Bijenhouden.nl

Apisticus 2005


De Apisticustag in Münster , de 14e alweer, was weer een hele happening. Bijna 500 imkers uit Westfalen, maar ook van heide en ver, voor het laatst bijeen in Slot Münster.
Allerlei details terzijde latend: de dag ging over 'Gezonde Bijen'

Een erg leuk verhaal met hotte topics!!

Maar dit is toch echt ene misverstand:

als je geen honingbijen toelaat in een volwaardig landschap, je ook de soorten Wildbijen minimaliseert en daarmee het landschap beschadigt

De man is echt wetenschappelijk onderzoeker op de Georg-August_Universität in Göttingen;
zijn adres: isteffa@gwdg.de

Schrijf hem zelf maar, waarom je vind, dat het niet klopt.
hennie

"als je geen honingbijen toelaat in een volwaardig landschap, je ook de soorten Wildbijen minimaliseert en daarmee het landschap beschadigt"

Ik denk dat ook altijd Hennie: als je een landschap wilt hebben vol bloemen en vlinders en wilde bijen, heb je honingbijen nodig. Kun je nog iets meer vertellen over de betreffende lezing.

waarom zou je honingbijen nodig hebben??? Waarom vinden we ons zelf en onze huis/lanbouwdieren zou belangrijk??? De man gaat voorbij aan het concurrentieverhaal tussen honingbijen en en soltaire honingbijen. En noem het a.u.b. geen nonsensverhaal.

j.p.

Hallo Maarten,
Dr Ingolf Steffan-Dewenter had een uitmate boeiende lezing over verschillende typen landschappen en de invloed van honingbijen en solitaire bijen op de ontwikkeling daarvan. In de omgeving van Göttingen deden ze jarenlange proeven:
Imkers daar hadden vanouds in de wijde omtrek haar bijenvolken in de meer bloemenrijke omgeving opgesteld en wel zo, dat de hele omgeving door honingbijen werd bestreken; toen liep het aantal imkers terug en daarmee het aantal bijenvolken en bijenstanden en er ontstonden gaten in het landschap waar geen honingbijen meer verschenen; zij onderzochten de gevolgen daarvan voor de plantensoorten en de Wildbienen soorten in die gebieden: enorme terugloop dus. In oorspronkelijk agrarisch gebied waar door landbouwmethoden de wildbijenstand geminimaliseerd werd, leidt de afwezigheid van honingbijen tot ernstig tekort aan bestuivingsmogelijkheden met als gevolg dat ook de restantsoorten verdwijnen.
Een en ander hangt samen met het feit, dat honingbijen een kilometersgroot gebied bestrijken en daarmee het bestuivingspotentiëel essentiëel verbreden terwijl solitaire bijen veelal aan een zeer begrensd gebied gebonden zijn en zelfs vaak aan een beperkt aantal plantensoorten; door de afwezigheid van honingbijen raken de verbindingen (bestuivingstechnisch) tussen al die begrensde gebiedjes verloren en ditleidt tot teruggang ook van die wildbienen en de plantensoorten die van deze bijen afhankelijk zijn. Op de universiteit in Göttingen (vanouds een zeer gerenommeerde universiteit op bijengebied en tegenwoordig horen Wildbienen daar essentiëel bij!) zijn ze met verdere onderzoekingen bezig over de relatie landschapstypen en de diversiteit aan honingbijen en solitairen en ze hopen tot een gefundeerd advies te komen voor het bestuiversmanagment voor landschappen.
Dit was in grote lijnen de teneur van de lezing; misschien kan Jelte Pieter er na zijn contacten met Göttingen nog nuances aan toe voegen.
In ieder geval zeer belangrijk voor het behoud van de zo nodige diversiteit van soorten planten en bestuivers in onze zieltogende natuur,
hennie oes

De man gaat totaal voorbij aan het gehele concurrentieverhaal tussen honingbijen en en soltaire honingbijen. En noem het a.u.b. geen nonsensverhaal.

Jelte Pieter,
Jij doet het voorkomen of je die lezing gevolgd hebt; ik heb je gemist in Münster; jij schreeuwt maar wat en dat is een slechte bijdrage aan de oplossing voor intense problemen waar wij mee opgescheept zitten sinds wij de honingbij hebben "gedomesticeerd" wat je daar ook mee bedoelt...[V]..[:(!]...[V]
hennie oes

Het lijkt me een zeer interessant verhaal, die lezing van Dr Ingolf Steffan-Dewenter.
De milieu-activisten wijzen dikwijls ongenuanceerd veel in de richting van de imkers en te weinig naar de overheid en landschapsbeheerders, die alles plat walsen voor wegen, woningbouw of intensieve landbouw of verkeerde maaimetoden en -schema's hanteren.

In mijn eigen tuin heb ik altijd bijenvolken staan, het hele jaar door minimaal 5 en maximaal 15 à 20 stuks. Dan zou je veel concurrentie verwachten voor de solitaire bijen, hommels en zweefvliegen.
Toch is dat niet waar te nemen. Het tegendeel lijkt zelfs het geval. Ik schrijf dat voor een belangrijk deel toe aan de inrichting van de tuin, die ik in de loop der jaren steeds meer heb voorzien van allerlei ruigte en ook stukjes kale grond, met name bedoeld voor bepaalde soorten wilde bijen. Ik zie er jaarlijks meer in aantal en soorten. Ook het aanplanten van planten waaraan sommige solitaire bijen praktisch gebonden zijn, helpt enorm. Bijvoorbeeld voor de wormkruidbij, lathyrusbij, wolbij. Als je daarvoor de geschikte planten zet, heb je (gelukkig) nog veel kans op aanwezigheid van deze bijen.

Sommige planten hebben een groei- en bloeitijd die veel langer is dan de levenduur van de solitaire bijen. De bijen leven in generaties van slechts enkele weken leeftijd, maar tussen de generaties zitten meestal enkele maanden en vele hebben slechts 1 generatie per jaar. Dan is de honingbij met zijn doorlopende aantallen een nuttige bestuiver, die ook een veel groter bereik heeft dan de 50 tot 100 meter van veel solitaire soorten. Opvallend is dat op planten, waarop solitaire bijen vliegen in mijn tuin, je wel een enkele honingbij ziet, doch niet de aantallen die je zou verwachten op grond van de getalscriteria. De honingbij lijkt meer op de grotere drachten te vliegen. De concurrentie lijkt nauwelijks aanwezig te zijn.

De belangrijkste factor lijkt mij de aanwezigheid van geschikte biotopen. Daarnaast helpt de honingbij voor de instandhouding van de drachtplanten op de seizoensmomenten dat de solitaire bijen afwezig zijn. Dat laatste is voor sommige planten belangrijker dan voor andere. Als ik bijvoorbeeld denk aan struikheide, lijkt de bestuiving daarvan niet zo relevant. De planten vermeerderen zich meer vegetatief, zover ik weet.

Het zou aardig zijn als de tekst van de lezing gepubliceerd zou worden. Daar kunnen we in Nederland ook wat aan hebben.
Albert

Hallo Albert,
Jouw verhaal sluit in het klein aardig aan bij het brede verhaal van de heer Ingolf S. In andere jaren verschenen de teksten van de Apisticustag in de duitse bijenbladen. Hopelijk gebeurt dat ook nu weer, hoewel hij er veel beeldend materiaal bij had; opnames van lanschaptypen e.d. hoe je dat moet publiceren weet ik niet; afwachten maar; of een mailtje of de tekst ergens verschijnt.
De titel luidde: Blütenreiche Landschaften für Wildbienen und Honigbienen. Zijn vakgebied: Agrarökologie Georg-August-Universität Göttingen isteffa@gwdg.de
web: http://www.gwdg.de (ik heb daar niet gekeken en weet dus niet wat je er aantreft.) groet,
hennie oes

Idd ik was er niet bij. Ik heb mijn uitspraken iets genuanceerd. En van alle bestaande verhalen valt wel wat te zegen. dat de milieuactivisten niet genuanceerd zijn is niet waar. Natuurlijk wijzen zij naar de allergrootste problematiek hier in Nederland en eigenlijk heel west europa: de versnippering van natuur.

Wat Albert ziet in zijn klein natuurparadijsje is niets nieuws onder de zon. Inderdaad kun je met wat blokken, wat speciale drachtplanten en wat ruigtes in je tuin algemene solitaire bijen trekken. Dat blijven algemene soorten en het laat onverlet dat de helft van de solitaire insekten op de RL staan.

Hoe de afname van 'wildbiene' precies in elkaar zit is eigenlijk niet bekend. Het is erg complex en van vele factoren afhankelijk (inderdaad zijn geschikte nestplaatsen erg belangrijk)
Een van die factoren dat zijn honingbijen. Hun deel is misschien miniem, maar je kunt je voorstellen dat een imker een aantal kasten in een natuurgebiedje plaatst de laatste zeldzame bijensoort verdwijnt omdat de honingbijen met zijn allen de bronnen van de solitiare bijen benutten.

Wat ik zo wie zo aan het verhaal van bovenstaande door HOES geciteerde meneer niet snap is hoe hij voorbij kan gaan aan de achteruitgang van zowel flora als fauna (en dan doel ik op solitaire bijen)in relatie tot bloeiende landschappen.

j.p.