aan het ecologisch produceren van voedsel zijn gewoon wettelijke regels aan gesteld
Aub. de wet noemen waarin die regels zouden staan.
Ecologisch iets doen is helaas voor verschillende uitleggingen vatbaar.
Er is geen eenduidige definitie van de aanduiding
'ecologisch', maar meestal lijkt het te gaan biologische natuurlijkheid en tegelijkertijd om samenhang met andere organismen en omgeving, zodanig dat daaraan geen schade wordt toegebracht of daardoor een toekomstige belasting door menselijk handelen wordt veroorzaakt.
Die onduidelijkheid geldt overigens ook voor de begrippen 'biologisch' en 'natuurlijk'. Ook daaraan worden verschillende uitleggingen gegeven.
1. Bij ecologisch imkeren zal men bijv. kijken naar de schade aan de omgeving, en dat kan ook door bijv. veel te veel volken op een bepaalde plek te hebben, zodat andere insecten mogelijk tekortkomen. Ook de schade aan het bijenvolk zelf telt uiteraard mee, want je doet ze tekort door onvoldoende dracht te bieden of door een bepaalde behandeling.
2. Schade aan het bijenvolk kan zich ook voordoen bij bepaalde imkeringrepen. Zo geldt dat dergelijke ingrepen in een bijenvolk biologisch verantwoord moeten zijn en dat is nooit het moerloos maken en redcellen laten bouwen. Mogelijk kan wel een aflegger onder die titel (ecologisch en biologisch verantwoord) worden gemaakt met jonge bijen en een bijna rijpe dop of uitgelopen moer afkomstig van een een natuurlijke zwermdop.
Broedafleggers zijn tegennatuurlijk. De bijen zouden er zo nooit voor kiezen zich te vermenigvuldigen. Als iets tegennatuurlijk of niet-biologisch is, kan het nooit ecologisch worden genoemd.
3. Het imkeren met rasbijen kan nooit ecologisch genoemd worden, hoewel sommigen dat wel doen (want het klinkt zo interessant en natuurbetrokken). Het is echter onnatuurlijk, want de zwermbeheersingsmethode is dat en het opdringen aan een volk van een door de imker gekozen en geteelde koningin is dat ook.
4. De bijen plaatsen op grote monoflorale drachten is niet-ecologisch. Het beperkt de kwaliteit van het inkomende stuifmeel. Dus imkers die reizen naar koolzaad of heide kunnen nooit ecologische imkers worden genoemd.
5. Varoamijten niet met chemische middelen bestrijden, alleen met natuurlijke methoden (darrenraat- of andere vangmethode) of organische zuren als mierenzuur en oxaalzuur. Hieraan zitten overigens ook tegennatuurlijke aspecten. Toch zou ik op een dergelijke imkermethode nog wel het etiket ecologisch durven plakken als de rest volledig natuurlijk is. Het is wel een grensgeval, maar imkeren zonder bestrijding van varroamijten is nauwelijks doenlijk. De bestrijding is voor hun bestwil. Ook de biologisch-dynamische imkers gebruiken organische zuren (vooral oxaalzuur) om mijten te bestrijden. Hier kunnen rekkelijken en preciezen dus wat verschillend denken.
Zo zijn er nog wel wat dingen te noemen, die iedereen wel zelf kan verzinnen.
Het aanduiden van een bezigheid met de titel 'Ecologisch' schept verwachtingen bij anderen, die in veel gevallen (het merendeel) niet kunnen worden waargemaakt. Ook de beperkte of meer uitvoerige begripsaanduiding maakt het erg onduidelijk. Iedereen mag zijn honing 'ecologisch' noemen, door bijv. een erg beperkte betekenis aan het begrip te geven. Helaas kan dat omdat er geen strakke begripsomschrijving van 'ecologisch' is.
Uit mijn reactie kan men afleiden dat ik een aanhanger ben van de uitgebreide betekenis. Dan vallen er maar heel erg weinig imkers onder en zit ik dicht tegen de biologisch-dynamische richting aan. Die gaat op sommige onderdelen net nog een stap verder.
Albert de Wilde