Het vorige bericht was m'n eerste ACTIVITEIT in het nieuwe jaar.
Om half elf was 'k weer uit de veren voor visite en controle van de muizenvallen.
Weer zitten twee Halsbandbosmuizen in de life-traps. Gelukkig niet bij de bijenkasten
maar op zolder. Óók gelukkig omdat ik de visite na 'n borrel met "rolletjes"
en met op de achtergrond het "Nieuwjaarsconcert"
uit Wenen, meekrijg voor een
wandeling naar de plek waar de muizen gelost worden. Ze krijgen een lik tippex
op hun rug wanneer de visite niet 2 km heen en terug wil lopen.
Ik wil er namelijk zeker van zijn dat de muizen de weg naar huis NIET terug vinden
wanneer ze binnen 2 km vrij gelaten worden. Zj.
P.S. Vanmorgen, al om 01.00 uur, heb ik met belangstelling het verhaal opgeschreven
tijdens de nieuwjaarsviering van Janita, moeder van twee peuters, dat ze tijdens
vakantie in Oostenrijk van 'n imkeres een plak bijenwas van anderhalf cm dik
en de omtrek van 30 bij 20 cm heeft gekregen, om na lichte verwarming op
de buik van een van haar kinderen te leggen die darmklachten had. Het hielp.
Ze verbaasde zich er over dat ik met die toepassing niet bekend was.
Binnenkort komt ze op bezoek met mensen die de bijen in de kasten willen zien.
Ze krijgt bericht van me als de weersvooruizichten een reinigingsvlucht 'voorspellen'.
Dan heeft ze misschien ook het adres van die Oostenrijkse mevrouw met bijen.
Tenslotte: "kniepertjes en rolletjes" zijn Groningse en Drentse nieuwjaarswafels
die op kunstraten lijken qua dikte en stevigheid, Het opgerolde wafeltje stelt het
nieuwe jaar voor, dat zich net als een dichte boekrol nog niet laat lezen.
Het platte kniepertje stelt het voorbije jaar voor, dat als een open boek laat zien
wat er allemaal gebeurd is of passé is.
de winter is 21 december begonnen dus een week geleden nog eventjes wachten
zonder vriendelijk groet,
Stof tot nadenken: