deed ik de cursus.....

[Niko]

Prachtig om de verschillende beweegredenen te lezen, bedankt voor alle reacties.

Dat men bijenhouden leuk vindt, nam ik aan als een vanzelfsprekendheid. Zoiets doe je niet tegen je zin.
Zelf denk ik nog vaak aan een documentaire die ik ooit zag, 'More Than Honey' genaamd. Hartverscheurend om te zien hoe de ramen machinaal werden ontzegeld met de bijen er nog op, of hoe de amandelvelden met pesticiden werden besproeid... over de bijen en kasten heen. Voor geld danst de duivel. Gelukkig lijkt dat hier in West-Europa niet voor te komen.

[Hans]

Ik loop sinds 1982 met mijn vader mee. Echt meedoen deed ik niet, ik vond het wel leuk. Toen mijn vader Alzheimer kreeg en het niet meer ging deed ik de cursus, nu 11 jaar geleden en nam ik het imkeren actief over. Nu is de vonk overgeslagen en heb ik 11 volken. Helaas imker ik nu zonder vader. Vaak denk ik had ik destijds maar meer meegedaan, je zou soms nog wel eens wat willen vragen als je ergens tegenaan loopt in de kasten... Ben van '69.