Varroa-tolerantie
Geplaatst: ma 01 feb 2010, 16:08
Varroa-tolerantie door SMR/VSH (Varroa Sensitive Hygiene)
Wat is dat eigenlijk en moeten we daar wel naar toe?
Is dat niet een soort 'natuurlijk evenwicht' tussen mijten en bijen?
Als er bijvoorbeeld teveel mijten in een volk komen, gooien de bijen het teveel er uit. De meeste imkers nemen echter die taak van de bijen al jarenlang over met allerlei chemische bestrijdingsmiddelen. Elk jaar weer tellen ze de overgebleven mijten en maken een schatting van hun aanvaardbare aantal. Daar willen ze echter graag vanaf en onderzoekscentra zijn naarstig op zoek naar varroatolerante moeren. Bij gebrek aan dergelijke moeren proberen beroepskoninginnentelers via aparte teeltprogramma's hierin te voorzien. Ze spelen in op het poetsgedrag van de bij en op de vererving van hun hygiënisch gedrag. Hier en daar verschijnen er al SMR-moeren (Suppressed Mite Reproduction) en SMR-plus (VSH) moeren.
In 2006 zou de Stichting 'DDB' proeven nemen met SMR-moeren. Deze SMR-moeren zijn niet Russisch en worden momenteel ergens in een teeltprogramma als zuiver levende bron van genetisch materiaal bewaard. Het is een lijn van Dr. John Harbo van het Laboratorium van Baton Rouge, die door hem uit de binnenlandse voorraad bijen is ontwikkeld en weerstand tegen varroa mijten toont. Van deze SMR-moeren gaat een remmende invloed uit op de voortplanting van de varroamijt. Hoe dat inter-actieve proces binnen de cel verloopt is (nog!) niet bekend, maar vastgesteld werd dat
a.) de mijt in de cel soms dood gaat naast de larve
b.) of waarbij de mijt blijft leven naast de larve, maar geen eitjes legt
c.) of waarbij de mijt eitjes legt, die niet uitkomen
d.) Of waarbij de jonge mijten te laat tot ontwikkeling komen en met het uitlopen van het broed sterven.
Een niet onbelangrijke bijkomstigheid (plus of VSH) is dat op ca de vierde dag van het gesloten broed de werkbijen de vruchtbare varroa’s op de een of ander manier in het gesloten broed weten te detecteren en dit broed gaan trekken. In de overlevingsstrijd is de aanval immers de beste verdediging. We noemen dit verschijnsel dan ook wel SMR-plus of VSH. Op de bodem van de lege cellen zie je dan in de hoeken 2 kleine 'hoopjes' uitwerpselen van de larven liggen als grijswitte stippen. Dit verschijnsel van voortijdige lege broedcellen wordt ook wel varroa-hagelschot genoemd, dit in tegenstelling tot genetisch-hagelschot hetgeen veroorzaakt wordt door inteelt.
Maar bestaat er eigenlijk wel een 'natuurlijk evenwicht' tussen mijten en bijen? Bestaat er in de natuur uberhaupt wel een natuurlijk evenwicht? Het is een modewoord uit de jaren '70. Het bestaat niet. De natuur is altijd in beweging. Bij 'evenwicht' zou je kunnen denken aan een wipwap tussen aantallen roofdieren en hun prooidieren. In theorie zouden die elkaar in evenwicht kunnen houden. Het 'evenwicht' bestaat dan uit sterk schommelende aantallen. Zo'n eenduidig verband is er zelden of nooit. Kijk naar de wipwap. Bij de minste of geringste verstoring is het evenwicht zoek. Het is eigenlijk nooit een stabiele situatie, maar altijd labiel en van zeer korte duur. Beide partijen dienen derhalve zeer alert te zijn, want de natuur is - evenals de wipwap - altijd in beweging.
Ik ben daarom ook zeer benieuwd, wat ze op de koninginnenteeltdag j.l. hierover naar voren hebben gebracht.
!Piet
Wat is dat eigenlijk en moeten we daar wel naar toe?
Is dat niet een soort 'natuurlijk evenwicht' tussen mijten en bijen?
Als er bijvoorbeeld teveel mijten in een volk komen, gooien de bijen het teveel er uit. De meeste imkers nemen echter die taak van de bijen al jarenlang over met allerlei chemische bestrijdingsmiddelen. Elk jaar weer tellen ze de overgebleven mijten en maken een schatting van hun aanvaardbare aantal. Daar willen ze echter graag vanaf en onderzoekscentra zijn naarstig op zoek naar varroatolerante moeren. Bij gebrek aan dergelijke moeren proberen beroepskoninginnentelers via aparte teeltprogramma's hierin te voorzien. Ze spelen in op het poetsgedrag van de bij en op de vererving van hun hygiënisch gedrag. Hier en daar verschijnen er al SMR-moeren (Suppressed Mite Reproduction) en SMR-plus (VSH) moeren.
In 2006 zou de Stichting 'DDB' proeven nemen met SMR-moeren. Deze SMR-moeren zijn niet Russisch en worden momenteel ergens in een teeltprogramma als zuiver levende bron van genetisch materiaal bewaard. Het is een lijn van Dr. John Harbo van het Laboratorium van Baton Rouge, die door hem uit de binnenlandse voorraad bijen is ontwikkeld en weerstand tegen varroa mijten toont. Van deze SMR-moeren gaat een remmende invloed uit op de voortplanting van de varroamijt. Hoe dat inter-actieve proces binnen de cel verloopt is (nog!) niet bekend, maar vastgesteld werd dat
a.) de mijt in de cel soms dood gaat naast de larve
b.) of waarbij de mijt blijft leven naast de larve, maar geen eitjes legt
c.) of waarbij de mijt eitjes legt, die niet uitkomen
d.) Of waarbij de jonge mijten te laat tot ontwikkeling komen en met het uitlopen van het broed sterven.
Een niet onbelangrijke bijkomstigheid (plus of VSH) is dat op ca de vierde dag van het gesloten broed de werkbijen de vruchtbare varroa’s op de een of ander manier in het gesloten broed weten te detecteren en dit broed gaan trekken. In de overlevingsstrijd is de aanval immers de beste verdediging. We noemen dit verschijnsel dan ook wel SMR-plus of VSH. Op de bodem van de lege cellen zie je dan in de hoeken 2 kleine 'hoopjes' uitwerpselen van de larven liggen als grijswitte stippen. Dit verschijnsel van voortijdige lege broedcellen wordt ook wel varroa-hagelschot genoemd, dit in tegenstelling tot genetisch-hagelschot hetgeen veroorzaakt wordt door inteelt.
Maar bestaat er eigenlijk wel een 'natuurlijk evenwicht' tussen mijten en bijen? Bestaat er in de natuur uberhaupt wel een natuurlijk evenwicht? Het is een modewoord uit de jaren '70. Het bestaat niet. De natuur is altijd in beweging. Bij 'evenwicht' zou je kunnen denken aan een wipwap tussen aantallen roofdieren en hun prooidieren. In theorie zouden die elkaar in evenwicht kunnen houden. Het 'evenwicht' bestaat dan uit sterk schommelende aantallen. Zo'n eenduidig verband is er zelden of nooit. Kijk naar de wipwap. Bij de minste of geringste verstoring is het evenwicht zoek. Het is eigenlijk nooit een stabiele situatie, maar altijd labiel en van zeer korte duur. Beide partijen dienen derhalve zeer alert te zijn, want de natuur is - evenals de wipwap - altijd in beweging.
Ik ben daarom ook zeer benieuwd, wat ze op de koninginnenteeltdag j.l. hierover naar voren hebben gebracht.
!Piet