Bijenhouden.nl

In het BRABANTS DAGBLAD van 14-11-'01 stond het volgende (Fr. ingekorte) bericht:
-
Iedere dinsdag knuffelen met Sjakie
-
Iedere dinsdag werken kinderen van basisscholen 't Ven en de Tuimelaar in Veghel in de natuurtuin bij het Spoorpad en de kinderboerderij. Het samenwerkingsverband van de scholen, ouders, gemeente Veghel en het IVN afdeling Veghel is een groot succes.
Een ijsvogeltje vliegt tussen de knotwilgen door en scheert over het water op zoek naar vis. Temidden van de woonwijk 't Ven is er nog steeds voldoende ruimte voor natuur. Vooral dichtbij het Spoorpad en de Patrijsdonk waar de kinderboerderij ligt.
Ongeveer zes jaar geleden ontwikkelde IVN het plan om een natuurtuin vlakbij de kinderboerderij te realiseren. IVN Veghel kreeg er zelfs een prijs voor van 15.000 gulden.
"Van dat geld zijn onder meer leskisten gekocht, waarmee basisscholen natuureducatie op school kunnen geven. Nu hebben de Tuimelaar en 't Ven de afspraak gemaakt dat ze elke dinsdag onder begeleiding van ouders en een leerkracht van de school hier op de kinderboerderij komen werken en de natuurtuin Spoorpad onderhouden", aldus Els van Leiden.
De kinderen vinden het fantastisch. Eerst altijd even knuffelen met Sjakie het hangbuikzwijn.
De kinderen zijn vandaag druk in de weer met schoffelen en zwerfvuil uit het groen halen. Van Leiden: "Hier hebben we een paar BIJENFLATS staan. Een speciaal voor de metselbijen, een voor de behangersbijen, een voor de klokjesbijen en een voor de wolbij. We maken nu het zand weer zichtbaar bij de flats. Dat gebruiken de bijen in het voorjaar als bouwstoffen voor hun nestjes."
Ouders zijn enthousiast over de natuureducatie die hun kinderen op deze manier krijgen op school. "Ze zijn vaak zo vol verwondering over al die beestjes. En het is een mooi tegenwicht voor kinderen die steeds vaker achter de computer kruipen."

In september 2000 stuurde HUGO THONé het volgende, door HEM vertaalde, krantenbericht naar
bijeen@egroups.com
-
Bericht uit de WORCESTER MASSACHUSETTS TELEGRAM & GAZETTE van 06-09-'1998
-
Honingbijen maken het leven zoeter op de daken van New York.

NEW YORK - Je hebt er geen last van beren of skunks (*).
Ratten, duiven en mensen vind je er des te meer. Maar die durven meestal niet dichter bij komen. Het blijkt dat New York City een geweldige plaats is om bijen te houden.
Ze doen het ongelofelijk goed hier, beweert David Graves.
En hij kan het weten, want hij heeft een paar honderdduizend bijen in zijn zeven bijenkasten die verspreid staan in Brooklyn,de Bronx and Manhattan. Er zijn zeer veel grote parken,tuinen en dakterrassen. En als het lange tijd droog blijft, kunnen de bijen altijd drinken halen uit de East River. Zij zorgen voor hun eigen bijenwas en zitten niet achter de New Yorkse wandelaars aan om ze te steken, benadrukt Graves.
De bijenkasten staan boven op de daken, soms wel 12 verdiepingen hoog waar ze zeker niet gestoord worden. Als de bijenkasten ophet niveau van de straat zouden staan, zou allicht een of andere mafkees er wel eens op kloppen zodat de bijen agressief zouden kunnen worden en beginnen steken.
Elk van zijn kasten kan per jaar meer dan 20 kg honing opbrengen.
David verkoopt de honing aan 5$ (200 BF) per 1/4 kg op de plaatselijke markten. Zijn gewone honing verkoopt hij aan 3$ per 1/4 kg.
Graves is 48 jaar en houdt nu reeds 15 jaar bijen. Hij kreeg het idee om bijen te houden op de daken van buildings nadat enkele bruine beren zijn bijenstand thuis in Massachusetts volledig hadden verwoest. Om die beren geen kans meer te geven, ben ik toen begonnen met mijn bijenkasten hoger te plaatsen. Ik verkocht reeds een vijftal jaren
honing op de New Yorkse groentemarkten, toen ik mij op zekere dag realiseerde dat er heel veel hoog gelegen plaatsen waren in New York : de daken van de grote buildings ! De volgende stap was iets waar wij in New York heel goed in zijn : zoete broodjes bakken bij de huisbaas. Er waren verschillende mensen die me graag wilden helpen om bijen te plaatsen, maar die hun huisbaas niet konden overtuigen, vertelt Graves. Maar toch was dit geen onoverkomelijk probleem.
In het voorjaar bracht ik steeds een klein bijenvolk mee naar de groentemarkt en plaatste er een bord bij met de tekst "Wij zoeken een thuis. Wij zijn zeer braaf en zouden graag onze New York City honing met U willen delen. Hebt u plaats voor ons op uw dak?"
Ik kreeg dubbel zoveel plaatsen aangeboden als ik nodig had.
Waarschijnlijk ga ik mijn bijenstand volgend jaar nog uitbreiden.
Natuurlijk vliegen die bijen niet zomaar omhoog het dak op waar ik ze zou willen hebben, of vanzelf weer naar beneden als ik een kast wil verhuizen. Zoals de andere bewoners van het flatgebouw gebruiken zij de lift. Graves beschrijft hoe hij zijn bijen verhuist van een building waarvan het dak dringend moet hersteld worden.
Ik sluit de bijenkast ?s avonds af, plaats ze in de lift en breng de 25.000 bijen simpelweg 12 verdiepingen naar beneden. Gelukkig is de huisbaas opgeroeid op een boerderij en weet hij dat bijen niet gevaarlijk zijn. Toevallig heeft op dit eigenste moment niemand de lift nodig ....
Op een dag nam David een bezoeker mee op het dak van een zomerhuis in het gemeentepark aan de Lower East Side om hem een van zijn korven te tonen. Overal in het park vlogen bijen rond. Ze haalden nectar op de bloemen van sedum, en water uit de vijver. Honderden bijen vlogen rond de ingang van de houten bijenkast om de honing die ze in de Big Apple hadden verzameld, naar binnen te brengen. Tegelijkertijd vertrokken honderden andere bijen, één na één,zoals de jets op La Guardia (*)
Binnen in de kast waar nog vele duizenden bijen hun nest hebben, zit de lekkere zoete honing die David Graves oogst, en verkoopt als "BIJzondere NY City Dakhoning". In zijn kraampje op de markt aan de Union Square staat deze honing uitgestald tussen confituur, gelei en siroop die hij twee keer per week meebrengt van thuis in Massachusetts.
De New Yorkse honing heeft een zeer eigen smaak, vertelt Graves.
Geen duffe grootstad-smaak, maar zeer fijn door de verscheidenheid van bloemen en nectarbronnen die hier voorhanden zijn. New York is een zeer bloemrijk gebied en de smaak van deze honing verschilt duidelijk van de honing die hij thuis in Massachusetts oogst. De meeste mensen die komen proeven, vinden de New Yorkse honing lekkerder omdat hij zoeter en toch zacht smaakt.
David Graves verdedigt zijn bijen met veel vuur : hij is een echte pleitbezorger voor zijn bijen. Hij probeert steeds om de levenswijze van de bijen uit te leggen aan zijn klanten. Het moeilijkste is om de mensen te overtuigen dat ze geen schrik moeten hebben van bijen. Bijen zijn immers helemaal niet zo lastig en agressief als wespen.
Je zal geen bijen vinden op de perzik die je aan het smullen bent of op het Cola-blikje dat je aan het drinken bent.
Vanaf volgend voorjaar zal David nog met meer enthousiasme over zijn bijen kunnen vertellen. Hij heeft immers zopas twee bijenkasten op het dak van een school in de Bronx mogen plaatsen. David hoopt om de kinderen te kunnen tonen hoe hard de bijen werken en hoe de honing geslingerd wordt. Het is eigenlijk een beetje boeren in het hartje van New York. Dit is mijn bedoeling, zegt Graves, de mensen in deze grootstad een beetje dichter bij de natuur brengen en hen het leven van de bijen, en de bijen zelf, te leren kennen.
-
(*) skunk = stinkdier (rooft ook bijenkorven)
(*) La Guardia = luchthaven van NY
~~~
De aanleiding tot deze vertaling van Hugo was een bericht van MINNE BONNEMA:
Hij schreef:
-
Maar zittend naast mijn bijenkasten die momenteel op pallets staan, terwijl de bijen zich nog al druk maken(er wordt gevoerd), bedenk ik plotseling "hoe zou een bijenvolk zich gedragen op een gebouw van meer dan 100 meter hoog!'.
Zou het daar kunnen overleven,is er ooit onderzoek naar gedaan!
Ja,ja zulke gedachten krijg je wanneer je nooit hoger komt dan je eigen zolder.
Wie weet meer van deze materie,plaatsen van bijenvolken op hoge gebouwen.

Met Vr.gr. Minne Bonnema. http://go.to/eko-bij
~~~
Hugo antwoordde:
-
Minne,
Zoals beloofd een artikeltje uit een Amerikaanse krant over een maffe NewYorker die bijen op buildings heeft staan.
Het is wel wat langer geworden dan ik dacht

mvg,
Hugo (de halve bij die al jaren niet meer op zolder is geweest)












Edited by - frans vantongeren on 15/11/2001 12:45:26

Via http://groups.yahoo.com/group/bijeen/files/bieboot1.htm
verzond HUGO THONÉ het volgende bericht:
~~~
Reportage uit LE MONDE van 23 augustus 2001
door Ali Habib - vertaling H.Thoné
-
Een drijvende imkerij op het water van de Lot tot aan de Sa´ne
-
De familie Poissonier heeft have en goed verkocht om een boot te kunnen aankopen. Op die boot hebben zij ook hun bijenkasten geïnstalleerd.
Tot 1992 leidden Bruno Poissonier en zijn vrouw Mireille een imkersbedrijf met 500 bijenkasten in de streek van Cahors (Lot). In dat jaar namen zij een belangrijke beslissing : hun leven zou zich voortaan afspelen op de golfslag van het water. Maar hoewel ze besloten hadden om "de trossen los te gooien", wilden ze toch geen afscheid nemen van hun bijen, en de imkerij verder blijven uitbaten.
Imkers zijn dikwijls individualisten die heel veel om hun vrijheid geven; zij zijn vervuld van respect voor een insect dat ondanks de schijn nog steeds niet gedomesticeerd is, en voor de meeste mensen een groot misterie blijft. Twee jaren later werd hun droom werkelijkheid.
De Poissonier's hebben al hun bezittingen verkocht om zich een grote aak aan te schaffen. Deze boot werd opgeknapt en kreeg een heel aparte en originele nieuwe bestemming : het werd een drijvende bijenstal waarop honing zou worden geoogst. De boot van het type Freycinet werd ingekort tot 30,60 m. In het ruim van de boot werd een modern imkersbedrijf ingericht, en het scheepsdek werd omgebouwd tot bijenhal voor honderd bijenkasten. De boot vertegenwoordigt nu een investering van meer dan 150.000 Euro. "We bezitten geen duim grond meer; alles werd geïnvesteerd in La Phalène (d.i. de naam van de boot - nachtvlinder). Maar we hebben er absoluut geen spijt van", vertelt Bruno Poissonier , die er prat op gaat om de enige imker ter wereld te zijn die zijn beroep uitoefent van op het water, de enige echte pastorale bijenteler. Hij is echter verre van de eerste : in de tijd van de Farao's imkerden de Egyptenaren reeds op deze manier van op de Nijl. En de Oude Romeinen, die de zoete geneugten des levens zeer waardeerden, beoefenden ook de imkerij op deze manier in de oostelijke provincies van hun Rijk.
De Phalène is tegelijkertijd woonboot, drijvende bijenhal en imkerij te water. De boot vaart zes maanden per jaar over een afstand van 250 km op de Tarn, op het kanaal des Deux-Mers en de Garonne tussen Toulouse en Bordeaux, en op het kanaal du Midi tussen Toulouse en Sète, om de verschillende honingdrachten te benutten. Acht dagen hier, en acht dagen daar, naargelang de bloei van de bloemen waarop honing wordt verzameld. Tijdens het transport worden de bijen lichtjes verdoofd met rook.
Het verwerken en verkopen van de geoogste honing brengt heel de familie op de been. De bijenkolonies overwinteren aan land tot in Lotharingen, en in de dorpen van de Sa´ne- en Rh´ne-vallei. De "bijenboot" die nu reeds goed gekend is door de oeverbewoners, maalt rustig de kilometers af en doorkruist het land op het ritme van de seizoenen, en ... volgens het humeur van zijn eigenaars. "Wij komen juist rond met de opbrengst van de imkerij", verklaart Bruno, "en de inkomsten zijn zeker niet lager dan die van andere imkerijen die zich op het land bevinden. Maar wij hebben het voordeel dat we kunnen werken op ons eigen tempo en volgens de levenswijze die wij zelf hebben gekozen." De honingopbrengst bedraagt gemiddeld zeven ton. Het is de bedoeling om een opbrengst van tien ton te realiseren.
Sinds een paar jaren oogsten zij ook koninginnebrij en stuifmeel. Deze producten worden steeds meer gevraagd in de alternatieve geneeskunde en in de cosmetica. En de prijs is bijgevolg ook niet mis : 10 grammen zuiver koninginnegelei kost ongeveer 18 Euro ! "Wij zijn al zeer tevreden als we 1 kg koninginnebrij per kolonie per seizoen kunnen oogsten," zegt Bruno Poissonier, "maar pas op voor namaak en allerhande toevoegingen ! Om de kwaliteit van deze producten te garanderen, heeft Mr. Poissonier samen met een dertigtal andere beroepsimkers de Vereniging van Koninginnebrijproducenten opgericht.
-
(Fr.: drie foto's zijn te zien op het yahoo-adres)

In DE ZWOLSE COURANT van 12-12-'01 stond het volgende bericht:
-
Pabo begint met aanleg van '˜leertuin'˜
-
van onze medewerker

MEPPEL - 12 december 2001 - De PABO (Pedagogische Academie Basis Onderwijs) in Meppel is deze week begonnen met de tweede fase van de aanleg van de educatieve natuurtuin rond het schoolterrein. Het is de bedoeling dat rondom het voormalige gymlokaal een insectentuin ontstaat. Hier worden speciale maatregelen getroffen voor vlinders, hommels en BIJEN. Verder komt er een vlindertuin en wordt een poel gegraven voor bijvoorbeeld amfibieën.
Ruim anderhalf jaar geleden begon de Meppeler Pabo aan een geheel nieuw plan voor het omliggende schoolterrein. Docent Jan ter Borg bracht het plan naar voren om de natuur meer ruimte te geven en zodoende zijn studenten kennis te kunnen laten maken met een aantal facetten in de natuur. De ruimte rondom de voormalige Jonkmansschool was hiervoor uitermate geschikt.
Eind vorig jaar werd begonnen met de eerste fase. De oevers van de Wold A werden vergraven, zodat meer variatie ontstond in natte en droge plekken, en aan de noordzijde creëerde men muurtjes en hoogteverschillen. Een mijlpaal was het paartje ooievaars, dat eerder dit jaar nestelde in de buurt van het schoolgebouw.
Nu is dan ook de tweede fase van het project ingegaan. Het project sluit volgens Ter Borg aan op de studierichting van de PABO. Studenten kunnen in de toekomst gebruikmaken van de tuin om ervaring op te doen met de natuur in de directe leefomgeving. '˜Op dit moment is het natuuronderwijs op basisscholen nog mondjesmaat vertegenwoordigd'˜, aldus de Meppeler docent. '˜Het is vaak afhankelijk van de belangstelling van de leerkracht. In Meppel willen we hier beter op inspelen, zodat de toekomstige leerkracht al de nodige basiskennis heeft. De student kan op eenvoudige manier in aanraking komen met allerlei planten en dieren.'˜
Ter Borg is zelf een enthousiast natuurliefhebber. Iets van die bevlogenheid wil hij graag overbrengen op de studenten. '˜Ik wil hun nieuwsgierigheid vergroten, zodat zij later dit ook aan de kinderen op school door kunnen geven.'˜
De Pabo in Meppel is in dit opzicht uniek te noemen. Nog nergens in Nederland is er een Pabo met een dergelijke tuin te vinden.
Ter Borg wil de komende jaren het '˜natuurimago'˜ van zijn school uitbreiden. De school draagt niet voor niets de naam '˜groene Pabo'˜. Binnen enkele jaren moet het hier een eldorado zijn voor inheemse planten en dieren. Het vervult hiermee een voorbeeldfunctie voor andere scholen.

In HET ALGEMEEN DAGBLAD van 14-12-'01 stond het volgende (Fr.:ingekorte) bericht:
-
Bijengedrag wijst op Elfstedentocht
-
Door Gerard den Elt en Dick van Gangelen

Vandaag beleggen de leden van de Vereniging De Friesche Elf Steden hun jaarlijkse vergadering in het FEC in Leeuwarden, maar dankzij de kortstondige vorst moet ook bij hen de gedachte aan een zestiende Elfstedentocht postvatten.
Volgens schaatscrack én imker Jeen Wester uit Eernewoude is er een pittige winter op komst. Hij heeft die voorspelling al in oktober gedaan. ,,In 1985 en 1986 heb ik de komst van de Elfstedentocht ook juist voorspeld. Ik leid mijn voorspelling af aan het gedrag van mijn BIJEN, die ik al 30 jaar houd. De bijen hebben alle kieren in hun kasten goed afgedicht en de opening heel klein gemaakt'', verduidelijkt Wester.
Garanties geeft hij echter niet. ,,Meestal komt mijn voorspelling uit. Ik zeg met nadruk: mééstal. Ik ben immers geen waarzegger. Maar een vroege winter is dikwijls een goede winter.''
*
Zijn plaatsgenoot Folkert van der Meer is al even stellig. De bijna 80-jarige jachtopziener ziet dat de weilanden rond Eernewoude bezaaid liggen met molshopen. ,,De mollen zijn aan het wroeten en dat betekent dat er een hele hoop kou op komst is. Bovendien zijn de vogels uitzonderlijk dik en vet, dus dat zegt ook iets over de voorbereiding op de winter.''
*
De marathonrijders René en Henri Ruitenberg delen die verwachting. Zij schrijven dat toe aan het gedrag van de ganzen. De schaatsende broers signaleerden enkele weken geleden dat de ganzen op hun trektocht naar het warme zuiden niet schuin achter elkaar in een V-vorm vlogen, maar recht achter elkaar. ,,Dat betekent dat het de komende maanden hard gaat vriezen. Echt, het wordt een strenge winter, alleen weten we nog niet wanneer hij invalt'', zegt René Ruitenberg.
*
Broer Gert, die verzorger is bij de ploeg van Wehkamp, ziet de strenge vorst nog niet zo snel komen: ,,Als het écht gaat vriezen, krijg ik altijd last van eczeem. Kleine plekjes bij lichte vorst, grote plekken bij strenge vorst. Nee, er komt voorlopig geen echte vorstgolf, want ik heb nog nergens last van.''
*
De volkswijsheden zijn volgens drs. Johannes Lolkama, Elfstedenchroniqueur uit Akkrum, niet te veronachtzamen. ,,Daar zijn het volkswijsheden voor; er zit altijd een kern van waarheid in en ze rusten zeker niet op drijfzand.''
,,Mijn grootmoeder zei altijd: `Als de bomen vol trossen met rode en oranje besjes voor de lijsters hangen, dan komt er een strenge winter en een grote invasie van vogels uit het noorden'.
Net zoals er veel eikels aan de bomen hangen. En eerlijk gezegd hangen de bomen volgens mijn waarneming voller dan andere jaren.''
---------------------------
Fr.:Onlangs was ik bij Cees van Holland. De biekes leken wel zwermneigingen te hebben. Het was tien graden boven nul.
Cees zei mij dat er GÉÉN SCHAATSWINTER komt dit jaar, want zijn bijen waren totaal NIET bezig met het verkleinen van de vlieggaten.
Maar nu..., heb ik weer hoop!

In DE GELDERLANDER van 21-12-'01 stond het volgende (door Fr. ingekorte) bericht:
-
Imkers zijn ook in de winter met hun hobby bezig
Door ALICE VAN GILST

RENKUM - Imkersvereniging De Korenbloem bestaat 85 jaar.
De grondleggers (waaronder de befaamde Renkumse 'methodische' imker Albert van den Brink) zijn inmiddels overleden. De 85-jarige vereniging zelf is, met wel vijftig praktiserende leden, springlevend. Evenals Frans Janssen, wonend in Heelsum, die al 19 jaar voorzitter is en hoopt zijn twintigste en laatste jaar in die functie te kunnen volmaken.
Begin vorige eeuw imkert men vooral om tijdens barre tijden wat centjes te kunnen (bij)verdienen met de verkoop van honing en bijenwas. Door een vereniging op te richten kunnen de leden dan nog korfimkers- gezamenlijk en dus goedkoper inkopen (suiker bijvoorbeeld) en aldoende hun eindproducten rendabeler verkopen.
Mede-oprichter Albert van den Brink is de eerste die methodisch en resultaatgericht imkert, en aldoende het vak van bijenhouder ingrijpend verandert. Zo maken de kleine korven gaandeweg plaats voor kasten waarin volken van wel 50.000 bijen gehouden kunnen worden. In 1990 fuseert de Renkumse imkersvereniging met de bijeenhoudersvereniging Oosterbeek.
Deze som der delen maakt dat de gemeente Renkum nu één sterke 'imkerclub' kent, die tevens aanspreekpunt is voor zowel Renkumse bestuurders als agrariërs. Dat is van belang bij biotoopverbeteringen, waartoe akkers of akkerranden ingezaaid worden met gewassen die bijen lokken. Behalve dat dit lekkere honing oplevert, trekken de bijen vogels aan, die hún rol in de natuurlijke kringloop vervullen.Vandaag de dag wordt het imkeren vooral beoefend door natuurminnende hobbyisten."Het zijn dus geen honeyhunters meer die hun inkomen moeten opkrikken, maar bijenliefhebbers en natuurbeschermers uit alle lagen van de maatschappij", aldus voorzitter Janssen. Zelfs in de winter zijn zij actief met hun hobby bezig. De imkers vullen hun hobbytijd met het volgen van cursussen, lezingen of voordrachten.
En ook de bijen houden geen winterslaap.
De doorgaans honkvaste en zachtaardige bijen maken ook in december- buiten een ommetje. Behalve bij een temperatuur minder dan 8° Celsius. Dan verorberen zij de tien kilo suiker die de imker in hun kast gezet heeft. "Want een bij met volle maag steekt niet graag."

Artikel uit ZWOLSE COURANT van 06-03-2002
-
Politie Zwolle waarschuwt voor nijdige zwerm bijen

ZWOLLE - 6 MAART 2002 - De politie IJsselland liet gisteren in Zwolle aanvankelijk alarm uitgaan voor een '˜gevaarlijke bijenzwerm'˜, die aan het dolen was geraakt, nadat jongetjes in een volkstuin aan de Zwolse Brinkhoekweg een bijenkast omver hadden geschopt.
De bijen werden op die manier wreed uit hun winterslaap gewekt en dreigden de aanpalende wijk Aa-landen binnen te vliegen. Dat leek gevaarlijke consequenties te kunnen hebben, omdat de bijenzwerm redelijk nijdig kon zijn geworden voor het onverhoedse wekken in de winter. '˜Ze konden wel eens extra steken en dat is potentiëel gevaarlijk, want één of twee bijensteken kunnen al dodelijk zijn'˜, aldus een politiewoordvoerder.
GEDEISD
Uiteindelijk viel het allemaal mee met de gevreesde aanval: een imker vertelde de politie dat de zwerm zich onder invloed van de huidige temperaturen nog steeds tamelijk gedeisd houdt.
Het neemt niet weg dat de politie graag wil horen of iemand de zwerm heeft gevonden. Hangend als één grote bol onder aan een regenpijp bijvoorbeeld, met hun koningin in het midden.
*
(Fr.: Wie.., in de buurt van Zwolle, licht de imker even voor?)

Bijen halen zelfs het Reformatorisch Dagblad! Lees het nummer van zaterdag 16 maart er maar op na.

In het REFORMATORISCH DAGBLAD van 16-03-2002 stond het volgende artikel:
-
BIJEN GEVEN MEER DAN HONING

door Arie Coster

Het verhaal van het bijtje en het bloemetje kent iedereen. Maar daarmee houdt de kennis over deze zoemende insect meestal op.
De hobby-imkers Evert Top en CEES OVEREEM (Fr.: één van de geregistreerde imkers van BIJENHOUDEN.NL) uit Barneveld willen dat veranderen en organiseren een oriëntatiecursus bijen(houden). Zelf weten ze veel over onder andere werksters, raten en behangersbijen.
-
Het is nog rustig bij de kast. Een bijtje kruipt door de vliegopening naar buiten en kijkt eens even rond. Een andere komt rustig aangezoemd en verdwijnt snel naar binnen. Daar is het veel lekkerder dan buiten.
'In de kast is het zo’n 33 graden Celsius”, vertelt Top. 'De bijen houden die temperatuur zelf in stand. Dat is een van de wonderen van deze diertjes. ‘s Zomers zie je ze bijvoorbeeld ook wel eens voor ventilator spelen. Dan is het te warm binnen en dan zit er een heel rijtje bijtjes voor de vliegopening met de vleugels te wapperen. Prachtig.'
De echte activiteiten beginnen als er buiten wat te halen valt. Nu, in maart, is dat nog maar mondjesmaat.
'‘s Winters staat alles in de kast op een laag pitje', vertelt Overeem. 'Het eerste sein dat er weer leven in de brouwerij komt, is de reinigingsvlucht aan het eind van de winter. Dat is heel bijzonder. Vanaf oktober komen de bijen vrijwel niet meer buiten. Hun uitwerpselen sparen zij op in hun darmen. Als de temperatuur weer wat gaat stijgen, komt er een dag dat de dieren massaal uitvliegen om zich te legen. Laat dan de was maar binnen: we hebben het per volk over zo’n 15.000 dieren die dan op pad gaan.
Op het aanvliegplankje onderstrepen tientallen gelige streepjes van een centimeter lang de woorden van de imker. 'Bij die beestjes was het echt hoge nood.'
Met het verhaal over de reinigingsvlucht zitten de beide imkers gelijk midden in de problematiek van het bijenhouden .
'lmkeren is eigenlijk niets voor in een nieuwbouwwijk. Niet alleen de reinigingsvlucht kan soms voor vervelende situaties zorgen, maar ook een verkeerde aanvliegroute geeft veel overlast', weet Top. 'Het is daarom voor een bijenhouder zaak maatregelen te nemen.
-
Solitair
Die voorzorgen kunnen volgens de beide Barnevelders bestaan uit het planten van struiken rondom de bijenkasten. Top: 'Je dwingt de bijen dan om hoog aan te vliegen en vrij recht naar beneden te komen. Zo voorkom je dat ze over het terras aankomen.'
Overeem vult aan: 'Eigenlijk is het beter om de bijenvolken rustig achteraf neer te zetten, bij een boerderij bijvoorbeeld. Daar geven ze de minste overlast.'
Het nadeel is dan dat de houder er minder zicht op heeft en dat zijn bijen niet in zijn tuin vliegen. Dat is toch wel jammer, meent Top. 'Zeker met een bijvriendelijke beplanting en die heeft elke bijenhouder, is het een genot om de vele beestjes actief te zien.'
Gelukkig voor hem en zijn ‘collega’s’ trekt de wilde bij zich van alle regels niets aan. Deze soort vliegt net zo makkelijk in een woonwijk als buitenaf. 'Een bijvriendelijke
tuin is dus niet alleen leuk voor een bijenhouder, maar voor iedereen.'
De aardigheid van wilde bijen zit volgens Overeem in het bijzondere gedrag. 'Ze zijn niet te vergelijken met de honingbij. De wilde soort leeft solitair en overleeft de winter niet. Het dier legt eitjes in een holte of gat. De larven overwinteren en worden de bijen van het nieuwe jaar.
Wie een beetje geduld heeft, ziet ook bij de wilde bij de wonderlijkste dingen. Zo legt het diertje bijvoorbeeld zes of zeven eitjes in een gat in de muur; dat kan een gat zijn waar ooit een plug of spijker in heeft gezeten. Uiteraard ligt het eerste eitje het verste weg. Na zo’n twee dagen is het gat vol en ligt het laatste eitje vooraan. Toch komt dat als eerste uit en het oudste ei het laatst. Dat is toch bijzonder.'
-
Rozenblad
Een ander natuurwonder is de behangersbij. 'Dat beestje knipt stukken uit een rozenblad en rolt dat op tot een coconnetje. Aan één kant wordt keurig een bodempje gemaakt, door de overgebleven opening legt het dier een eitje in het rolletje. Soms zie je wel een hele rij van die kraamkamertjes.
De metselbij maakt ook van die rolletjes, maar sluit de voorkant nog af met een keihard mengsel van steen, zand en vocht', vertelt Overeem.
Hoewel de wilde bij dus de interesse heeft van de beide hobbyisten, willen ze meer. Vandaar dat ze ook honingbijen houden. 'In kleur en vorm vergelijkbaar met de wilde bij. Maar daar blijft het bij', aldus Overeem. 'De honingbij leeft alleen in een volk. Je kunt zelfs zeggen dat het volk de honingbij is. De bij is niets zonder het volk, het volk niets zonder die bij. Het volk, dat is het organisme waarin de bijen participeren. 1k vergelijk het wel eens zo: de komst van jonge bijen in een volk is hetzelfde als
de celdeling in een lichaam. De eigenlijke voortplanting van een volk gebeurt als de koningin zich afsplitst. Dan ontstaat er een nieuw volk, een nieuwe generatie.'
De rol van de koningin in een bijenvolk is een verhaal apart, geeft Overeem aan. 'De werksterbijen bouwen verticale raten in een korf of kast. Daarin legt de koningin haar eitjes, in het hoogseizoen wel 2000 per dag. De grootte van het celletje bepaalt of de koningin een bevrucht of een onbevrucht eitje legt. Dat kan zij ter plaatse ‘regelen’.
Als jonge bij heeft zij van een aantal mannetjesbijen —darren— een voorraad zaad meegekregen in haar zaadblaas, voldoende voor zo’n vijf jaar.'
-
Concurrentie
Uit de onbevruchte eitjes in de grote cellen komen darren. Overeem: 'Die hebben dus geen vader, maar wel een opa. Daar is een leuke quizvraag van te maken. Uit de bevruchte eitjes groeien werksters. De werksters kunnen ook ‘supergrote’ cellen bouwen. Daar komen ook bevruchte eitjes in, waar uiteindelijk de nieuwe koningin uit moet komen. Omdat er soms wel dertig koninginne-eitjes zijn, ontstaat en een felle concurrentiestrijd tussen de kandidates. Alleen de sterkste overleeft.'
Het recht van de sterkste geldt ook voor de darren die met de nieuwe koningin mogen paren. 'Binnen een paar dagen na het uitkomen vliegt de koningin naar buiten. Ze gaat daarbij ver en hoog. De darren volgen haar. Alleen de besten kunnen haar bijhouden en paren uiteindelijk. Hun zaad wordt opgeslagen in een zaadblaasje in het lijf van de koningin', weet Top.
Het zijn allemaal van die wetenswaardigheden waar een imker zijn voordeel mee kan doen, meent Overeem. 'Je moet dit soort dingen weten om te kunnen voorspellen hoe en wat een volk gaat doen. Aan de andere kant blijft het natuur, je krijgt er niet helemaal grip op.
Dat geldt ook voor bet richtingsgevoel en de plaatsbepaling van de bijen. Hoe ‘vertellen’ ze elkaar waar wat te vinden is en hoe weten ze waar hun korf precies staat?'
-
Brevet
Dat de bijen exact weten waar hun kast of korf staat, is voor Top wel duidelijk. 'Verplaats maar eens een kast een paar meter. Geheid dat de diertjes later landen op de plaats waar eerst hun onderkomen was. Je kunt een volk dan ook alleen maar verplaatsen naar buiten het gebied dat ze ‘kennen’, en dat is al snel een kilometer of 5, 6 weg.
En nu het wonderlijke: een volk dat zich heeft afgesplitst (de koningin gaat er met een groot aantal werksters vandoor) kan in een nieuwe kast een meter naast de oude worden gezet. Ze zullen nooit meer teruggaan naar hun vorige ‘huis’.'
Alle kennis deden Top en Overeem op bij andere imkers. Zij vinden het sowieso belangrijk dat een aankomend imker een poosje meeloopt met een ervaren bijenhouder.
Overeem: 'Je kunt dan gelijk zien of bijenhouden echt iets voor je is en wie weet krijg je jouw eerste volk van hem. Het is in de imkerij een traditie dat je dat krijgt. Zie het als een soort brevet, een diploma.
En de honing?
Top en Overeem zijn daar snel over uit: 'Een prachtige toegift bij alles wat we al van die diertjes krijgen.'
-
De oriëntatiecursus bijenhouden kost 15,00 euro en beslaat drie avonden (21 maart, 4 en
18 april) en een excursie op een nog te bepalen datum. Meer informatie en opgave: E. Top,
0342-416938.
*
(Fr.:pff..een 'zilveren' verdiend)




Edited by - frans vantongeren on 16/04/2002 17:24:45

In DE ZWOLSE COURANT van 29-04-'02 stond het volgende bericht:
-
IMPULS VOOR DE ZWOLSE BIJENTEELT
van een onzer verslaggeefsters
-
ZWOLLE - 29 APRIL 2002 - Bijenteeltvereniging Zwolle opende zaterdag haar nieuwe bijenstal bij wijkboerderij Schellerpark in Zwolle-Zuid. De bijenteelt krijgt daarmee in deze stad een sterke impuls.
Na het '˜zwermen'˜ van locatie naar locatie heeft de vereniging een nieuwe plek gevonden. De vorige stek, de Schotmanstal in de Nooter Hof, mag ze aanhouden. Volgens Otto Cazemier, vier jaar lang imker en onlangs tot nieuwe voorzitter van de bijenteeltvereniging gekozen, is de animo voor het imkervak in Zwolle vrij constant.
'˜We zitten op ruim vijftig leden. Hiermee is de vereniging net zo groot als twintig jaar geleden.'˜ Dit komt volgens de nieuwe voorzitter dankzij het intensieve beleid dat de vereniging in het verleden voerde. In de toekomst wil hij dit zeker voortzetten.
Daarnaast wil Cazemier nieuwe plannen ontwikkelingen om leden te werven.
'˜Bijenhouden is ontzettend leerzaam. Je wordt je er echt van bewust hoe de natuur werkt. Daarnaast is het een goedkope hobby.'˜
Piet Beekman is ruim vijftig jaar actief als imker. Het feit dat het bijenhouden inmiddels als een hobby wordt gezien en niet als een professie, is volgens Beekman een heel verschil met vroeger. Vroeger was het een extra bijverdienste op het platteland. Heidevelden, akkers en boomgaarden vormden een rijke bron van nectar voor de bijen. Inmiddels is dit teruggebracht door onder andere bestrijdingsmiddelen en bebouwing. Nu zijn het stadstuinen, parken en plantsoenen waar de insecten hun toevlucht zoeken.
'˜De mens is zich sowieso meer met de natuur gaan bemoeien'˜, zegt Beekman.
'˜Het importeren van exotische bijenvolken naar West-Europa in de jaren zeventig heeft grote gevolgen voor de bijenteelt hier gehad.'˜
Bepaalde parasieten, de zogeheten varroamijten, die deze uitheemse beesten met zich mee droegen, werden door de export overgebracht op Europese bijen. Die waren daar niet tegen bestand. Beekman:
'˜De parasieten eten van de larven, zodat deze mismaakt ter wereld komen, zonder vleugeltjes of achterlijfje. Dat heeft een stempel op de bijenteelt in Nederland gedrukt'˜, vindt Beekman. '˜Bijna alle volken zijn inmiddels met deze parasiet besmet.'˜
In hun nieuwe behuizing zullen de bijen nauwlettend in de gaten gehouden worden.
'˜Wij controleren ze niet alleen op aandoeningen, maar ook op de algemene activiteiten'˜, merkt Jelle Visser (dertig jaar lid) op. '˜Wij zorgen er bijvoorbeeld voor dat de kast niet te vol wordt. Zo voorkomen we dat de bijen gaan '˜zwermen'˜ en daarmee overlast voor de omwonenden veroorzaken.'˜ Angst voor bijen is volgens Visser niet nodig. '˜Bijen zijn niet agressief van aard. Ze prikken pas op het moment dat ze gestoord worden in hun activiteiten of aangevallen worden.'˜
Ook het verhuizen van de bijenvolken zal niet tot zwerfbijen en dus tot overlast leiden. Visser: '˜Als een volk meer dan drie kilometer verhuist, raakt het zijn oriëntatie kwijt en zal het niet op zoek gaan naar zijn vorige plek.'˜
Katinka den Bremer, moeder van drie kinderen, houdt zich drie jaar bezig met de bijenteelt.
'˜Ik vind het vooral leuk om de informatie door te geven aan mijn kinderen. Ik vind het belangrijk dat zij respect tonen voor de natuur. Bijen zijn echt onmisbaar. Er zijn zelfs mensen die beweren dat als de insect uitsterft, de mensheid ook ten onder zal gaan. De fruitteelt is niet denkbaar zonder de activiteiten van de bij. Ondanks dat je als imker de natuur een handje helpt, is het niet zo dat het voelt als een enorme verantwoordelijkheid. We zijn geen milieuredders.'˜