De geestgronden van Oegstgeest en de verzorging van een fuchsia-kenner hebben deze plant doen besluiten om nu reeds bloem te zetten.

Wat opvalt aan deze plant t.o.v. de inheemse echium: de grote bloemen en de meer eironde rozetbladeren. De plant blijkt gevoelig voor slakkenvraat en mineerders (dat doet de inheemse ook). De kleur van de bloem en de bloeiwijze (schicht) zijn schitterend.

en ook bij deze plant is de signatuur duidelijk... het einde van de vrouwelijke stempel is gespleten, zoals een slangetong.

Ik ben benieuwd hoe de planten in Zwijndrecht en Maurik het doen.
De plant in Oegstgeest gaat onder het mes van het Nationaal Herbarium om te zien welke soort het is.