Bijenhouden.nl

Hieronder volgt wat uitleg over enkele misverstanden over oxaalzuur en de werking van oxaalzuur op bijen middels de druppelmethode. (de werking bij verdamping is vergelijkbaar)

Oxaalzuur is in Nederland niet toegestaan als bijengeneesmiddel. De enige reden hiervoor is omdat er tot nu toe nog niemand bereid is gevonden om als officieel importeur en dealer op te treden. Er is namelijk geen droog brood met oxaalzuur te verdienen. Oxaalzuur in poedervorm kost namelijk geen scheet.

In Italie hebben handelaren er iets op gevonden om het verbod van oxaalzuur als bijengeneesmiddelte omzeilen. Ze maken een oplossing met suiker in water en noemen het geen "geneesmiddel" maar "bijenvoedingsmiddel" omdat er nogal wat suiker in de oplossing zit...

Het is natuurlijk te idioot voor woorden dat de bovengenoemde reden de enige reden is dat oxaalzuur als bijengeneesmiddel net zo verboden is als suiker als bijen[/b]geneesmiddel[/b].

Voor de rest is oxaalzuur op zich vrij onschuldig. Het witte poeder kun je gewoon in je hand nemen. Alleen bij het maken van een oplossing in water moet je uitkijken. Er kan enige verdamping plaatsvinden van kristallen. Deze moet je niet inademen. Je moet dus een beetje voorzichtig bij de bereiding van je oplossing te werk gaan. De gemaakte (suiker) oplossing is voorts weer enorm onschuldig. Het aanraken van de oplossing is zelfs onschuldiger dan het plukken van rabarber (waar ook oxaalzuur in zit)
Oxaalzuurdampen zijn vanwege de bijtende werking wel weer gevaarlijk voor ogen en luchtwegen, maar dat is bij een oplossing in water niet aan de orde dus daar ga ik verder niet op in.

Bij de druppelmethode worden zoals in o.a. de folder van PPO beschreven druppels rechtstreeks op de bijen gedruppeld.
De bijen verdelen deze druppels over de wintertros. Vanwege het suiker in de oplossing nemen de bijen wat van mekaar over.
Met hun vleugels wapperen ze vervolgens flink op en neer om het water (de oplossing) te laten verdampen om zich zelf droog te maken. Door dit wapperen met de vleugels slaan er hele kleine kristallen neer op de bijen zelf. De mijten kunnen deze kristallen niet verdragen en gaan dood. Er wordt tevens een klein beetje oxaalzuur door de bijen zelf via de mond opgenomen. Er kan dan een zeer beperkte bijensterfte optreden. De kleine oxaalzuurkristallen poetsen de bijen vervolgens in de komende dagen zelf schoon.
Het meest effectief is een behandeling bij temperaturen die iets boven de 0 graden liggen. De tros is dan namelijk hechter dan bij temperaturen van 9 graden zoals vandaag.
De bijen hebben nagenoeg niets te lijden van deze winterverstoring op zich door het openen van de kast.
De effectieviteit is door de goede verspreiding tot 99%. Er mag geen broed aanwezig zijn want er zitten dan relatief veel mijten in het broed en die ontspringen de dans.


Groeten, Thomas

Thomas,

Voordat je nieuwe misverstanden creeert wil ik nog wat aan je verhaal toevoegen.
Oxaalzuur verdampt niet bij het maken van een oplossing. Er bestaat mogelijk een gevaar dat je bij het verwerken van watervrij oxaalzuur het stof inademt. Bij gebruik van Oxaalzuurdihidraat is dit te verwaarlozen omdat dit plakkerige kristallen zijn.

Oxaalzuur is hygroscopisch, dat wil zeggen dat het water opneemt uit de lucht. Dit gaat net zolang door totdat ieder oxaalzuurmolecuul twee moleculen water heeft gebonden, vandaar de naam dihidraat (tweemaal water).
Wanneer je ergens watervrij oxaalzuur op de kop hebt getikt is het het handigste om het een dag open te laten staan zodat het water opneemt. Daarna is het een stuk veiliger te verwerken.

groet,
Hennie

Voor de rest is oxaalzuur op zich vrij onschuldig. Het witte poeder kun je gewoon in je hand nemen.

Ik zou nadien wel even de handen afspoelen, oxaalzuur is wel een ZUUR en bij langdurige inwerking op de huid kan het wel irritatie geven.
Je gaat ook niet een middag met je billen in een bad van azijn zitten, vergelijkbare situatie

groet,
Hennie

Hennie, bedankt voor de aanvullingen. Ik kan er niets op aanmerken. Chemie was niet mijn sterkste vak.

Groeten, Thomas

Hoi Thomas

Jij schreef:
Het meest effectief is een behandeling bij temperaturen die iets boven de 0 graden liggen. De tros is dan namelijk hechter dan bij temperaturen van 9 graden zoals vandaag.

Volgens de Zwitserse en Duitse literatuur zou de temperatuur bij het toepassen van de druppelmethode boven de 5°C moeten liggen. De verdamping van oxaalzuur kan bij lagere temperaturen (tot 2°C) worden toegepast.

Groeten.....

Gerard

Ha, die Garard!

Blijkbaar spreken de onderzoekers elkaar tegen op dit punt. Ik heb mijn gegevens m.b.t. temperatuur via een contactpersoon bij PPO bijen.

Maar als we zelf even logisch nadenken over de hierboven beschreven werking van het oxaalzuur via de druppelmethode wordt het oxaalzuur via onderling contact door de bijen verspreid. Ik kan me zo voorstellen dat dit beter verloopt in een compacte tros dan in een meer los geheel. Wetenschappelijk is bewezen dat de tros bij lagere temperaturen compacter is. Ik denk dat een inschattingsfout gemaakt wordt met de relatief hoge buitentemperaturen in de winter. Laten we ons toch geen illusies maken. Als het eind december al 9 graden is dan is dat hooguit voor een paar korte uurtjes. Dit geldt ook in Duitsland en Zwitserland. Daarna zakt de temperatuur weer snel.

Trek je eigen conclusies ...


Groeten, Thomas

Een wintertros bijen houdt bijen aan de buitenzijde ervan op een temp. van 5 graden.
De binnenzijde heeft een beter kacheltje; daar schijnt het veertien graden te wezenn als er geen broed warm gehouden behoeft te worden.
Die bijen hebben natuurlijk een pietsie ruimte onderling nodig om met spierbewegingen warmte te kunnen ontwikkelen; compacter zou het dus niet moeten worden; er zal een optimale afstand tussen bijen moeten zijn voor een optimale warmteontwikkeling.
Plat als een dubbeltje zal het er dus niet worden; ook als vriest het twintig graden!
Dussss...oxalisten ?