Floriade-Vijfhuizen 2002/ Floriade-Zoetermeer 1992
Geplaatst: wo 16 okt 2002, 23:43
FLORIADE-VIJFHUIZEN 2002
Nog .. vier dagen zijn er te gaan en dus stapten mijn vrouw en ik te Deventer de trein in; op naar Schiphol!
-Treinen is tragen- en dat bedoel ik geestelijk. Een gezette vrouw sprak met haar zuster over de aankoop van een skibroek voor haar zoon; daar was ze twintig minuten over bezig. Haar zuster moest er zo verschrikkelijk van gapen dat ik scheurtjes in haar mondhoeken meende te ontdekken.
Een rode, verlengde evenementenbus met getint glas bracht ons in twintig minuten naar de Noordingang van de Floriade.
Wij repten ons naar het restaurant, bekeken er de plattegrond tussen slokken flauwe cappuchino door en togen -in stevige stap- naar Bijenpaviljoen BEE-AT-HOME.
De tuin was een rommeltje geworden, maar dat zal de bijen niet storen.
Tussen bijenplanten in, stond een kastje voor solitaire bijen opgesteld. In een verticale rechthoek lag een partij glazen pipetjes opgeslagen, maar geen bij had er eitjes, stuifmeel of aarde in achter gelaten.
Voor het bijenpaviljoen stond een vergrijsde zonnewasmelter. Daar had iemand wellicht op gestaan, want de voorplank van de bak was geknakt.
Bee-at-home was indrukwekkend. Jan van den Berg(architect), Christian Muller(medewerker) en Jan en Piet Hooijman(uitvoerders) mogen er trots op zijn.
De metalen platen van de zijwanden waren geprint/beschilderd tot raten met 'broed in alle stadia', stuifmeel en honing. Zelfs K-doppen waren er te zien!
Reusachtige bijen zaten op het gebouw en bezoekers staarden er na.
'˜BEE-zonder' hoorde ik er eentje zeggen en gelijk had hij.
Binnen was het enerverend. Drie imkers zag ik continue gesprekken voeren met bezoekers. Zij waren herkenbaar door hun gele shirts( met '˜Bee-at- Home') en donkere broeken. Zij kwamen uit Oegstgeest (nee,nee!) , Hoofddorp en Muiderberg.
De achthoekige bijenobservatiekast ('˜Dick Vunderink Vitrine') had een aanzuigende werking. Aan tien(?) honingkamerraampjes hadden bijen enorme lappen raat geknutseld. Veel darrenraat zag ik hangen. De buitenthermometer wees 16,2 graden aan en de binnenth.meter gaf een blanco display te zien.
Ik vroeg aan een imker hoeveel graden het daarbinnen zou kunnen zijn. '˜ Nou meneer, een graad of tien denk ik'.
'˜Maar ..hier buiten is het al zestien graden' merkte ik op, '˜dan moet het daarbinnen toch minstens net zo hoog zijn'.
'˜Nou ja, dat zal dan wel zo zijn', zei hij toen.
Ik vroeg maar niet verder, want dan zou ik als imker ingeschat kunnen worden en ik wilde een onbestempelde observatie verrichten.
Aan de achterzijde van het paviljoen stonden vier kasten opgesteld plus een korf met spiegel. De raten waren door een bezoeker te belichten. Ook daarin was een thermometer aangebracht en die wees 23,2 graden aan.
Natuurlijk stonden er computers opgesteld en het CD-tje van het Bijenhuis liet af en toe luidruchtig van zich horen.
Tegen een uitgeschakelde PC stond een fraaie modemeid opgesteld met bijenkap en jack. Ze stond er in strakke broek, op blote voeten en ik vroeg een van de imkers of dat de gebruikelijke kleding was. '˜Nou meneer', zei hij, '˜we willen de imkerij voor mannen wat meer aantrekkelijk maken'.
Baldi Dekker uit Oostwoud (Veldhuis 14) had een fraaie serie etiketten uit 26 landen opgeprikt. Van Afghanistan tot Zwitserland en veelal niet van deze tijd.
Dekker beheert een museum, naar mijn weten.
Ook stond er een fraaie slinger. De handgreep was ervan verwijderd!
Tevens zag ik een aftapvat staan gevuld met honing. De snijkraan ervan was omwikkeld met plastic. Veiligheid en orde worden zelfs hier al nagestreefd.
Veel informatie was er te lezen binnen fraaie, rechhoekige, gele omlijstingen; o.a. over stuifmeel, propolis en imkeren '˜uit vroeger tijden'.
Ook was er een wandkaart te zien met daarop gemeenten met imkerverenigingen, geduid d.m.v. prikkers. Maar..ik zag wel zes soorten prikkers en een van de drie imkers zei dat dit door bezoekers was veroorzaakt.
Die konden vermelden dat ook in hun dorp een vereniging aanwezig was.
Ik zou d
Nog .. vier dagen zijn er te gaan en dus stapten mijn vrouw en ik te Deventer de trein in; op naar Schiphol!
-Treinen is tragen- en dat bedoel ik geestelijk. Een gezette vrouw sprak met haar zuster over de aankoop van een skibroek voor haar zoon; daar was ze twintig minuten over bezig. Haar zuster moest er zo verschrikkelijk van gapen dat ik scheurtjes in haar mondhoeken meende te ontdekken.
Een rode, verlengde evenementenbus met getint glas bracht ons in twintig minuten naar de Noordingang van de Floriade.
Wij repten ons naar het restaurant, bekeken er de plattegrond tussen slokken flauwe cappuchino door en togen -in stevige stap- naar Bijenpaviljoen BEE-AT-HOME.
De tuin was een rommeltje geworden, maar dat zal de bijen niet storen.
Tussen bijenplanten in, stond een kastje voor solitaire bijen opgesteld. In een verticale rechthoek lag een partij glazen pipetjes opgeslagen, maar geen bij had er eitjes, stuifmeel of aarde in achter gelaten.
Voor het bijenpaviljoen stond een vergrijsde zonnewasmelter. Daar had iemand wellicht op gestaan, want de voorplank van de bak was geknakt.
Bee-at-home was indrukwekkend. Jan van den Berg(architect), Christian Muller(medewerker) en Jan en Piet Hooijman(uitvoerders) mogen er trots op zijn.
De metalen platen van de zijwanden waren geprint/beschilderd tot raten met 'broed in alle stadia', stuifmeel en honing. Zelfs K-doppen waren er te zien!
Reusachtige bijen zaten op het gebouw en bezoekers staarden er na.
'˜BEE-zonder' hoorde ik er eentje zeggen en gelijk had hij.
Binnen was het enerverend. Drie imkers zag ik continue gesprekken voeren met bezoekers. Zij waren herkenbaar door hun gele shirts( met '˜Bee-at- Home') en donkere broeken. Zij kwamen uit Oegstgeest (nee,nee!) , Hoofddorp en Muiderberg.
De achthoekige bijenobservatiekast ('˜Dick Vunderink Vitrine') had een aanzuigende werking. Aan tien(?) honingkamerraampjes hadden bijen enorme lappen raat geknutseld. Veel darrenraat zag ik hangen. De buitenthermometer wees 16,2 graden aan en de binnenth.meter gaf een blanco display te zien.
Ik vroeg aan een imker hoeveel graden het daarbinnen zou kunnen zijn. '˜ Nou meneer, een graad of tien denk ik'.
'˜Maar ..hier buiten is het al zestien graden' merkte ik op, '˜dan moet het daarbinnen toch minstens net zo hoog zijn'.
'˜Nou ja, dat zal dan wel zo zijn', zei hij toen.
Ik vroeg maar niet verder, want dan zou ik als imker ingeschat kunnen worden en ik wilde een onbestempelde observatie verrichten.
Aan de achterzijde van het paviljoen stonden vier kasten opgesteld plus een korf met spiegel. De raten waren door een bezoeker te belichten. Ook daarin was een thermometer aangebracht en die wees 23,2 graden aan.
Natuurlijk stonden er computers opgesteld en het CD-tje van het Bijenhuis liet af en toe luidruchtig van zich horen.
Tegen een uitgeschakelde PC stond een fraaie modemeid opgesteld met bijenkap en jack. Ze stond er in strakke broek, op blote voeten en ik vroeg een van de imkers of dat de gebruikelijke kleding was. '˜Nou meneer', zei hij, '˜we willen de imkerij voor mannen wat meer aantrekkelijk maken'.
Baldi Dekker uit Oostwoud (Veldhuis 14) had een fraaie serie etiketten uit 26 landen opgeprikt. Van Afghanistan tot Zwitserland en veelal niet van deze tijd.
Dekker beheert een museum, naar mijn weten.
Ook stond er een fraaie slinger. De handgreep was ervan verwijderd!
Tevens zag ik een aftapvat staan gevuld met honing. De snijkraan ervan was omwikkeld met plastic. Veiligheid en orde worden zelfs hier al nagestreefd.
Veel informatie was er te lezen binnen fraaie, rechhoekige, gele omlijstingen; o.a. over stuifmeel, propolis en imkeren '˜uit vroeger tijden'.
Ook was er een wandkaart te zien met daarop gemeenten met imkerverenigingen, geduid d.m.v. prikkers. Maar..ik zag wel zes soorten prikkers en een van de drie imkers zei dat dit door bezoekers was veroorzaakt.
Die konden vermelden dat ook in hun dorp een vereniging aanwezig was.
Ik zou d
