Bijenhouden.nl

Even benieuwd. Was dat vroeger heel anders in jouw omgeving? Is het na 1953 dus slechter geworden vanuit imkerperspectief?

Hans schreef:Even benieuwd. Was dat vroeger heel anders in jouw omgeving? Is het na 1953 dus slechter geworden vanuit imkerperspectief?

Misschien waren onze bijen toen met iets minder content, als ik begon met imkeren was een jaarlijkse oogst van een 15 tal kilo per volk al geweldig. Ik neem aan dat die volken ook aanzienlijk minder stuifmeel zullen nodig gehad hebben dan de uit de kluiten gewassen volken die we nu hebben. Ik denk dan vooral aan de Buckfastbijen die bijna nog is zo groot worden dan Carnica volken. Ik geloof echt dat bijen in polders misschien niet constant kunnen overleven maar ook dat zal niet nieuw zijn. Vooral de westhoek is in Vlaanderen is geen gunstig bijenbiotoop, maar de rest van Vlaanderen is zo slecht nog niet. Maar ook het fenomeen dat er tientallen imkers met bijen bijkomen zoals ik al eerder schreef is ook niet zo goed voor het biotoop van onze bijenvolken, een taart delen met vier of met 8 maakt al een verschil van 50%.

MVG CP

Hans schreef:Even benieuwd. Was dat vroeger heel anders in jouw omgeving? Is het na 1953 dus slechter geworden vanuit imkerperspectief?

Daar weet ik eigenlijk niet zo veel van af .
Alleen uit overlevering wat de bijenhouderij betreft .
Dat er toen meer kromme wegen en dreefjes ( met grind verharde weg ) waren met meer houtkanten en reststukjes grond welke minder bereikbaar en niet productief waren . Daar stonden soms meer bloeiende onkruiden in .,,, echter de distel en paardenbloem waren zeer ongewenste onkruiden vanwege de grote verspreiding van zaden .

Genoeg woorden, nu daden. Er zijn genoeg plekken binnen een straal van 3 km
waarin elke imker de zogenaamde "bijenwei" kan verbeteren.
In wegbermen, waarin storingsplanten zoals brandnetels en ridderzuring 't voor
het zeggen hebben en daarom frequent gemaaid worden om 't netjes te laten ogen,
zaai ik witte klaver, die goed tegen het kort maaien bestand is.

In de zomen van bosranden die om de 5 jaar langs fietspaden radicaal, dus tot de wortel,
terug gekapt worden, poot ik sporkehout en zaai ik teunisbloem.

Langs de oevers van 'n kanaal dat alleen voor de afwatering dient en niet grenst
aan landbouwpercelen, poot ik wilgen.

Ons eigen erf is overdekt met linden en de woning met klimop.
Op 'n landgoed met recreatiefunctie poot ik momenteel tussen het kweekgras
alvast wat knolzonnebloemen oftewel aardperen, die in juli en augustus en september
voor stuifmeel moeten zorgen om nieuwe bijen te kweken.

Iedere imker weet dat je met sterke volken de winter in moet gaan.
Helaas wordt onder het woord "sterke volken" meestal alleen verstaan :
volken met 10 tot 20 ramen vol bijen. Ik mis het woord "gezonde".
Dus we moeten met "sterke en gezonde" bijenvolken de winter ingaan.
Met zulke bijen kan ook 'n zesraamsvolk de winter overleven.
Immers, een kast vol oude en jonge winterbijen halen de 6 à 7 maanden niet
wanneer ze door stuifmeeleiwitgebrek in de nazomer ondervoed zijn
en daardoor onderontwikkeld,
dus onder meer een te klein eiwit-vetlichaampje hebben en
een verzwakt immuunsysteem. Zj.

P.S. Ik heb in augustus 6 emmers aardperen kunnen oogsten op het
perceel dat 'n boer van SBB heeft gepacht. Ze bloeiden nog volop tussen de tarwe
die als veevoer gecombined werd. Twee weken er na ging de cultivator over het land.
De aardperen kwamen op het land te liggen. Ratten en muizen en hazen enz.
hadden meteen de smaak te pakken. Om hun procreatie te onderdrukken heb ik
de aardperen verzameld om ze te herpoten. Ze worden in Nederland meestal als
sierplanten gehouden omdat ze op kleine zonnebloemen lijken.
Het zijn vaste planten en vermeerderen zich goed ongeslachtelijk met knollen.

Ze zijn eetbaar. Vooral mensen met diabetes hebben er baat bij
omdat aardperen als zoetstof het ongevaarlijke inuline bevatten.
Bij A.H. kosten 725 gram Spaanse aardperen 2,5 euro.
Ik hoop dat Staatsbosbeheer de boeren toestaat de Toepinamboer
in hun landbouw-akkers te verbouwen.

Correctie: Toepinamboer moet topinamboer zijn.
Het is de minder bekende naam voor aardpeer.
Procreatie betekent : voortplanting. Aan hazen is onterecht de voortplanting
in m'n pleidooi ontzegd. Hen gun ik de aardpeer wel, omdat de hazenstand
achteruit aan het gaan is door onkruidbestrijding.
Ratten echter niet. Zie zijdelings de onthutsende reportage over de achtvoudige toename
van de Bruine rat in "Kennis van Nu" in het topic "Arsenophonum", waarin Hans ons wijst op bacteriophagen (typen bacterie-etende virussen).

Gister lag er een platgereden rat op de weg
tussen Vlagt- en Onstwedde. De ratten zwerven ook over akkerland en knagen aan
suikerbieten en aardappels en dus ook aan aardperen en alles wat zoet is. Zj.

P.S.Berg dus raten, waar nog wat honing aan zit, goed op
en controleer regelmatig de bijenstand in de winter op de aanwezigheid van
omnivoren, carnivoren en insectivoren om te voorkomen dat óók zij een bijdrage leveren
aan de al honderd jaar zogenoemde "verdwijnziekte".

Daar stonden soms meer bloeiende onkruiden in .,,, echter de distel en paardenbloem waren zeer ongewenste onkruiden vanwege de grote verspreiding van zaden .

Daar hebben zeer waarschijnlijk veel meer kruiden gestaan. Er zijn talloze artikelen verschenen over dat de plantensoortenrijkdom na de tweede wereldoorlog enorm is gedaald. Helaas!!

Buiten natuurgebieden en wegbermen zie ik weinig lichtpuntjes mbt een betere drachtweide. Ik blijf bij mijn standpunt, de gangbare boeren werken de drachtweide eerder tegen. Soms heb je hier en daar wel eens geluk: een veld zwarte mosterd of een veldrammens of eens een grasland met een beetje klaver. Momenteel zijn er bij mij een paar mini-areaaltjes asperge (oud asperge gebied) en die zullen waarschijnlijk wel een paar jaar blijven bestaan. Dat is nog niet zo gek.

Wat betreft de foto's van Jaap. Er zijn natuurlijk mislukkingen. Daartegen kan ik ook prima succesverhalen stellen.
MBT het Jakobskruiskruid: dat kan de eerste jaren massaal voorkomen. Dat wil nog niet zegen dat daar niks te eten is. Waarschijnlijk is er 70 a 80 procent van het grasland nog prima te eten. Een andere manier van denken...

Jelte Pieter Dijkstra schreef:. Waarschijnlijk is er 70 a 80 procent van het grasland nog prima te eten. Een andere manier van denken...

Dat betekend wel dat er 20-30 % minder koeien op hetzelfde veld voldoende kunnen eten ...
.Net het verschil tussen winst of verlies .

Jaap,

wel als je waarschijnlijk met zeer hoog productieve rassen werkt en niet als je met landrassen werkt die aangepast zijn aan zulke (schrale) omstandigheden.

Hi JP,

Als je vee wilt houden en biodiversiteit in de weide wil laten toenemen kom je op ongeveer een of twee stuks vee per hectare. Dit is op zichzelf geen probleem. De begrazing van natuurgebieden en de uiterwaarden laat dit zien. Op andermans land waar je vee loopt tegen een kleine vergoeding wil dat wel. Echter als je als boer een stuk land in eigendom hebt dat een waarde van tegen de 50 à 60.000 euro per hectare vertegenwoordigd waarover je nog rente aan het betalen bent is het andere koek. Zulke hectares moeten maximaal renderen. Anders is de das gauw om....

Dit heeft niet in de eerste plaats met het type ras te maken. Jongvee van willekeurig welk ras doet het trouwens ook prima op extensieve weide.

Tieme

En als de consument dan een correcte prijs wil betalen voor vlees van extensieve veeteelt, dan is het mogelijk om als landbouwer je boterham te verdienen. Maar daar wringt het schoentje meestal. De meeste mensen willen veel voor weinig geld. Als we met zijn allen onze vleesconsumptie zouden halveren en de prijs van vlees verdubbelen, dan zou dit een enorm verschil maken. De boer produceert wat de consument vraagt. Dan moeten wij achteraf toch niet gaan klagen.