Bijenhouden.nl

Beste Romee,
Allereerst natuurlijk ook van mij gefeliciteerd met het mooie imkerforum wat toch voornamelijk van jouw hand is gekomen en waar we met elkaar kunnen kissebissen over van alles en nog wat. Het heeft een opvoedende werking, als het maar een nuchtere discussie blijft zonder emoties.
Zoals wij beiden het wel hebben over het gebruik van diergeneesmiddelen in de bijenkast bv.

Er wordt nl volgens mij teveel zonder achtergrond met alleen maar kreten gereageerd door mensen op bv E-nummers in onze voedingsstoffen. Ze zouden kankerverwekkend zijn, wat niemand onderbouwd. Maar de praktijk wijst uit dat er in onze dagelijkse maaltijd veel meer kankerverwekkende stoffen zitten dan in alle geur-, kleur- en smaakstoffen samen. Het is beter dus in de gaten te houden wat de basisstoffen zijn die men nuttigt. De toevoegingen zijn te verwaarlozen, daar wordt goed op gelet.

Nu is het gebruik van bv coumaphos in Nederland een vies woord bij velen. Waarom???
Het is in die zin gevaarlijk, dat je het niet op de huid moet laten komen (handschoenen dus) en het is oplosbaar in honing (nog meer stoffen). Maar 80% van de coumaphos die in de maag terecht komt wordt daar al afgebroken. Daarom geeft men de mens meestal capsules, die in de darm pas gaan werken.

Coumaphos is een anticoagulantium dat speciaal ontwikkeld werd voor de bestrijding van Varroamijten.
Een vergelijkbaar preparaat bij de mens is Acenocoumarol; onderhoudsdosering van dit geneesmiddel 10 mg per dag.

1 ml Perizin bevat 32 mg actieve stof. Indien aangenomen (hypothetisch) wordt dat de kans bestaat, dat deze hoeveelheid in zijn geheel - zonder chemische werking '“ in de honing terecht komt (bijv. verdeeld over 5 kg honing) dan is de maximale concentratie ver beneden de therapeutische dosis die voor de mens wordt gebruikt, laat staan de giftige dosis.

Indien men per dag 250 gram honing zou gebruiken (een hoeveelheid die op korte termijn diabetes zou veroorzaken), dan nog zou het effect nihil zijn; nl niet meer dan 1 ½ mg actieve stof.

Om een anticoagulerend effect te bereiken (een therapeutisch effect en geen vergiftiging) dan zou men ongeveer 1 ½ kg honing per dag moeten gebruiken; uitgaande van het onwaarschijnlijke gegeven dat 1 ml Perizin in het geheel in de honing terecht komt.

Nu mag men best zeggen dat men niets in de bijenkast wil gebruiken om de mijt te bestrijden en men mag ook best zeggen dat alleen die honing goed is, die dan gewonnen wordt. Maar dat laatste vraag ik me zelfs nog af, want als jullie wisten hoeveel bestrijdingsmiddelen er in de wereld worden gebruikt dan zal zou je versteld staan. Ik heb hele scheepsladingen vervoerd.
Uit de diepste binnenlanden van Afrika komt misschien nog honing waar de bijen er niet mee in aanraking zijn geweest.

Begrijp nu goed dat ik niet bedoel ga maar met chemische producten strooien, tot dat de grens is bereikt. Ook ik ben voor een bij die dat niet nodig heeft. Daarom ben ik ook aan het experimenteren met de Primorsky bij.
Maar laten we nu eens ophouden het gebruik van de diergeneesmiddelen af te schilderen als iets verschrikkelijks. Bovendien moet onze overheid ook maar eens begrijpen dat als je maar één middel toestaat er resistentie optreedt. Er moet wisselgebruik plaatsvinden anders slaat de resistentie toe.
Vergeet ook niet dat alles wat uit natuur komt zeer giftig kan zijn en dus gevaarlijk. Ook voor de mens bij het toepassen van al die middelen.
Komen pyretroïden niet uit asters en coumaphos werd als eerste uit dille gehaald voordat een chemische fabricage werd toegepast.

Ed

Algemene informatie.

Coumaphos behoort tot de groep zeer toxische stoffen, die organische fosfaten worden genoemd. De toxische (vergiftigende) werking (toxiciteit) van coumaphos bij huidopname door zoogdieren is ca 20 x groter dan bij Apistan.

Organische of organofosfaten

Meestal staat op het etiket 'organische fosfaatverbinding met cholinesteraseremmende werking'. Voorbeelden zijn diazinon en dichloorvos. Organische fosfaten zijn insectenbestrijdingsmiddelen met een werking op het zenuwstelsel. Hun werking berust erop dat ze de prikkeloverdracht tussen zenuwen onderling en tussen zenuw en spier belemmeren. Ze blokkeren vrijwel direct de werking van de vlieg- en ademhalingsspieren van het insect. Dit bewerkstelligt een zogenaamd 'knock-down' of val-dood effect.

Ook voor andere dieren, waaronder vogels en vissen, zijn organische fosfaten giftig. Bij mensen verstoren ze bijvoorbeeld de werking van het zenuwstelsel en huidaandoeningen, misselijkheid, zweten en diarree. Bij grote inname kunnen ook verlammingen en zelfs een coma ontstaan. Daarnaast worden enkele organische fosfaten ervan verdacht erfelijk materiaal (DNA) te veranderen en de immune afweer te verminderen.

Organische fosfaten worden vrij snel in het milieu afgebroken.

Zie ook: Bayer Bee Strips
Recommendations for using Coumaphos (Bayer Bee Strips) by Jim Steinhauer. http://maarec.cas.psu.edu/coumaphos.html

Safety data for coumaphos.
http://physchem.ox.ac.uk/MSDS/CO/coumaphos.html

!Piet

De mening van een HB-lid met als aandachtsveld bijengezondheid

Beste Ed en Piet,

Heel terecht wijst Piet er op dat coumaphos een organische fosfaatverbinding is met een zeer effectieve werking op het zenuwstelsel. In het handelsprodukt Perizin is deze werkzame stof effectief tegen varroamijten. Bij voldoende hoge dosering is coumaphos ook dodelijk voor de mens. Daarnaast onderschrijf ik ook wat Ed zegt. Een realistisch standpunt is gewenst. Iedere stof kan gevaarlijk zijn voor levende organismen, maar alleen de dosering is maatgevend.
Wij mensen krijgen zonder het te weten of te beseffen een hele boel stoffen binnen die kwalijke effecten kunnen veroorzaken. Als je de bijsluiters leest van humane medicijnen, dan zou je die medicijnen nooit meer durven innemen. Ook natuurlijke middelen zijn niet zonder gevaar. Een slok mierenzuur is echt niet aan te bevelen en het inademen van verdampt oxaalzuur is dodelijk. Ja, zelfs water is dat, als je je hoofd niet boven het oppervlak kunt houden. "Life is risk", maar met gezond verstand zijn de meeste gevaren te trotseren.

Een punt wat in jullie discussie helemaal niet wordt genoemd en waar het HB van de VBBN zwaar aan tilt is het gegeven, dat honing door de consument als een natuurprodukt wordt gezien. En dat willen we graag zo houden. Ondanks die "faam" is honing helaas niet vrij van ongewenste residuen. Die kunnen in voldoende hoge dosering giftig zijn. Die ongewenste residuen komen er in door allerlei "activiteiten" van de omgeving zoals industrie (roet, lood), de landbouw (gewasbeschermingsmiddelen) en de imker (diergeneesmiddelen). Aan de eerste twee kunnen we weinig doen. Wel kunnen we als imker proberen de input van residuen in honing te beperken. Om die reden propageren we het gebruik van "natuurlijke" methoden (darrenraat) en middelen (organische zuren en etherische oliën) in plaats van synthetisch chemische middelen. Ook de toepassing van mierenzuur en oxaalzuur kan tot residuen leiden, maar beide zuren komen al van nature voor in honing. Ook worden ze toegepast in tandpasta en shampoo. Klaarblijkelijk zijn ze acceptabel voor consumenten.
En natuurlijk zouden we nog liever helemaal niets gebruiken. Reden om antibiotica ter bestrijding van Amerikaans vuilbroed af te wijzen en onderzoek naar resistentie/tolerantie van honingbijen tegen Varroa destructor toe te juichen. Op ons verzoek zal ook PPO-bijen (voorheen Ambrosiushoeve) daar nu aandacht aan gaan schenken.

Henk

Beste Ed,

Een diergeneesmiddel, is een toegelaten middel in de zin van de diergeneesmiddelenwet. Een bestrijdingsmiddel is middel in de zin van gewasbestrijdingsmiddelenwet. Perizine, met als werkzame stof is geen van beide.

Bij de toelating wordt ondermeer onderzocht of het middel effectief is voor het doel waarvoor het bestemd is, en daarnaast of het schadelijk is voor menselijk gebruik, of voor het milieu.

Ik weet dat jij net als ik een tegenstander bent van het gebruik van niet toegelaten middelen. Jij wilt daarom neem ik aan, meer in het algemeen over de inzet van dergelijke middelen praten. Dit temeer omdat je in je eigen apis mellifera mellifera volken uit Rusland natuurlijk de varroamijt niet bestrijdt.

Met name in de USA wordt coumaphos als mijtdodingsmiddel, in vrij hoge percentages, via een noodverordening ingezet, vanwege resistentie bij andere middelen. Bij bestrijding zie je vaker dat bij resistentie teruggegrepen wordt op oude middelen, vanuit de gerechtvaardigde gedachte, dat daarvoor de resistentie afgenomen zou kunnen zijn. Het carrouselprincipe. Ik weet uit eerdere discussies met je, dat jij daar een voorstander van was.
Je zou ook nog een cocktail van middelen kunnen samenstellen, waardoor resistentie ook moeilijker wordt opgebouwd. Ter vergelijking kan dienen de huidige aidsaanpak bij mensen.

Enige bezwaren tegen bovengenoemde aanpak, zijn door Henk vd Scheer hierboven verwoord. Bovendien gaat de carrousel steeds sneller draaien, en zullen daarom de bezwaarlijke gevolgen snel toenemen.

Je grootste verzuchting is echter dat zelfs bij toegelaten middelen (dus niet bij perizine) de nadelen sterk overdreven worden. Wij leven lang en redelijk gezond, ondanks de dagelijkse inname van kleine hoeveelheden schadelijke stoffen, zeg je eigenlijk. Die stoffen zijn voor sommige allergiegevoelige mensen, zelfs in kleine hoeveelheden al ongezond. Vandaar die E-nummers op de etiketten.

Mij valt altijd op, dat in dezelfde landen waar het gebruik van bestrijdingsmiddelen hoog is, tegelijkertijd een geweldig smetfobie heerst. De USA is daarvan het schoolvoorbeeld. Aan de ene kant moeten alle ongewenste onkruiden en parasieten worden vernietigd, aan de andere kant worden redelijk grote hoeveelheden vervelende stoffen in milieu en voedsel toegelaten. Vervolgens worden stevige hoeveelheden vitamines geslikt omdat het eeuwige leven op aarde toch wel aantrekkelijk lijkt. Het is in mijn ogen van een perverse luiheid en kortzichtigheid.
Je vindt die paradox ook wel eens bij individuele imkers. Alle materiaal piekfijn in orde, goed ontsmet, en zelfs de laatste mijt moet dood. Maar dat aldoende was en en honing verontreinigd zijn, lijkt niet te deren.

Net als jij vind ik, dat je problemen in hun ware proporties moet zien. Dat betekent dat je altijd gebruik en noodzaak in redelijke verhouding met elkaar moet brengen.
Diergeneesmiddelen en bestrijdingsmiddelen zijn voor de wet alleen maar toegestaan bij produktiedieren en bepaalde omschreven huisdieren. In de Nederlandse situatie is daarvan bij bijen, afgezien van de bestuivingsimkerij, geen sprake. In Belgie is het niet anders. Het uitgangspunt behoort daarom te zijn, dat bij de omgang met bijen gestreefd moet worden naar een situatie waarbij geen bestrijdende middelen nodig zijn. Het imkeren met de apis m.m. zoals jij nu praktiseert is met het bagatelliseren van de nadelen van (niet-)toegelaten middelen niet te rijmen. Voor een beroepsimker, je spreekt dan van andere proporties, geldt dezelfde afweging. Natuurlijk kan de uitkomst dan anders zijn dan bij jou en mij, en bijna alle mensen die dit lezen.

Beste Ed, e.a. ,

Perizine (coumaphos), dat in de 80-jaren veelal werd gebruikt, is in de Nederlandse bijenteelt gelukkig al jaren streng verboden. We hoeven er geenszins op te rekenen, dat het - bij wijze van hoge uitzondering - nog een keer wordt toegelaten.

Ook van de Bayer Bee Strips (Checkmite+) op basis van coumaphos verwacht ik niet, dat ze in Nederland voor de bijenteelt binnen afzienbare tijd zullen worden toegelaten. In de U.S.A. is het in veel staten tijdelijk toegelaten in de beroepsmatige bijenteelt. De toelating (een nood vrijstelling) is zeker van tijdelijke aard om resistentie bij gebruik van fluvalinaat (Apistan) tegen te gaan bij de bestrijding van de varroamijt en de kleine bijenkastkevertjes. Het is daar dus een economisch belang (beekeeping industry) en wordt in de beroepsmatige bijenteelt gebruikt door mensen, die al verscheidene jaren met chemische preparaten goed weten om te gaan.

Zie ook: Beekeeping Information Index
http://maarec.cas.psu.edu/Beeinfoindex.html

!Piet