Op [datum] shreef ik:
Einde deze middag ben ik maar eens op de fiets gestapt en in de buurt van mijn dorp een nieuw standplaats gezocht. Ik woon eigenlijk in een niet zo mooie dorp. Veel beton. Hier en daar zijn er wel voor de bijen geschikte stukjes, maar eerder te weinig dan te veel. Bovendien moeten deze stukjes wel afgeschermd zijn of heel erg afgelegen, anders krijg je te snel last van vandalisme.
Op de eerste plek die ik bezocht, sprak ik een meneer aan die in zijn tuinhuis bezig was. Toevallig was hij imker (meneer Deborger) en al 75. Hij had 30 kasten op dit perceel want een soort van klein uithofje was zonder huis. Vervolgens heb ik een uur met hem gesproken en hebben we ook bij zijn bijen gekeken. Hij had alles door de winter.Niettemin ga ik mijn bijen niet in zijn beurt plaatsen. Dat doe je niet als collega.
Vervolgens nog een uur gefietst en ben ik aan de ander kant van het dorp nog een 1 a 2 verruigte (paarde)weilanden tegengekomen waar al 1 a twee jaar niet meer op geboerd wordt. Helaas waren de eigenaren niet thuis. Ik ga binnenkort nog nog eens vragen. Mss dat het wat oplevert.
Ik doe dit wel vaker: op deze manier verken je de buurt, de drachtplanten en levert het mss nog mooie standplaats op.
Vanmiddag had ik een aantal uurtjes vrij en dus op de fiets gesprongen: vitaminde D opdoen, mijn conditie op peil houden, mijn gemeente verkennen en standplaatsen voor de bijen zoeken. Qautro winsituatie. Tevens heb ik de eigenaren de verruigde paardenweilanden opnieuw opgezocht. Dat had ik al ook eerder gedaan en toen met ze gesproken. Nu dacht een eigenaar dat ik niet weer langs zou komen, dus ik had ze beter eerder kunnen opzoeken; smeden waneer het ijzer heet is. Van degene waar je het het minst van verwacht, geeft dan toch toestemming. Ik heb nu 1 eigenaar bereid gevonden. Die heeft een mooi verruigd weilandje dicht tegen een prachtig park aan met veel drachtbomen en een woonwijk. Dus ideaal. Meteen mijn naamkaartje gegeven en een potje honing. De vrouw had mijn pot honing niet voorzien en vond het enigszins raar maar ze heeft het wel aangenomen. Ik zal er binnenkort weer naar toe om met haar man te details te bespreken. Het zijn oude mensen (in de 80) en ik hoop dus dat ze nog lang leven.
De andere eigenaar, die in een prachtige villa woont en veel land heeft, had bezwaren: de kinderen wilde het niet. Bijen steken. Jammer en mijn ervaring is dat als ze eenmaal nee zeggen het geen zin heeft om door te drammen. Beter is om verder te zoeken.
Dan heb ik vanmiddag nog een eental eigenaren benaderd: twee eigenaren met een verruigd paardenweiland (allebei nul op het rekest). Nog twee grote industriele bedrijven (waarbij ik ook bij al 1 nul op het rekest hebt gekregen; daar ben ik meteen afgeserveerd) en nog een beheerder van zeewegen en waterkanalen die ik toevallig tegenkwam. Die laatste hebben veel gebieden langs kanalen, maar het beheer ervan wordt alllemaal uit handen gegeven aan Natuurpunt en ANB. Het is nog maar afwachten of deze organisaties imkers toelaten.
Wordt vervolgd...
gr.